Η αγγειακή αποτιτάνωση (ασβέστωση) είναι μία κοινή συνέπεια της γήρανσης του πληθυσμού, της υπερχοληστερολαιμίας, της χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας και του σακχαρώδη διαβήτη. Η σκλήρυνση των μεγάλων αρτηριών είναι αποτέλεσμα της αγγειακή ασβέστωσης. Η ταχύτητα αγωγής σφυγμικού κύματος μεταξύ καρωτίδας και μηριαίας αρτηρίας (cfPWV) θεωρείται το ακριβέστερο εργαλείο για εκτίμηση της αρτηριακής σκληρίας, που έχει έχει δειχθεί ότι είναι ένας ισχυρός προγνωστικός παράγοντας της θνησιμότητας και νοσηρότητας του καρδιαγγειακού.
H Emilie Η Zobel, MD, από το Steno Diabtes Center στο Gentofte, στη Δανία, και οι συνεργάτες της εξέτασαν τη συσχέτιση μεταξύ της αρτηριακής σκληρίας αξιολογώντας την cfPWV, και την οστική πυκνότητα σε μία καλά χαρακτηρισμένη ομάδα 347 ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1. Οι ερευνητές υπέθεσαν ότι η αγγειακή ασβεστοποίηση συνδέεται με απασβέστωση των οστών. Η μελέτη δημοσιεύεται στο περιοδικό Diabetes Care.
Οι ερευνητές βρήκαν ότι η οστική πυκνότητα, όλοι οι κλινικοί δείκτες οστικού μεταβολισμού, και οι δείκτες του μεταβολισμού των μετάλλων, εκτός του ασβεστίου, του φωσφόρου, και της Dickkopf 1 (η οποία εμποδίζει τη διαφοροποίηση και τη δραστηριότητα των οστεοβλαστών, με αποτέλεσμα να επιτείνεται η οστική καταστροφή) συσχετίζονταν με την cfPWV σε μη προσαρμοσμένες αναλύσεις (Ρ ≤ 0,041).
Η οστική πυκνότητα, η ΡΤΗ ως κλινικός δείκτης των οστών (η PTH συμμετέχει στον μεταβολισμό του ασβεστίου μαζί με την καλτσιτονίνη και την βιταμίνη D), και ο δείκτης του οστικού μεταβολισμού σκληροστίνη (γλυκοπρωτεΐνη, η οποία εκκρίνεται από τα οστεοκύτταρα και αναστέλλει το σχηματισμό οστού από τους οστεοβλάστες) συσχετίζονταν με την cfPWV μετά την προσαρμογή ως προς την ηλικία, το φύλο, και τη μέση αρτηριακή πίεση (Ρ ≤ 0,027). Η συσχέτιση με τη PTH παρέμεινε θετική με την cfPWV μετά από περαιτέρω προσαρμογή για επιπρόσθετους παράγοντες κινδύνου, συμπεριλαμβανομένων της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης A1c, της ολικής χοληστερόλης, του δείκτη μάζας σώματος, της αντιυπερτασικής θεραπείας, της απέκκρισης λευκωματίνης στα ούρα, τον υπολογιζόμενο ρυθμό σπειραματικής διήθησης, και το κάπνισμα (P = 0,014).
«Τα ευρήματά μας υπογραμμίζουν την PTH ως δυνητικό διαμεσολαβητή για την επικοινωνία μεταξύ των οστών και της αγγειακής νόσου,» γράφουν οι συγγραφείς. «Ωστόσο, τα ευρήματά μας χρειάζεται επικύρωση, και προοπτικές μελέτες που θα διερευνούν τη σχέση μεταξύ της παραθορμόνης και του καρδιαγγειακού σε διαβήτη τύπου 1 είναι επιβεβλημένες».