Καρδιαγγειακά

Καρκίνος αιτία καρδιακών νοσημάτων πριν την χημειοθεραπεία

Καρκίνος αιτία καρδιακών νοσημάτων πριν την χημειοθεραπεία
Αν και η σύνδεση μεταξύ ορισμένων χημειοθεραπευτικών παραγόντων με τη καρδιακή βλάβη είναι γνωστή, νέα έρευνα υποδεικνύει ότι ορισμένοι καρκίνοι, από μόνοι τους μπορούν να συμβάλλουν στην καρδιακή δυσλειτουργία. Μια μελέτη σε περισσότερους από 500 ασθενείς με καρκίνο, από τους οποίους κανείς δεν είχε υποβληθεί σε προηγούμενη καρδιοτοξική θεραπεία του καρκίνου, έδειξαν ότι τα επίπεδα […]

Αν και η σύνδεση μεταξύ ορισμένων χημειοθεραπευτικών παραγόντων με τη καρδιακή βλάβη είναι γνωστή, νέα έρευνα υποδεικνύει ότι ορισμένοι καρκίνοι, από μόνοι τους μπορούν να συμβάλλουν στην καρδιακή δυσλειτουργία.

Μια μελέτη σε περισσότερους από 500 ασθενείς με καρκίνο, από τους οποίους κανείς δεν είχε υποβληθεί σε προηγούμενη καρδιοτοξική θεραπεία του καρκίνου, έδειξαν ότι τα επίπεδα της τροπονίνης Τ (hs-ΤηΤ) και πέντε ορμόνες που σχετίζονται με την καρδιά ήταν αυξημένες κατά την έναρξη της ασθένειας και συνέχισαν να αυξάνονται με την εξέλιξη του όγκου.

Τα αποτελέσματα έδειξαν «ότι οι λειτουργικές και μορφολογικές βλάβες του μυοκαρδίου συνδέονται άμεσα με την εξέλιξη της νόσου,» όπως σημείωσαν οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Δρ Noemi Πάβο (Ιατρικό Πανεπιστήμιο της Βιέννης, Αυστρία).Τα ευρήματα δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Heart.

Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι τα κακοήθη καρκινικά κύτταρα μπορούν να παράγουν αγγειοδραστικά πεπτίδια (όπως ADM και ΕΤ-1) και καρδιακές ορμόνες ( ΑΝΡ και ΒΝΡ), όπως σημείωσαν οι ερευνητές. Ωστόσο, ένα «βασικό μορφολογικό καρδιακό χαρακτηριστικό» δεν εντοπίστηκε σε όλους τους ασθενείς της τελευταία ομάδας. Άρα τα αυξημένα επίπεδα νατριουρητικών πεπτιδίων, ως εκ τούτου, θεωρήθηκαν ότι είναι ψευδώς θετικά ευρήματα».

555 ασθενείς με καρκίνο (60% γυναίκες) στο Γενικό Νοσοκομείο της Βιέννης, από τον Απρίλιο του 2011 μέχρι και τον Ιούνιο του 2013, που εισήχθησαν, εξετάστηκαν για ύπαρξη όγκου αλλά και για το στάδιό που βρίσκονταν και παρακολουθήθηκαν κατά μέσο όρο για 25 μήνες. Επιπλέον, ελήφθησαν δείγματα αίματος.

Το 34% των συμμετεχόντων πέθαναν κατά τη διάρκεια της μελέτης. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ισχυρότερος προγνωστικό δείκτης της θνησιμότητας, στην μονοπαραγοντική ανάλυση, ήταν το NT-proBNP, ωστόσο και οι κάτωθι παράγοντες παίζουν σημαντικό ρόλο.

  • Adjusted* Hazard Ratio (HR) for All-Cause Mortality
  • Variable HR (95% CI) P
  • hs-TnT 1.21 (1.13–1.32) <0.001
  • NT-proBNP 1.54 (1.24–1.90) <0.001
  • MR-proANP 1.40 (1.10–1.79) <0.01
  • MR-proADM 1.31 (1.19–1.44) <0.001
  • CT-proET-1 1.21 (1.14–1.30) <0.001
  • Copeptin 1.22 (1.04–1.42) 0.01