Η διαδερμική αγγειοπλαστική στεφανιαίων αρτηριών (PCI) στοχεύει στην αποκατάσταση της παροχής αίματος προς την καρδιά με την διάνοιξη της απόφραξης των στεφανιαίων αγγείων που παρουσιάζουν στένωση (που μπορεί να προκαλούν και καρδιακή ανεπάρκεια). Πρόκειται για τεχνική λιγότερο επεμβατική από την εγχείρηση. Η PCI σε συνδυασμό με την εμφύτευση ενδοπρόσθεσης (stent) αποδεικνύεται πολύ επιτυχημένη παγκοσμίως. Η στεφανιογραφία (CAG) είναι μια επεμβατική διαγνωστική εξέταση, η οποία αποσκοπεί στην απεικόνιση της ανατομίας των στεφανιαίων αγγείων. Η στεφανιογραφία μπορεί να συνοδεύεται και από δυνητικά σοβαρές επιπλοκές, όπως αιμάτωμα, ψευδοανεύρυσμα ή αρτηριοφλεβώδης επικοινωνία (συνολικά έως 6%-8% των περιστατικών).
Για τους ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε PCI, τακτική παρακολούθηση με CAG (FUCAG) δεν έχει μακροπρόθεσμο κλινικό όφελος, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Journal of the American College of Cardiology: Cardiovascular Interventions. O Hiroki Shiomi, MD, από το Πανεπιστήμιο του Κιότο στην Ιαπωνία, και οι συνεργάτες του εξέτασαν τη μακροπρόθεσμη κλινική σημασία της FUCAG ρουτίνας μετά από PCI σε μια προοπτική πολυκεντρική ανοιχτή τυχαιοποιημένη μελέτη. Οι συμμετέχοντες που υποβλήθηκαν σε PCI τυχαιοποιήθηκαν είτε προς την παρακολούθηση με αγγειογραφία ρουτίνας (AF), όπου υποβλήθηκαν σε FUCAG σε οκτώ έως 12 μήνες μετά την PCI, ή μόνο προς κλινική παρακολούθηση (CF). Επτακόσια ασθενείς εντάχθηκαν και τυχαιοποιήθηκαν είτε σε AF (349 ασθενείς) ή CF (351 ασθενείς).
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η σωρευτική πενταετής επίπτωση του πρωταρχικού τελικού σημείου (που περιέλαβε θάνατο, έμφραγμα μυοκαρδίου, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, νοσηλεία έκτακτης ανάγκης για οξύ στεφανιαίο σύνδρομο , ή νοσηλεία για καρδιακή ανεπάρκεια) ήταν 22,4% και 24,7% στις ομάδες AF και το CF, αντίστοιχα (αναλογία κινδύνου, 0,94, 95% διάστημα εμπιστοσύνης = 0,67 – 1,31, P = 0,7). Ενώ εντός του πρώτου έτους, κάθε στεφανιαία επαναγγείωση έγινε συχνότερα στην ομάδα της AF από την ομάδα CF (12,8% έναντι 3,8%, Log-rank p <0,001), με την πάροδο του χρόνου η διαφορά ήταν εξασθενημένη, με παρόμοια αθροιστική συχνότητα πέντε ετών (19,6% έναντι 18,1%, log-rank p = 0,92).
«Η FUCAG ρουτίνας δεν μπορεί να προταθεί ως μια κλινική στρατηγική», συμπεραίνουν οι συγγραφείς. «Ωστόσο, η παρούσα μελέτη δεν διέθετε επαρκές πλήθος ασθενών ώστε να δύναται να ανιχνεύσει μέτρια οφέλη (ή ζημίες) της FUCAG ρουτίνας και μελέτες μεγαλύτερης κλίμακας (ιδιαίτερα σε ασθενείς υψηλού κινδύνου), είναι δικαιολογημένες για την οριστικά διευθέτηση αυτού του ζητήματος».