Το τέλος των εφηβικών ετών είναι μια σημαντική περίοδος για την απόκτηση οστικής μάζας, ακόμα και εάν ένας έφηβος έχει αγγίξει το ενήλικο ύψος του. Οι επιστήμονες αναλύοντας ένα πολυφυλετικό, πολυκεντρικό δείγμα από μία μεγάλη, ομοσπονδιακά χρηματοδοτούμενη εθνική μελέτη λένε ότι τα ευρήματά τους ενισχύουν τη σημασία της διατροφής και της φυσικής δραστηριότητας κατά τη διάρκεια του τέλους της εφηβείας, ως βάση για τη δια βίου υγεία.
«Σκεφτόμαστε συχνά την ανάπτυξης ενός παιδιού σε μεγάλο βαθμό σε σχέση με το ύψος, αλλά η ανάπτυξη συνολικά των οστών είναι επίσης σημαντική,» είπε η επικεφαλής συγγραφέας Shana Ε McCormack, MD, παιδίατρος ερευνήτρια στο Νοσοκομείο Παίδων της Φιλαδέλφειας (CHOP). «Αυτή η μελέτη δείχνει ότι περίπου το 10% της οστικής μάζας συνεχίζει να συσσωρεύεται μετά από τη στιγμή που ένας έφηβος έχει φτάσει το ενήλικο ύψος του.»
Η ερευνητική ομάδα, από το CHOP και οι συνεργάτες τους στο Οχάιο, στη Νεμπράσκα, στη Νέα Υόρκη, στην Καλιφόρνια και στα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ (NIH), δημοσίευσαν τη μελέτη τους στο JAMA Pediatrics . Οι ερευνητές βασίστηκαν σε δεδομένα από τη μελέτη οστικής πυκνότητας στην παιδική ηλικία (BMDCS), που χρηματοδοτείται από τα NIH. Η μελέτη περιελάμβανε εξελιγμένες μετρήσεις των οστών και της ανάπτυξης κατά τη διάρκεια ετήσιων επισκέψεων έως και για επτά έτη σε πάνω από 2000 υγιή παιδιά, εφήβους και νέους κατά τη διάρκεια των ετών 2002-2010.
Η συγγραφέας, Babette S Zemel, PhD, ήταν η κύρια ερευνήτρια της BMDCS στο CHOP επεσήμανε ότι η τρέχουσα μελέτη διαπίστωσε ότι η οστική πυκνότητα αναπτύσσεται με διαφορετικούς ρυθμούς στα διάφορα μέρη του σκελετού. «Δείξαμε επίσης ότι η αιχμή της ανάπτυξης συμβαίνει νωρίτερα σε αφροαμερικανούς εφήβους από ότι στους άλλους εφήβους. Οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης πρέπει να ερμηνεύουν δεδομένα, όπως η πυκνότητα των οστών στους ασθενείς τους, λαμβάνοντας υπόψιν αυτά τα μοτίβα στις τροχιές ανάπτυξης.»
Η μελέτη ανέφερε ότι η αύξηση του ύψους ξεπερνά κατά πολύ την αύξηση της οστικής πυκνότητας πριν από την εφηβεία, γεγονός το οποίο μπορεί να εξηγήσει τα υψηλά ποσοστά καταγμάτων μεταξύ παιδιών και εφήβων. Περίπου 30% έως 50% των παιδιών θα υποστούν τουλάχιστον ένα κάταγμα πριν την ενηλικίωση. Η «καθυστέρηση» στα οστά αντισταθμίζεται μετά από την πλήρη ανάπτυξη καθ’ύψος.