Η θεραπεία σχέσεων Imago αναπτύχθηκε από τον Harville Hendrix, διδακτορικό. Και η Έλεν ΛαΚέλι Χαντ, διδακτορικό. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, και οι δύο γιατροί είχαν βιώσει διαζύγιο στο ιστορικό των σχέσεών τους. Αφού αναζήτησαν αποτελεσματική και τεκμηριωμένη υποστήριξη για την κατανόηση της δυναμικής των σχέσεων και την εξεύρεση πολύ λίγων βοηθητικών πόρων, επέλεξαν να χτίσουν από τις εμπειρίες τους στην έρευνα και να αναπτύξουν ένα τεκμηριωμένο μοντέλο παροχής συμβουλών που θα διευκόλυνε την επούλωση και την ανάπτυξη των σχέσεων δέσμευσης.
Η έννοια του Imago ως εικόνα της οικείας αγάπης υποδεικνύει ότι οι πρώιμες σχέσεις μας μας διδάσκουν κάτι για την αγάπη και για τους εαυτούς μας. Μέσα από αυτές τις πρώιμες εμπειρίες, αναπτύσσουμε μια αίσθηση ταυτότητας που σχετίζεται με την αγάπη, όπως τι είναι η αγάπη και τι πρέπει να κάνουμε για να βιώσουμε την αγάπη από τους άλλους και να νιώσουμε ασφαλείς. Στις πρώιμες σχέσεις μας, αρχίζουμε να αναπτύσσουμε μια αίσθηση αυτοεκτίμησης βασισμένη στο πώς μας μεταχειρίζονται σημαντικοί άνθρωποι στη ζωή μας. Αρχίζουμε να αναπτύσσουμε σχήματα κατάσχεσης και αρχίζουμε να αποκτούμε μια αίσθηση του πώς πιστεύουμε ότι πρέπει να μας μεταχειρίζονται οι άλλοι.
Η θεραπεία υποδεικνύει ότι επιλέγουμε συνεργάτες που μας υπενθυμίζουν τους πρώτους φροντιστές μας—έναν συνδυασμό των καλών τους ιδιοτήτων και των όχι και τόσο καλών ιδιοτήτων τους. Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο το άτομο με το οποίο φαίνεται να κάνουμε κλικ αισθάνεται οικείο σε εμάς και για τον οποίο μπορεί να είμαστε άνετα να χαλαρώσουμε την προσοχή μας μαζί τους. Το να σκεφτεί κανείς ότι θα μπορούσαμε να επιλέξουμε έναν σύντροφο με τα ίδια όχι και τόσο καλά χαρακτηριστικά όπως ένας αρχαίος φροντιστής μπορεί να μας τρελάνει! Έχει, ωστόσο, νόημα, επειδή τείνουμε να βρίσκουμε ευκολότερη την πλοήγηση σε καταστάσεις και σε ανθρώπους που μας είναι εξοικειωμένοι.