Η λεύκη κατά την παιδική ηλικία διαφέρει από την έναρξη της από την λεύκη των ενηλίκων σε αρκετά σημεία.
Οι σημαντικότερες διαφορικές διαγνώσεις είναι μεταφλεγμονώδεις υπομελανώσεις για την τμηματική λεύκη και ο λευκός σπίλος για τη τμηματική λεύκη. Θυρεοειδικές ανωμαλίες εντοπίζονται μόνο στην μη τμηματική λεύκη η πορεία της λεύκης κατά την παιδική ηλικία δεν έχει αποσαφηνιστεί αφού δεν υπάρχουν μακροπρόθεσμες μελέτες παρακολούθησης.
Η διάγνωση της λεύκης στην παιδική ηλικία είναι εύκολη τις περισσότερες φορές από έναν έμπειρο δερματολόγο αλλά υφίστανται αρκετές παγίδες που σχετίζονται με την εκάστοτε ηλικία του παιδιού.
Ο ακριβής επιπολασμός (συχνότητα εμφάνισης) της λεύκης κατά την παιδική ηλικία πιθανολογείται στο 1%, αλλά πολλές μελέτες υποστηρίζουν ότι τα περιστατικά της λεύκης παρατηρούνται τα πρώτα χρόνια της ζωής του ατόμου.
Οι Howitz και λοιποί στην Δανία παρατήρησαν ότι περίπου στο 25% των παιδιών η έναρξη της λεύκης τους σημειώθηκε πριν την ηλικία των δέκα ετών. Η μέση ηλικία έναρξης διέφερε μεταξύ διαφορετικών μελετών από 4 έως 8 έτη· η λεύκη μπορεί να παρουσιαστεί σε βρέφη ηλικίας τριών μηνών. Υπάρχουν αναφορές συγγενούς λεύκης αν και δεν είναι σαφές το κατά πόσο αυτές οι αναφορές περιγράφουν τη μερική λευκοπάθεια ή την πραγματική <συγγενή λεύκη>.
Σε άτομα με ανοιχτόχρωμο δέρμα, οι κηλίδες της λεύκης συνήθως εντοπίζονται μετά από έκθεση στον ήλιο, όπου και γίνεται εντονότερη η αντίθεση με το φυσιολογικό δέρμα, το οποίο και σκουραίνει φυσιoλογικά. Στις περισσότερες μελέτες τα κορίτσια κυριαρχούν αλλά μελέτες στατιστικά σημαντικές δεν επιβεβαιώνουν αποκλίσεις στο φύλλο.
Τα παιδιά με λεύκη μπορεί να παρουσιάσουν θετικό οικογενειακό ιστορικό αυτοάνοσων νόσων. Το ποσοστό οικογενειακού ιστορικού ποικίλλει από 3,3% έως 30,3%. Οι Halder και λοιποί απέδειξαν ότι το οικογενειακό ιστορικό παρατηρήθηκε συχνότερα σε παιδιά με λεύκη, σε σύγκριση με τους ενήλικες με λεύκη. Οι Pajvani και λοιποί παρατήρησαν ότι τα παιδιά με λεύκη και εκτενές οικογενειακό ιστορικό της νόσου ήταν πιθανότερο ότι θα παρουσίαζαν πρώιμη έναρξη της λεύκης από ότι εκείνα με αρνητικό οικογενειακό ιστορικό. Παρατηρήσαμε παρόμοιο ποσοστό οικογενών αυτοάνοσων νόσων στα παιδιά με τμηματική λεύκη και μη τμηματική λεύκη.
Πρώιμο διάχυτο γκριζάρισμα του τριχωτού της κεφαλής έχει επίσης παρατηρηθεί ότι αυξάνεται σε πρώτου και δεύτερου βαθμού συγγένειας άτομα. ( π.χ γονείς των παιδιών με λευκή, σε σύγκριση με τους ενήλικες με λεύκη που τα παιδία τους δεν έχουνε).