Όσον αφορά την απώλεια βάρους, αυτό που φαίνεται να έχει μεγαλύτερη σημασία είναι πόσο συχνά και πόσο τρώτε, παρά πότε τρώτε. Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας νέας μελέτης που επικεντρώθηκε στις διατροφικές συνήθειες περίπου 550 ενηλίκων. Για έξι μήνες, ζητήθηκε από όλους να χρησιμοποιήσουν μια εφαρμογή τηλεφώνου για να αναφέρουν τόσο τον χρόνο όσο και το μέγεθος όλων των γευμάτων τους. «Αυτό που βρήκαμε είναι ότι, κατά μέσο όρο, όσο περισσότερα γεύματα έτρωγαν οι άνθρωποι κατά τη διάρκεια της ημέρας ή όσο πιο μεγάλα γεύματα κατανάλωναν κατά τη διάρκεια της ημέρας, τόσο πιο πιθανό ήταν να πάρουν βάρος με την πάροδο του χρόνου», δήλωσε η συγγραφέας της μελέτης Δρ Wendy Bennett.
Απώλεια βάρους και γεύματα
Αντίθετα, «η κατανάλωση περισσότερων μικρών γευμάτων κατά τη διάρκεια της ημέρας συνδέθηκε με περισσότερη απώλεια βάρους», πρόσθεσε η Bennett, αναπληρωτής καθηγητής ιατρικής στο Johns Hopkins School of Medicine, στη Βαλτιμόρη. Δεν βρήκαν καμία σχέση ανάμεσα στο πότε έτρωγαν οι άνθρωποι την ημέρα και σε οποιαδήποτε αλλαγή στο βάρος τους.
Η Μπένετ τόνισε ότι τα ευρήματα δεν μιλούν για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της διαλείπουσας νηστείας, μιας δημοφιλής διατροφικής πρακτικής που περιλαμβάνει την αποχή από το φαγητό για καθορισμένες χρονικές περιόδους. Αυτό συμβαίνει γιατί «δεν γνωρίζαμε τις προθέσεις των ανθρώπων», εξήγησε. «Πραγματικά απλώς παρακολουθούσαμε τους καθημερινούς ανθρώπους που ζουν ελεύθερα, χωρίς να ζητάμε από κανέναν να αλλάξει συμπεριφορά και χωρίς να γνωρίζουμε ποιος έκανε ή δεν ήθελε να χάσει βάρος». Έτσι, σημείωσε, «Δεν μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα για τη διαλείπουσα νηστεία».
Σύμφωνα με την Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία (AHA), 4 στους 10 Αμερικανούς είναι παχύσαρκοι. Η Bennett και η ομάδα της ήθελαν να αποκτήσουν κάποια εικόνα για τη σχετική σημασία του πότε, πόσο συχνά και τι τρώνε οι άνθρωποι όσον αφορά τον έλεγχο του βάρους. Το 2019, η ομάδα στρατολόγησε 547 ενήλικες που ήταν ασθενείς πρωτοβάθμιας φροντίδας σε τρία συστήματα υγείας στο Μέριλαντ και την Πενσυλβάνια.
Η μέση ηλικία των ασθενών ήταν 51 ετών και περίπου τα τρία τέταρτα ήταν γυναίκες. Περίπου τέσσερις στους πέντε ήταν λευκοί, το 12% ήταν μαύροι και το 3% ήταν Ασιάτες. Πάνω από το 70% είχε πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Ο μέσος δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ) πριν από την εγγραφή ήταν συνδεδεμένος με σχεδόν 31. Ένας ΔΜΣ 30 ή περισσότερο θεωρείται παχύσαρκος. Εκείνοι με υψηλότερο ΔΜΣ έτειναν να είναι μαύροι, μεγαλύτερης ηλικίας και πιο πιθανό να έχουν υψηλή αρτηριακή πίεση ή/και διαβήτη.
Όλοι οι συμμετέχοντες έλαβαν μια εφαρμογή για κινητά. Η εφαρμογή τους επέτρεψε να καταγράφουν τις συνήθειες ύπνου και φαγητού τους σε καθημερινή βάση για μισό χρόνο και να υπολογίζουν τις διατροφικές τους συνήθειες. Το βάρος των συμμετεχόντων στη μελέτη παρακολουθήθηκε για έξι χρόνια. Αφού συνέταξε τους αριθμούς, η ερευνητική ομάδα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ανεξάρτητα από την τρέχουσα κατάσταση βάρους, δεν υπήρχε εμφανής σχέση μεταξύ του πότε οι άνθρωποι έτρωγαν τα γεύματά τους και οποιασδήποτε αλλαγής βάρους.
Από την άλλη πλευρά, η τακτική κατανάλωση περισσότερων μεγάλων γευμάτων (1.000 θερμίδες και άνω) ή/και περισσότερων μεσαίων γευμάτων (μεταξύ 500 και 1000 θερμίδων) συνδέθηκε με μεγαλύτερη πιθανότητα αύξησης βάρους. Η κατανάλωση λιγότερων γευμάτων και μικρότερων γευμάτων (κάτω από 500 θερμίδες) συνδέθηκε με την απώλεια βάρους. Η Bennett επεσήμανε ότι η δημογραφική ανάλυση των ασθενών στη μελέτη δεν είναι αντιπροσωπευτική για όλους τους Αμερικανούς. Και δεδομένης της παρατηρητικής φύσης της μελέτης, δεν μπορεί να αποδείξει την αιτία και το αποτέλεσμα, πρόσθεσε. Ακόμα κι έτσι, «έχουμε δει άλλες μελέτες που δείχνουν ότι το κλειδί (για την απώλεια βάρους) είναι οι μερίδες και οι θερμίδες», δήλωσε η Connie Diekman, σύμβουλος τροφίμων και διατροφής και πρώην πρόεδρος της Ακαδημίας Διατροφής και Διαιτολογίας.
Ο Diekman πρότεινε ότι η απλή ανάπτυξη συνειδητής διατροφικής ρουτίνας – είτε περιλαμβάνει αυστηρή νηστεία είτε όχι – θα μπορούσε να είναι χρήσιμη σε πολλούς που επιδιώκουν να χάσουν βάρος. «Πολλοί Αμερικάνοι τρώνε περισσότερο στη μόδα, κάτι που μειώνει την αναγνώρισή μας για το πόσο έχουμε φάει», σημείωσε. «Ως εγγεγραμμένος διαιτολόγος, βοηθώ τους πελάτες μου να αξιολογήσουν πού δυσκολεύονται να φάνε», εξήγησε ο Diekman. “Εάν είναι προφανές ότι δεν έχουν καμία ρουτίνα, εργαζόμαστε πρώτα σε αυτό”, προσδιορίζοντας το είδος των μερίδων γευμάτων και τη συχνότητα που θα λειτουργήσουν καλύτερα για τον ασθενή που βρίσκεται στο χέρι.