Ψυχική Υγεία

Η αναζήτηση ευχαρίστησης: Μας κάνει εθισμένους στα βάσανα

Η αναζήτηση ευχαρίστησης: Μας κάνει εθισμένους στα βάσανα
Η αναζήτηση ευχαρίστησης: Μας κάνει εθισμένους στα βάσανα. Η συσχέτιση της ευχαρίστησης με την ευτυχία μας οδηγεί σε χρόνια δυστυχία. Η καθημερινή ενασχόληση με τα κοινωνικά δίκτυα, τις εφήμερες σχέσεις, ο καταναλωτισμός μάς κάνει δυστυχισμένους ανθρώπους. Σχεδόν χωρίς να το γνωρίζουμε, γίναμε αιχμάλωτοι της εφήμερης απόλαυσης, της προσκόλλησης με ημερομηνία λήξης, αυτό που μας ωθεί […]

Η αναζήτηση ευχαρίστησης: Μας κάνει εθισμένους στα βάσανα. Η συσχέτιση της ευχαρίστησης με την ευτυχία μας οδηγεί σε χρόνια δυστυχία.

Η καθημερινή ενασχόληση με τα κοινωνικά δίκτυα, τις εφήμερες σχέσεις, ο καταναλωτισμός μάς κάνει δυστυχισμένους ανθρώπους. Σχεδόν χωρίς να το γνωρίζουμε, γίναμε αιχμάλωτοι της εφήμερης απόλαυσης, της προσκόλλησης με ημερομηνία λήξης, αυτό που μας ωθεί να αναζητούμε απεγνωσμένα νέα ερεθίσματα, νέους τρόπους τροφοδοσίας του εγώ, την ανάγκη και ακόμη και το κενό. Μεγάλο μέρος της κοινωνίας μπαίνει στη σύγχυση της ευχαρίστησης με την ευτυχία. Κι αυτό συμβαίνει γιατί ο  άνθρωπος προσκολλάται στην ανάγκη για συνεχή απόλαυση ως μηχανισμό διαφυγής και ως μπαλώματα για συναισθήματα που υπερβαίνουν τη διαχειριστική του ικανότητα.

 

Ο προσανατολισμός της συμπεριφοράς στη στιγμιαία απόλαυση μας κάνει να εθιστούμε. Το άτομο που, για παράδειγμα, βασίζει την καθημερινότητά του στην απόκτηση αυτού όπως στα κοινωνικά δίκτυα, στην απόκτηση αντιστοίχισης σε αυτήν την εφαρμογή και τη σχέση για μια νύχτα ή λίγες ημέρες δείχνει πολύ συγκεκριμένες νευροχημικές διαδικασίες. Η αναζήτησή τους για ανταμοιβές ενεργοποιεί τον μηχανισμό της ντοπαμίνης, αυτό το συναρπαστικό μόριο, που σχετίζεται επίσης με εθιστικές συμπεριφορές. Ένας εγκέφαλος που βασίζει την ύπαρξή του στην επίτευξη αυτής της ημερήσιας δόσης ντοπαμίνης (όπως αυτή από το πρόχειρο φαγητό) καταλήγει να υποφέρει από μείωση της σεροτονίνης.

Mελέτη που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο του Όσλο έδειξε ότι οι ανατομικές οδοί ευχαρίστησης και πόνου είναι οι ίδιες. Ο εγκέφαλος τους ρυθμίζει ανάλογα με κάθε κατάσταση. Αυτό εξηγεί ότι η εγγύτητα μεταξύ μιας σφαίρας και της άλλης. Η υπερβολική ντοπαμίνη, ενορχηστρωμένη από την ιδεοληπτική επιδίωξη θετικής ενίσχυσης και ευχαρίστησης, διακόπτει τους υποδοχείς σεροτονίνης. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι απαραίτητη μια αλλαγή. Ο προσανατολισμός της ύπαρξης στην κενή και εφήμερη απόλαυση μας καθιστά εθισμένους, όπως είναι κάποιος που δεν μπορεί να σταματήσει να καταφεύγει σε πρόχειρο φαγητό, βιντεοπαιχνίδια ή διαδικτυακή πορνογραφία.