Το μυαλό σας θα θέλει να είστε λογικοί, να ξεχάσετε εκείνο το άτομο που σας πληγώνει και έφυγε, αλλά η καρδιά σας δεν ξεχνάει, σας θυμίζει συνεχώς κάθε φορά που αντλεί αίμα στο σώμα σας , πώς σας έκανε αυτό το άτομο να αισθάνεστε, τι ήταν ο κόσμος όπως εκείνη τη στιγμή.
Όταν βιώνουμε ένα διάλειμμα αγάπης, η πραγματικότητα μας λέει ότι το άτομο που αγαπάμε δεν μας αγαπά πλέον, δεν μας ψάχνει, δεν μας καλεί. Αλλά η καρδιά στην αιώνια μάχη της απελπιστικής ρομαντικής, μας θυμίζει εκείνη την ημέρα που φιλήσαμε για πρώτη φορά ή κάναμε έρωτα τυλιγμένη στο σκοτάδι. Όσο πιο έντονες είναι οι αναμνήσεις, τόσο περισσότερο θα εμφανιστούν στο μυαλό σας. Αυτό έχει μια επιστημονική εξήγηση, επειδή ο ιππόκαμπος (υπεύθυνος για τη μνήμη δεδομένων όπως ημερομηνίες, μέρη, πρόσωπα) και η αμυγδαλή (υπεύθυνη για τη συναισθηματική μνήμη) έχουν συνδεθεί, έχουν εμπλακεί και οι αναμνήσεις σας δεν είναι πλέον μόνο εικόνες είναι μυρωδιές, χάδια, λέξεις, γεύσεις.
Όπως λένε: ο χρόνος θεραπεύει τα πάντα. Αυτό συμβαίνει επειδή με το πέρασμα των ημερών, μηνών και ετών η σύνδεση μεταξύ του ιππόκαμπου και της αμυγδαλής δεν χρησιμοποιείται πλέον, ώστε να μπορούν να αποθηκευτούν άλλα δεδομένα, άλλες μνήμες. Με άλλα λόγια, αφήνουμε τους ανθρώπους και τις αναμνήσεις τους να φύγουν, έτσι ώστε άλλοι άνθρωποι να μπουν στη ζωή μας.