Μια νέα μελέτη εξέτασε τις συνήθειες του τρόπου ζωής που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη μείωση των κινδύνων, αντί για παράγοντες που μπορεί να συμβάλλουν στην ασθένεια. Ερευνητές στην Κίνα παρατήρησαν τα δεδομένα περισσότερων από μισού εκατομμυρίου Βρετανών στη Biobank του Ηνωμένου Βασιλείου και διαπίστωσαν ότι οι δουλειές του σπιτιού, οι κοινωνικές επισκέψεις και η άσκηση συνδέονταν με μειωμένους κινδύνους για πολλαπλές μορφές άνοιας.
Αντιμετώπιση της άνοιας
Η μελέτη, με επικεφαλής τον Δρ Χουάν Σονγκ του Πανεπιστημίου Σιτσουάν στο Τσενγκντού της Κίνας, παρακολούθησε τους συμμετέχοντες για 11 χρόνια κατά μέσο όρο. Μέχρι το τέλος της παρακολούθησης, 5.185 συμμετέχοντες είχαν αναπτύξει άνοια. “Δεν μπορούμε απλώς να κοιτάξουμε αυτή τη μελέτη και να πούμε, “αν ασκείστε, θα μειώσετε τον κίνδυνο για Αλτσχάιμερ”, αυτό δεν είναι ένα συμπέρασμα στο οποίο μπορούμε να καταλήξουμε, αλλά αυτό είναι ένα ακόμη στοιχείο της απόδειξης αυτό υποδηλώνει ότι η άσκηση είναι πραγματικά, πολύ καλή για τον εγκέφαλό σας”, είπε η Δρ. Άλισον Ράις, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο NYU Long Island School of Medicine που υπηρετεί σε συμβουλευτικό συμβούλιο του Ιδρύματος Αλτσχάιμερ της Αμερικής.
Ο Reiss είπε ότι η μελέτη ήταν καλά εκπονημένη και εξαιρετική λόγω του μεγέθους της, αν και ήταν επίσης υποκειμενική επειδή βασίστηκε σε ερωτηματολόγια που συμπλήρωσαν οι συμμετέχοντες. Απάντησαν σε ερωτήσεις σχετικά με τις σωματικές τους δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένης της συχνότητας αναρρίχησης σκαλοπατιών, της συμμετοχής σε επίπονα αθλήματα και της χρήσης μέσων μεταφοράς. Οι συμμετέχοντες έδωσαν επίσης πληροφορίες για τις δουλειές του σπιτιού, τις δραστηριότητες που σχετίζονται με την εργασία και τη χρήση ηλεκτρονικών συσκευών, καθώς και πόσο συχνά επισκέπτονταν με φίλους και την οικογένειά τους ή πήγαιναν σε παμπ, κοινωνικά κλαμπ ή θρησκευτικές ομάδες.
Ανέφεραν επίσης οικογενειακό ιστορικό άνοιας, το οποίο βοήθησε τους ερευνητές να μετρήσουν τον γενετικό κίνδυνο για Αλτσχάιμερ. Είτε είχαν οικογενειακό ιστορικό άνοιας είτε όχι, όλοι οι συμμετέχοντες ωφελήθηκαν από την προστατευτική επίδραση των σωματικών και ψυχικών δραστηριοτήτων, διαπίστωσαν οι ερευνητές. Συγκεκριμένα, ο κίνδυνος μειώθηκε κατά 35% στους συχνούς ασκούμενους. κατά 21% μεταξύ εκείνων που έκαναν δουλειές του σπιτιού και κατά 15% μεταξύ εκείνων που είχαν καθημερινές επισκέψεις με την οικογένεια και τους φίλους τους, σε σύγκριση με εκείνους που ασχολούνταν λιγότερο με αυτές τις δραστηριότητες. Οι δουλειές θα μπορούσαν να είναι χρήσιμες επειδή είναι μια μορφή άσκησης, είπε ο Reiss. Οι άνθρωποι που καθαρίζουν, μαγειρεύουν και κηπουρεύουν μπορεί επίσης να ζουν έναν πιο δραστήριο τρόπο ζωής. “Πραγματικά πιστεύω ότι το να είσαι σωματικά δραστήριος καθώς μεγαλώνεις είναι πολύ καλό πράγμα”, είπε.
