Για τα άτομα χωρίς διαβήτη, η τιμή της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c) σχετίζεται με επιταχυνόμενη εξέλιξη της αορτικής δυσκαμψίας, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύεται στο Diabetes Care .
Όταν ένα μεγάλο αγγείο χάνει την ελαστικότητα του η αρτηριακή σκληρία του αυξάνει. Η ταχύτητα σφυγμικού κύματος είναι η ταχύτητα μετάδοσης του σφυγμικού κύματος από την αορτή στα μεγάλα αγγεία σε κάθε καρδιακό κύκλο και η μέτρηση της αποτελεί μια απευθείας μέτρηση της αρτηριοσκλήρωσης (καθώς όσο πιο σκληρά είναι τα αγγεία τόσο πιο μεγάλη είναι η ταχύτητα). Με αυτήν την μη επεμβατική μέθοδο γνωρίζουμε εάν οι αρτηρίες του ατόμου εμφανίζουν αρτηριοσκλήρωση, που αποτελεί παράγοντα καρδιαγγειακού κινδύνου. Τα άτομα με διαβήτη (αλλά και με προδιαβήτη) εμφανίζουν μείωση της ελαστικότητας των μεγάλων αγγείων τους.
Η Carmel Μ McEniery, Ph.D., από το Πανεπιστήμιο του Cambridge στο Ηνωμένο Βασίλειο, και οι συνεργάτες της εξέτασαν την επίδραση των δυσμενών συνθηκών γλυκαιμίας στην αορτική σκλήρυνση σε 4.386 άτομα χωρίς διαβήτη από την Μελέτη Whitehall II. Η κατάσταση γλυκαιμίας και άλλοι παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου αξιολογήθηκαν κατά την έναρξη (2008-2009). Η ταχύτητα σφυγμικού κύματος καρωτίδας-μηριαίας αρτηρίας (cfPWV) εκτιμήθηκε κατά την έναρξη και την παρακολούθηση (2012-2013).
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι κατά τη διάρκεια των τεσσάρων ετών παρακολούθησης υπήρξε μια αύξηση στην cfPWV, από μια μέση τιμή 8,3 ± 0,03 με 8,98 ± 0,04 m / s. Η cfPWV κατά την έναρξη συσχετίστηκε με τη γλυκαιμία νηστείας καθώς και με τη μεταγευματική γλυκαιμία (μετά δύο ώρες), την HbA1c, και το ομοιοστατικό μοντέλο αξιολόγησης της αντίστασης στην ινσουλίνη (HOMA-IR). Μετά από προσαρμογή για φυσιολογικούς συγχυτικούς παράγοντες και παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου, οι HbA1c και HOMA-IR συσχετίζονταν με την εξέλιξη της cfPWV. Μεγαλύτερες αυξήσεις στην cfPWV παρατηρήθηκαν με ένα αύξηση κατά μία σταθερά απόκλιση της HbA1c (0,11 m /s ανά πέντε έτη) και του HOMA-IR (0,09 m/s ανά πέντε έτη). Η συσχέτιση με το HOMA-IR, αλλά όχι με HbA1c αποδυναμώθηκε μετά την πρόσθετη προσαρμογή ως προς το δείκτη μάζας σώματος .
«Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι η κατάσταση της γλυκαιμίας επί μακρόν, ακόμα και σε άτομα χωρίς διαβήτη, θα μπορούσε να είναι ένας σημαντικός στόχος για στρατηγικές πρόληψης κατά της γήρανσης των αγγείων», γράφουν οι συντάκτες.