Στο Ελληνικό Σύστημα Υγείας, κάθε Τμήμα Νοσοκομείου του Ε.Σ.Υ. διευθύνει ένας Συντονιστής Διευθυντής που έχει την Διοικητική και Επιστημονική επιστασία του Τμήματος. Τι γίνεται όμως, όταν κενωθεί η θέση αυτή; Η κάλυψή της θα πρέπει υποχρεωτικά να γίνει άμεσα με ανοιχτή προκήρυξη όπως προβλέπεται από τον νόμο. Ωστόσο, φαίνεται σήμερα, ότι είναι άγνωστο πότε η θέση θα προκηρυχθεί προς κάλυψη από τα αρμόδια Όργανα, δεδομένου ότι ακόμα δεν έχουν πληρωθεί θέσεις που έχουν ήδη κενωθεί από ετών.
Γράφει : Ο Δρ. ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ Ι.ΠΑΠΑΣΤΑΜΑΤΙΟΥ – Δ/ντής Χειρουργικής ΕΣΥ ΓΝΝΙ «Κωσταντοπούλειο – Πατησίων» τ. Διοικητής ΓΝΝΘ « ΣΩΤΗΡΙΑ»
Εύλογα λοιπόν αντιλαμβανόμαστε ότι από την κατάσταση αυτή, μπορεί να προκύψουν θέματα που άπτονται της δεοντολογίας, αλλά και της εν γένει αρμονικής λειτουργίας των Τμημάτων ή Κλινικών των Νοσοκομείων του ΕΣΥ. Μέχρι λοιπόν την πλήρωση της κενής θέσης του Συντονιστή Διευθυντή του εκάστοτε Τμήματος της Ιατρικής Υπηρεσίας είναι απαραίτητος ο ορισμός προσωρινού Προϊσταμένου του Τμήματος–όπου εν προκειμένω, δυστυχώς φαίνεται να ταιριάζει η φράση «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού» –.
Στο ν. 2889/2001, περί της διάρθρωσης Ιατρικής Υπηρεσίας, ως αντικαταστάθηκε με το ν. 3868/2010, ορίζεται χαρακτηριστικά: «Αν ο Συντονιστής Διευθυντής του τμήματος ελλείπει και μέχρι την κάλυψη της οργανικής θέσης, ο Διοικητής, ύστερα από εισήγηση του Διευθυντή της Ιατρικής Υπηρεσίας, ορίζει προσωρινό προϊστάμενο του τμήματος.». Θα είναι λοιπόν η ως άνω επιλογή του προσωρινού Προϊσταμένου Τμήματος ανεξέλεγκτη και θα εναπόκειται ελευθέρως στην ευχέρεια της εκάστοτε Διοικήσεως ή η επιλογή αυτή οφείλει να πληροί συγκεκριμένα κριτήρια; και περαιτέρω, κατά πόσο η εκάστοτε Διοίκηση δεσμεύεται από τα κριτήρια αυτά, αλλά και κατά πόσο είναι απαραίτητη η δέσμευσή της για τη διασφάλιση της Δημόσιας Υγείας;
Την ανάθεση των καθηκόντων αυτών θα πρέπει να διαχειριστεί η εκάστοτε Διοίκηση του Νοσοκομείου με γνώμονα την αξιοκρατία, το σεβασμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων και των υπαρχόντων δικαστικών αποφάσεων που διέπουν μέχρι σήμερα την κατάσταση αυτή. Τη σκυτάλη της απάντησης στα ανωτέρω ερωτήματα ανέλαβε η ελληνική δικαιοσύνη με την έκδοση δικαστικών αποφάσεων με τις οποίες αποσαφηνίσθηκε η δέσμευση της εκάστοτε Διοίκησης αναφορικά με την επιλογή της, κατά την ανάθεση καθηκόντων προσωρινού Προϊσταμένου Τμήματος. Ευλόγως, λοιπόν, κρίθηκε ότι η επιλογή αυτή επαφίεται μεν στη διακριτική ευχέρεια της Διοικήσεως, ωστόσο, πρέπει να γίνεται με βάση αφενός το κριτήριο της αρχαιότητας και αφετέρου των ποιοτικών και ουσιαστικών προσόντων που συντρέχουν στο πρόσωπο του υποψηφίου και μόνο τότε δεν υπερβαίνονται τα άκρα όρια της διακριτικής αυτής ευχέρειας. Μάλιστα, πρέπει να αναφερθεί ότι οποιαδήποτε αντίθετη πράξη της Διοίκησης θα παραβίαζε τόσο την αρχή της αναλογικότητας, όσο και την αρχή της νομιμότητας των διοικητικών πράξεων παραβλέποντας την αρχή της ισότητας, της αξιοκρατίας και της χρηστής διοικήσεως που επιτάσσουν την επιλογή του κατά τεκμήριο «αξιότερου» και συνεπώς καταλληλότερου για τη θέση βάσει των τυπικών και των ουσιαστικών του προσόντων.
