Οι επιπλέον κοιλιακές συστολές αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας, η οποία μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο, ισχυρίζονται ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Σαν Φρανσίσκο. Η μελέτη, η οποία διήρκησε για περισσότερο από μια δεκαετία με συμμετοχή περίπου 1139 συμμετεχόντων στην εθνική μελέτη της καρδιαγγειακής υγείας, δημοσιεύεται στην εφημερίδα American College of Cardiology (JACC).
Της Αρετής Διαμάντη
Οι πρόωρες κοιλιακές συστολές της καρδιάς (ΠΚΣ) μπορούν να διαταράξουν τον κανονικό ρυθμό της καρδιάς, όμως συνήθως δεν ανησυχούν τους γιατρούς και δεν χρίζουν κάποια θεραπείας. Προηγούμενες μελέτες ασθενών, που προσέρχονταν για καθετήρα κατάλυσης, έδειξαν ότι οι ΠΚΣ είναι ένας τροποποιήσιμος παράγοντας κινδύνου για συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια (ΣΚΑ). Ωστόσο, η σχέση της συχνότητας ΠΚΣ, με συμβάντα ΣΚΑ και θνησιμότητα στο γενικό πληθυσμό είναι ακόμη άγνωστη στους επιστήμονες.
Σε αυτή τη μελέτη ο κ. Γρηγόρης Μάρκου, MD, ΜΑS, διευθυντής της κλινικής έρευνας στο Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο, Καλιφόρνια, Τμήμα Καρδιολογίας, και οι συνεργάτες του εξέτασαν τους συμμετέχοντες σε τυχαία 24-ωρη περιπατητική καταγραφή ηλεκτροκαρδιογραφήματος με ιστορικό κανονικής εξώθησης αριστερής κοιλίας (LVEF) και χωρίς ιστορικό ΣΚΑ. Οι συμμετέχοντες παρακολουθήθηκαν για νέα εμφάνιση συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας και για περιπτώσεις που οδήγησαν στο θάνατο.
Η καρδιαγγειακή μελέτη υγείας είναι μια μελέτη που χρηματοδοτείται από το Εθνικό Ινστιτούτο Καρδιάς, Πνευμόνων και Αίματος. Σχεδόν 6.000 άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω συμμετείχαν από το 1989 έως το 1993 και υποβλήθηκαν σε δοκιμές. Στη συνέχεια ακολούθησαν ετήσιες κλινικές επισκέψεις και εξαμηνιαία τηλεφωνήματα για 10 χρόνια. Μεταξύ των συμμετεχόντων 1.139 άτομα, από εκείνα που συμμετείχαν στη μελέτη, παρουσίασαν υψηλότερη συχνότητα πρόωρων κοιλιακών συστολών οι οποίες συνδέθηκαν με αυξημένα περιστατικά ΠΚΣ και οδήγησαν σε μεγαλύτερη θνησιμότητα.
Επειδή οι ΠΚΣ μπορούν να προληφθούν μέσω θεραπείας, η μελέτη αυτή δείχνει ότι μπορεί να είναι τροποποιήσιμος παράγοντας κινδύνου για συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια και θάνατο.
Μελλοντικές μελέτες θα πρέπει να ψάχνουν και να εντοπίζουν τους ακριβείς τύπους των ασθενών, και κατά πάσα πιθανότητα τα συγκεκριμένα είδη των ΠΚΣ, που συνδέονται με πιθανή καρδιακή ανεπάρκεια.