Στην αναζήτηση για απώλεια βάρους και υγιή γήρανση, οι άνθρωποι συχνά καταφεύγουν σε διάφορες δίαιτες, διαδικασίες και φάρμακα. Ωστόσο, μια πρόσφατη μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν έριξε φως σε μια συναρπαστική πτυχή της διαδικασίας γήρανσης: τον ρόλο της ίδιας της πείνας.
Απώλεια βάρους και υγιή γήρανση
Ενώ είναι εδώ και καιρό γνωστό ότι ο περιορισμός της πρόσληψης τροφής μπορεί να προάγει την υγιή γήρανση σε διάφορα είδη, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων, αυτή η μελέτη διερεύνησε εάν η αίσθηση της πείνας από μόνη της θα μπορούσε να έχει σημαντικό αντίκτυπο στη γήρανση.
Προηγούμενη έρευνα είχε δείξει ότι ακόμη και η γεύση και η μυρωδιά του φαγητού μπορεί να αναιρέσει τα θετικά αποτελέσματα του περιορισμού της δίαιτας, ακόμη και χωρίς πραγματική κατανάλωση. Ενδιαφερόμενοι από αυτά τα ευρήματα, οι ερευνητές ξεκίνησαν να διερευνήσουν εάν οι αλλαγές στον εγκέφαλο που σχετίζονται με την επιθυμία για αναζήτηση τροφής θα μπορούσαν να επηρεάσουν τη μακροζωία.
Για να το μελετήσουν αυτό, οι ερευνητές προκάλεσαν πείνα στις μύγες χρησιμοποιώντας διάφορες μεθόδους. Μια προσέγγιση περιελάμβανε την αλλαγή της ποσότητας των αμινοξέων διακλαδισμένης αλυσίδας (BCAAs) σε ένα δοκιμαστικό σνακ και στη συνέχεια επιτρέποντας στις μύγες να τρέφονται ελεύθερα με ένα μπουφέ μαγιάς ή ζάχαρης. Οι μύγες που τάισαν το σνακ χαμηλής περιεκτικότητας σε BCAA έδειξαν μια προτίμηση στη μαγιά, υποδεικνύοντας μια ανταπόκριση πείνας με βάση τις ανάγκες. Αυτές οι μύγες κατανάλωναν επίσης περισσότερη τροφή και περισσότερες συνολικές θερμίδες, αλλά είναι ενδιαφέρον ότι έζησαν πολύ περισσότερο από τις μύγες που τρέφονταν με δίαιτες με υψηλή περιεκτικότητα σε BCAA.
Για να εξετάσουν περαιτέρω τον αντίκτυπο της πείνας, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν την οπτογενετική – μια τεχνική που περιλαμβάνει την ενεργοποίηση συγκεκριμένων νευρώνων χρησιμοποιώντας κόκκινο φως. Οι μύγες που εκτέθηκαν στο ερέθισμα του φωτός κατανάλωναν διπλάσια τροφή από τις μύγες ελέγχου και παρουσίασαν παρατεταμένη διάρκεια ζωής.
Οι ερευνητές εντόπισαν επίσης αλλαγές στο επιγονιδίωμα των νευρώνων που σχετίζονται με την πείνα, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την αλλαγή της γονιδιακής έκφρασης στον εγκέφαλο. Αυτές οι αλλαγές στη γονιδιακή έκφραση μπορεί να επηρεάσουν τη συμπεριφορά διατροφής και τη γήρανση.
Ενώ απαιτείται προσοχή κατά την παρέκταση αυτών των ευρημάτων στους ανθρώπους, οι ερευνητές πιστεύουν ότι οι μηχανισμοί που ανακαλύφθηκαν είναι πιθανό να έχουν αντίκτυπο στις ορμές πείνας σε άλλα είδη. Μελλοντικές μελέτες θα διερευνήσουν πώς η ορμή για φαγητό για ευχαρίστηση, που υπάρχει τόσο στις μύγες όσο και στους ανθρώπους, μπορεί επίσης να συνδέεται με τη διάρκεια ζωής.
Αυτά τα ευρήματα παρέχουν ενδιαφέρουσες γνώσεις σχετικά με τη σύνθετη σχέση μεταξύ της πείνας, της διατροφικής σύνθεσης, της γονιδιακής έκφρασης και της γήρανσης. Υπογραμμίζουν τη δυνητική σημασία της κατανόησης των μηχανισμών που ρυθμίζουν την πείνα προκειμένου να αναπτυχθούν παρεμβάσεις που προάγουν την υγιή γήρανση και τη μακροζωία. Ωστόσο, απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να αποσαφηνιστούν πλήρως αυτοί οι μηχανισμοί και η δυνατότητα εφαρμογής τους στον άνθρωπο.