Περαιτέρω, μεταξύ των δύο κριτηρίων αξιοκρατίας, δηλαδή του κριτηρίου της αρχαιότητας και αυτό των ποιοτικών και ουσιαστικών χαρακτηριστικών που καθιστούν τον υποψήφιο καταλληλότερο, η Διοίκηση οφείλει πρωτίστως να λαμβάνει υπόψιν για την επιλογή της τα ποιοτικά και ουσιαστικά χαρακτηριστικά που καθιστούν τον υποψήφιο καταλληλότερο για την κάλυψη της εν λόγω θέσης και όχι μόνο αυτό της αρχαιότητας, αφού το εν λόγω κριτήριο της αρχαιότητας χρησιμοποιείται μόνο ως τεκμήριο ποιοτικών και ουσιαστικών χαρακτηριστικών του υποψηφίου, μόνο όταν ελλείπουν άλλα στοιχεία που αποδεικνύουν τα προσόντα του και συνεπώς η Διοίκηση δεν πρέπει, αμελώντας να ερευνήσει τα ποιοτικά και ουσιαστικά προσόντα του εκάστοτε υποψηφίου, να υποπέσει στην εύκολη αλλά άτοπη λύση της μη ασφαλούς αλυσίδας αρχαιότερος-αξιότερος-καταλληλότερος.
Εν κατακλείδι, λοιπόν, η Διοίκηση στην εν λόγω επιλογή της, προκειμένου πράγματι οι πράξεις της να είναι νόμιμες και εναρμονισμένες με το γράμμα του νόμου αλλά και το πνεύμα που διέπουν την αρχή της Χρηστής Διοίκησης, οφείλει να κινείται με το μέσο της αξιοκρατίας για την ως άνω επιλογή της, αφού τότε και μόνο διασφαλίζεται τόσο η τήρηση των θεμελιωδών αρχών της αναλογικότητας, της νομιμότητας των διοικητικών πράξεων, της ισότητας, της αξιοκρατίας και της χρηστής διοικήσεως και περαιτέρω, μόνο τότε παρέχονται προς το κοινωνικό σύνολο τα απαραίτητα εχέγγυα διασφάλισης της ύψιστης προστασίας των ασθενών, η οποία παρέχεται από τον καταλληλότερο προς ανάθεση των ως άνω καθηκόντων. Η θέση εμπεριέχει ύψιστη ευθύνη περί της διασφάλισης της δημόσιας υγείας και δεν αποτελεί διοικητική και μόνο θέση. Για τους ίδιους τέλος λόγους, οφείλει για την επιλογή της αυτή να ερευνά τα πραγματικά ποιοτικά και ουσιαστικά προσόντα του εκάστοτε υποψηφίου και να μην επαφίεται στο τεκμαρτό κριτήριο της αρχαιότητας, το οποίο από μόνο του δεν συνεπάγεται και την καταλληλότητα. Σε αντίθετη περίπτωση, θα βρισκόμασταν στη δυσάρεστη θέση όχι μόνο να θίγονται τα θεμελιώδη δικαιώματα των εκάστοτε υποψηφίων, αλλά περαιτέρω, να τίθεται σε κίνδυνο η ασφάλεια των πολιτών της χώρας και η αποτελεσματικότητα του υψίστου αγαθού της παροχής της ιατρικής περίθαλψης.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον Κόσμο
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
