Τα παιδιά που διατρέχουν κίνδυνο για σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) μπορεί να βρουν κάποια προστασία από τη νόσο περνώντας περισσότερο χρόνο στον ήλιο, προτείνει μια μικρή μελέτη. Αν και η ΣΚΠ είναι σπάνια σε παιδιά και νεαρούς ενήλικες, όσοι έχουν συγγενείς που έχουν την πάθηση έχουν αυξημένες πιθανότητες να εμφανίσουν πρώιμα τη νόσο. Η έκθεση στο ηλιακό φως μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο στο μισό, λένε οι ερευνητές. “Σε οικογένειες όπου υπάρχουν πολλά περιστατικά σκλήρυνσης κατά πλάκας, τότε γνωρίζουμε ότι συνήθως υπάρχει υψηλότερος κίνδυνος για τα άτομα αυτής της οικογένειας”, δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας Δρ. Emmanuelle Waubant, νευρολόγος και διευθύντρια του Περιφερειακού Κέντρου Παιδικής Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Σαν Φρανσίσκο. Τόνισε ότι αυτή η μελέτη δεν αποδεικνύει ότι η ηλιοφάνεια μειώνει τον κίνδυνο ΣΚΠ, μόνο ότι μπορεί να υπάρχει σύνδεση.
Πώς επηρεάζει η σκλήρυνση κατά πλάκας τον οργανισμό;
“Εάν έχετε αδέρφια με σκλήρυνση κατά πλάκας ή γονείς με σκλήρυνση κατά πλάκας, τότε ίσως το να βεβαιωθείτε ότι περνάτε περισσότερο χρόνο στον ήλιο τακτικά θα μπορούσε να βοηθήσει στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης της νόσου”, είπε η Waubant. Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μια αυτοάνοση νόσος που επηρεάζει το κεντρικό νευρικό σύστημα, προκαλώντας απρόβλεπτα συμπτώματα όπως μούδιασμα, μυρμήγκιασμα, αλλαγές στη διάθεση, τύφλωση ή/και παράλυση, σύμφωνα με την National Multiple Sclerosis Society. Η πλειοψηφία των ασθενών διαγιγνώσκεται μεταξύ 20 και 50 ετών. Φαίνεται ότι υπάρχει κάτι “πολύ περίεργο για τη σκλήρυνση κατά πλάκας και τα παιδιά, γιατί γιατί ένα παιδί θα αναπτύξει μια ασθένεια που συνήθως θα ξεκινήσει 20 ή 30 χρόνια αργότερα;” είπε η Waubant. Οι ερευνητές θεωρούν ότι πιθανότατα οφείλεται στο ότι μπορεί να έχουν μεγαλύτερη έκθεση σε παράγοντες κινδύνου ή/και ίσως μεγαλύτερο αριθμό γονιδίων που μπορεί να πυροδοτήσουν την ασθένεια.
Η αύξηση της βιταμίνης D έχει συνδεθεί με χαμηλότερο κίνδυνο για ΣΚΠ και μπορεί να εξηγήσει την επίδραση της ηλιοφάνειας που βρήκαν οι ερευνητές. Ο Waubant υποψιάζεται ότι ένας συνδυασμός ηλιοφάνειας που αυξάνει τη βιταμίνη D και ενισχύει τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος στο δέρμα είναι προστατευτικός. “Πιστεύουμε ότι δεν μπορεί να είναι μόνο η βιταμίνη D, αλλά και το γεγονός ότι υπάρχουν ανοσοκύτταρα στο δέρμα και αυτά τα ανοσοκύτταρα διεγείρονται από την έκθεση στον ήλιο και αυτό δεν σχετίζεται με τη βιταμίνη D. Αυτά τα κύτταρα του ανοσοποιητικού είναι στην πραγματικότητα καλά ανοσοκύτταρα — βοηθούν στην άμβλυνση της φλεγμονής”. Για τη μελέτη, η ομάδα του Waubant μελέτησε περισσότερα από 300 παιδιά και νεαρούς ενήλικες με σκλήρυνση κατά πλάκας και περισσότερα από 500 χωρίς τη νόσο. Οι συμμετέχοντες κυμαίνονταν από 3 έως 22 ετών. Οι γονείς τους απάντησαν σε ερωτήσεις σχετικά με το πόση ώρα περνούσε το παιδί τους στον ήλιο το καλοκαίρι πριν από τη μελέτη.
Συνολικά, το 19% των ατόμων με σκλήρυνση κατά πλάκας περνούσε λιγότερα από 30 λεπτά την ημέρα σε εξωτερικούς χώρους, σε σύγκριση με το 6% αυτών χωρίς σκλήρυνση κατά πλάκας. Επίσης, το 18% των ατόμων με σκλήρυνση κατά πλάκας περνούσε μία έως δύο ώρες την ημέρα σε εξωτερικούς χώρους, σε σύγκριση με το 25% των ατόμων χωρίς σκλήρυνση κατά πλάκας. Η ομάδα της Waubant υπολόγισε ότι όσοι περνούσαν 30 έως 60 λεπτά την ημέρα σε εξωτερικούς χώρους είχαν 52% χαμηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν ΣΚΠ, σε σύγκριση με εκείνους που περνούσαν λιγότερο από μισή ώρα την ημέρα σε εξωτερικούς χώρους. Ο περισσότερος χρόνος στον ήλιο μείωσε τον κίνδυνο ακόμη περισσότερο. Σε σύγκριση με τους συμμετέχοντες που βρίσκονταν σε εξωτερικούς χώρους λιγότερο από μισή ώρα την ημέρα, εκείνοι που περνούσαν μία έως δύο ώρες την ημέρα είχαν 81% χαμηλότερο κίνδυνο ΣΚΠ, διαπίστωσαν οι ερευνητές. Περισσότερες ώρες σε εξωτερικούς χώρους από αυτό δεν μείωσαν περαιτέρω τον κίνδυνο, σημείωσε η Waubant. Η έκθεση στον ήλιο τον πρώτο χρόνο της ζωής μείωσε επίσης τις πιθανότητες ΣΚΠ.