Αλλαγές στα μικροσκοπικά αιμοφόρα αγγεία του ματιού μπορεί να προβλέψουν τυχόντα υψηλότερο κίνδυνο για μετέπειτα στένωση στα μεγάλα αιμοφόρα αγγεία στα πόδια, σύμφωνα με μια μελέτη που παρουσιάστηκε στο American Heart Association’s Epidemiology and Prevention, Lifestyle and Cardiometabolic Health 2017 Scientific Sessions.
Η αθηροσκλήρυνση (αθηροσκλήρωση) είναι πάθηση των αρτηριών που δημιουργείται από τη σταδιακή εγκατάσταση λιπαρών ουσιών και λιπιδίων στα τοιχώματα των αρτηριών, με αποτέλεσμα τη στένωση και την απόφραξή τους. Η Atherosclerosis Risk in Communities Study, (ARIC), είναι μια προοπτική επιδημιολογική μελέτη που διεξήχθη σε τέσσερις κοινότητες των ΗΠΑ. Η ARIC έχει σχεδιαστεί για να διερευνήσει την αιτιολογία και τη φυσική ιστορία της αθηροσκλήρωσης, την αιτιολογία των κλινικών αρτηριοσκληρωτικών παθήσεων, τη διαφοροποίηση των καρδιαγγειακών παραγόντων κινδύνου, την ιατρική περίθαλψη και την νόσηση ανά φυλή, το φύλο, την τοποθεσία και τη χρονική στιγμή και περίοδο.
Στην τρέχουσα εργασία, οι ερευνητές μελέτησαν 9.390 ενήλικες που συμμετείχαν στην ARIC, ο καθένας με φωτογραφίες του αμφιβληστροειδούς που ελήφθησαν μεταξύ 1993 – 1995, όταν δεν είχαν περιφερική αρτηριακή νόσο (PAD). Κατά τη διάρκεια μιας 19-ετούς παρακολούθησης, σε 304 αναπτύχθηκε PAD που απαίτησε νοσηλεία ή μια κάποια επεμβατική διαδικασία για τη διάνοιξη στενώσεων στα αγγεία των κάτω άκρων. Από αυτούς, 92 είχαν την πιο σοβαρή μορφή της PAD, που ονομάζεται σοβαρή ισχαιμία κάτω άκρου (CLI), με αποτέλεσμα έλκη στο πόδι, γάγγραινα ή και ανάγκη για ακρωτηριασμό.
Μετά από προσαρμογή για κοινούς παράγοντες κινδύνου της PAD, όπως τον διαβήτη, οι ερευνητές βρήκαν ότι όταν η απεικόνισή τους έδειξε οποιοδήποτε τύπο ανωμαλίας στον αμφιβληστροειδή, υπήρχε 2,16 φορές μεγαλύτερος κίνδυνος ανάπτυξης PAD κατά τη διάρκεια της περιόδου παρακολούθησης, και 3,41 φορές μεγαλύτερος κίνδυνο για CLI. Οι ανωμαλίες του αμφιβληστροειδούς, συμπεριλαμβανομένων της αιμορραγίας, των κίτρινων κηλίδων από τη διάσπαση των λιπιδίων (σκληρά εξιδρώματα) και των μικροανευρυσμάτων στον οπίσθιο βολβό, έχουν επίσης συσχετισθεί με τον κίνδυνο PAD ή CLI. Οι συσχετίσεις μεταξύ βλάβης του αμφιβληστροειδούς και PAD ήταν ισχυρότερες στα άτομα με διαβήτη συγκριτικά με εκείνα που δεν είχαν διαβήτη.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι μικροαγγειακές ανωμαλίες μπορεί να επηρεάσουν την επούλωση των πληγών ή τη δημιουργία παράπλευρης κυκλοφορίας γύρω από την στένωση των αιμοφόρων αγγείων στο κάτω άκρο, επιδεινώνοντας την PAD.