“Μην εγκαταλείπεις τη ζωή και κάθεσαι στον καναπέ. Βγες έξω και κάνε πράγματα με τους ανθρώπους. Και αν είναι σωματική δραστηριότητα, είναι υπέροχη. Και η πνευματική δραστηριότητα είναι καλή. Συνέχισε να ζεις τη ζωή.” Ο Δρ Ζάλντι Ταν, ιατρικός διευθυντής του Κέντρου Jona Goldrich για το Αλτσχάιμερ και τις Διαταραχές Μνήμης στο Ιατρικό Κέντρο Cedars-Sinai στο Λος Άντζελες, εξέτασε επίσης τα ευρήματα. Είπε ότι η συνέπεια μπορεί να είναι ένα όφελος από τις δουλειές του σπιτιού. Είναι τόσο συνυφασμένα με τις καθημερινές δραστηριότητες, σε αντίθεση με την άσκηση, την οποία οι άνθρωποι μπορεί να εγκαταλείψουν για κάποιο χρονικό διάστημα, επεσήμανε. “Και, φυσικά, ο στόχος εδώ είναι να το συμπληρώσουμε με άλλες δραστηριότητες που δεν είναι μόνο σωματικά απαιτητικές, αλλά αυξάνουν επίσης τη νοητική μας προσομοίωση και κάμπτουν τους κοινωνικούς μας μύες”, είπε ο Tan. “Αυτή είναι η άλλη ενδιαφέρουσα πτυχή αυτής της μελέτης είναι ότι δεν είναι μόνο η σωματική δραστηριότητα, αλλά και οι ψυχικές και κοινωνικές δραστηριότητες”.
Μερικές φορές οι άνθρωποι καταλήγουν να απομονώνονται καθώς βγαίνουν στη σύνταξη, αν όλες οι κοινωνικές τους αλληλεπιδράσεις συνδέονται με τη δουλειά τους, είπε. Η κοινωνική απομόνωση είναι παράγοντας κινδύνου για άνοια. “Αυτό που οι άνθρωποι μπορούν να αφαιρέσουν από αυτό είναι ότι ανεξάρτητα από την ηλικία, ανεξάρτητα από την κατάσταση της ζωής μας, πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να παραμείνουμε σωματικά δραστήριοι, ψυχικά δραστήριοι, κοινωνικά δεσμευμένοι ως μέρος της συνολικής προσέγγισης για να διατηρήσουμε το μυαλό μας και εγκεφάλους υγιείς από τη μέση ηλικία έως τα γεράματα”, είπε ο Ταν. Πρόσθεσε ότι άλλες μελέτες έχουν επίσης δείξει ότι η τακτική σωματική, πνευματική και κοινωνική δραστηριότητα ωφελεί την υγεία του εγκεφάλου.
Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι αυτή η μελέτη δεν μπορεί να γενικευτεί σε μια διαφορετική ομάδα, επειδή οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες ήταν λευκοί στο Ηνωμένο Βασίλειο και επειδή τα επίπεδα δραστηριότητας αναφέρονταν από μόνοι τους. Ο Πέρσι Γκρίφιν, διευθυντής επιστημονικής δέσμευσης για την Ένωση Αλτσχάιμερ, είπε ότι τα ευρήματα είναι συναρπαστικά και απαιτούν πρόσθετη έρευνα. “Αυτό το είδος έρευνας συμβαίνει ήδη μέσω της αμερικανικής μελέτης POINTER της Ένωσης Αλτσχάιμερ, μιας διετούς κλινικής δοκιμής που στοχεύει να αποκαλύψει την καλύτερη “συνταγή” του τρόπου ζωής για τη μείωση του κινδύνου γνωστικής έκπτωσης και άνοιας”, είπε ο Γκρίφιν σε γραπτή δήλωση. “Είμαστε βέβαιοι ότι οι συνδυασμένες προσπάθειες των ερευνητών σε όλο τον κόσμο θα ρίξουν μια μέρα φως στην πιθανότητα να αποφευχθεί εντελώς η άνοια”.