Νέα έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο Booth School of Business προσδιορίζει μια συγκεκριμένη πηγή αποβλήτων: νοσοκομεία μακροχρόνιας φροντίδας. Στο έγγραφο εργασίας, τα ” νοσοκομεία μακροχρόνιας περίθαλψης: μια μελέτη περίπτωσης στα απόβλητα “, ο Καθηγητής του Booth Chicago Neale Mahoney, ο Liran Einav του Πανεπιστημίου του Stanford και ο Amy Finkelstein του MIT, διαπιστώνουν ότι οι περισσότεροι ασθενείς σε νοσοκομεία μακροχρόνιας φροντίδας θα λάβουν παρόμοια ή καλύτερη φροντίδα μια εξειδικευμένη μονάδα νοσηλείας με χαμηλότερο κόστος.
Το έγγραφο, το οποίο κυκλοφόρησε ως Έγγραφο Εργασίας του Εθνικού Γραφείου Οικονομικών Ερευνών, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το Medicare θα μπορούσε να εξοικονομήσει περίπου 4,6 δισ. Δολάρια ετησίως – χωρίς να βλάψει τους ασθενείς – με απλή εξάλειψη της ιδέας των νοσοκομείων μακροχρόνιας περίθαλψης ως ιδρύματος με δικό του πρόγραμμα επιστροφής εξόδων και την αποζημίωση των ιδρυμάτων ως ειδικευμένων μονάδων νοσηλείας.
Το νοσοκομείο μακροχρόνιας περίθαλψης , το οποίο παρέχει μέση περίοδο διαμονής τουλάχιστον 25 ημερών, δημιουργήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν το συνέδριο έκλεψε αυτή τη μικρή ομάδα νοσοκομείων από μια μεταρρύθμιση των πληρωμών. Οι κανονισμοί επέτρεψαν σε αυτά τα νοσοκομεία μακροχρόνιας περίθαλψης να λαμβάνουν σημαντικά υψηλότερες επιστροφές από τα παραδοσιακά νοσοκομεία.
Αυτό το κενό, γράφουν οι ερευνητές, ώθησε τον αριθμό των νοσοκομείων μακροχρόνιας φροντίδας να ανεβαίνουν από λίγες δωδεκάδες στη δεκαετία του 1980 σε περισσότερα από 400 σήμερα. Το 2014, αντιστοιχούσαν σε ετήσιες δαπάνες Medicare ύψους 5,4 δισ. Δολαρίων, σύμφωνα με τη μελέτη.
“Είναι μοναδικά στο αμερικανικό σύστημα υγείας και, εξ όσων γνωρίζουμε, δεν υπάρχουν σε καμία άλλη χώρα”, γράφει ο Mahoney του Booth και συνάδελφοι οικονομολόγοι. Η μελέτη επικεντρώθηκε στα νέα νοσοκομεία μακροχρόνιας φροντίδας που εισήλθαν στην αγορά τοπικών νοσοκομείων μεταξύ του 1998 και του 2014. Οι ερευνητές παρακολούθησαν ασθενείς που εγκατέλειψαν ένα γενικό νοσοκομείο οξείας φροντίδας για το νέο νοσοκομείο μακροχρόνιας περίθαλψης. Η μετακίνηση του ασθενούς στο νοσοκομείο μακροχρόνιας περίθαλψης προκάλεσε σημαντική αύξηση των δαπανών του Medicare και των εξόδων για τους ασθενείς, κατέγραψαν οι ερευνητές.
Τα νοσοκομεία μακροχρόνιας φροντίδας κοστίζουν την ομοσπονδιακή κυβέρνηση τρεις φορές περισσότερο από τις λιγότερο δαπανηρές εγκαταστάσεις, σύμφωνα με τη μελέτη. Το 2014, για παράδειγμα, τα νοσοκομεία μακροχρόνιας περίθαλψης επιστράφηκαν σε περίπου 1.400 δολάρια την ημέρα, σε σύγκριση με περίπου 450 δολάρια σε εξειδικευμένες νοσηλευτικές εγκαταστάσεις που παρείχαν ιατρική φροντίδα παρόμοια.
Ωστόσο, ακόμη και με το υψηλότερο κόστος, οι ερευνητές δεν βρήκαν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι τα νοσοκομεία μακροχρόνιας φροντίδας αύξησαν την πιθανότητα των ασθενών να επιστρέψουν στο σπίτι ή μείωσαν τις πιθανότητες να πεθάνουν οι ασθενείς εντός 90 ημερών από την παραλαβή τους.
Οι συντάκτες καταλήγουν με προσοχή στα πολιτικά εμπόδια στη μεταρρύθμιση των πληρωμών. “Τα 4.6 δισεκατομμύρια δολάρια των αυξημένων δαπανών που παράγονται από τα νοσοκομεία μακροχρόνιας περίθαλψης κάθε χρόνο μπορεί να μοιάζουν με” απόβλητα “για τον οικονομολόγο της υγείας, αλλά για τη βιομηχανία (σε μεγάλο βαθμό για κερδοσκοπικούς σκοπούς) θα μπορούσαν ακριβέστερα να αναφέρονται ως” ενοίκια “. προτείνει ένα μεγάλο οικονομικό κίνητρο από τα νοσοκομεία μακροχρόνιας περίθαλψης να εμποδίσουν σημαντικές κανονιστικές αλλαγές και μπορεί να συμβάλουν στην εξήγηση της διατήρησής τους”.