Στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο η Dr. Christine Bird και οι συνεργάτες της δοκίμασαν ένα αντηλιακό με δείκτη προστασίας SPF 30 σε ποντίκια που εκτέθηκαν σε υπεριώδη ακτινοβολία Β (UVB) και διαπίστωσαν πως κατάφερε να καθυστερήσει την εκδήλωση μελανώματος.
Οι ερευνητές από το Τμήμα Μοριακής Ιολογίας, Ανοσολογίας και Ιατρικής Γενετικής του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο πιστεύουν ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτό το ζωικό μοντέλο για να εντοπίσουν και να αναπτύξουν νέους και αποτελεσματικότερους τρόπους πρόληψης της επιθετικότερης μορφής καρκίνου του δέρματος.
Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασαν στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας για την Έρευνα του Καρκίνου, στη Νέα Ορλεάνη, ανέπτυξαν ένα ζωικό μοντέλο που τους επέτρεψε να δοκιμάσουν την ικανότητα του πειραματικού αντηλιακού να προλάβει όχι μόνο τα ηλιακά εγκαύματα αλλά και το μελάνωμα. «Ελπίζουμε το επιτυχημένο αυτό ζωικό μοντέλο να οδηγήσει πραγματικά σε καινοτόμες εξελίξεις στην πρόληψη του μελανώματος» επεσήμανε η Dr. Christine Bird.
«Η μελέτη είναι μεν χρήσιμη και σημαντική γιατί μας δίνει νέα στοιχεία ότι όντως ένα αντηλιακό μπορεί να συντελέσει στην προστασία έναντι του μελανώματος, έως και κατά 80%. Αλλά θα πρέπει να μελετηθούν εκτός από τη σύσταση του, και άλλες παράμετροι, όπως η φυσική ικανότητα του δέρματος να προστατεύεται από τη θανατηφόρο αυτή μορφή καρκίνου του δέρματος» σχολίασε η Dr. Dorris Day, δερματολόγος στο νοσοκομείο Lenox Hill της Νέας Υόρκης.
Το μελάνωμα είναι κακοήθης όγκος του δέρματος και αποτελεί το 1-3% όλων των κακοήθων όγκων και η συχνότητά του αυξάνεται σε όλον τον κόσμο κατά 4-7% ετησίως (ενώ η ετήσια αύξηση του πληθυσμού είναι 1.17%). Η θνητότητα των πασχόντων από μελάνωμα έχει διπλασιασθεί τα τελευταία 35 χρόνια. Η επίπτωση της πάθησης αυξάνει όσο αυξάνεται η ηλικία, αλλά ένα στα τέσσερα (1/4) άτομα με μελάνωμα είναι ηλικίας μικρότερης των 40 ετών. Το μελάνωμα δίνει μεταστάσεις τόσο μέσω λεμφαδένων, όσο και μέσω του αίματος. Ανάλογα με την ύπαρξη απομακρυσμένων μεταστάσεων υπολογίζεται η πρόγνωση (υπολογισμός ποσοστού επιβίωσης) των ασθενών. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η πρόγνωση είναι καλή και ποσοστό άνω του 75% επιβιώνει με καλές συνθήκες για περισσότερα από 5-10 χρόνια.