Η έρευνα σχετικά με την κατάθλιψη στους εφήβους τα τελευταία χρόνια έχει επικεντρωθεί στο πώς ο εγκέφαλος και οι κοινωνικές εμπειρίες αλληλεπιδρούν. Μία νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Davis (UCD), όμως, δείχνει ότι οι έφηβοι με μεγάλο όγκο ιππόκαμπου ήταν περισσότερο ευαίσθητοι στα συναισθήματα της κατάθλιψης, ανάλογα με το πόσο ανασφαλείς, ή αντιστρόφως προστατευμένοι αισθάνονταν στην κατοικία και την κοινότητα τους. Η σχετική δημοσίευση έγινε στην επιστημονική επιθεώρηση Clinical Psychological Science.
Ο όγκος του ιππόκαμπου αναφέρεται στο συνολικό μέγεθος του ιππόκαμπου, της εγκεφαλικής δομής κάτω από το φλοιό του εγκεφάλου. Ονομάστηκε έτσι επειδή το σχήμα του μοιάζει αόριστα αυτό του ιππόκαμπου (θαλάσσιο άλογο). Ο ιππόκαμπος είναι από τις σημαντικότερες εγκεφαλικές περιοχές με πολλαπλές λειτουργίες, και συνήθως έχει έναν συντονιστικό ρόλο ανάμεσα σε άλλες περιοχές που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με αυτόν. Είναι υπεύθυνος για την κωδικοποίηση της μακροπρόθεσμης μνήμης και βοηθά στην χωρική πλοήγηση. Είναι επίσης η περιοχή του εγκεφάλου που ελέγχει τα συναισθήματα, τη μνήμη και τη μάθηση. Παραδοσιακά, η έρευνα έχει δείξει ότι ένας μικρότερος ιππόκαμπος εμπλέκεται στην κατάθλιψη.
Όσο περισσότερο διαρκεί η κατάθλιψη, τόσο περισσότερο συρρικνώνεται ο ιππόκαμπος, ενώ το στρες συμβάλλει καθοριστικά στον ελλιπή σχηματισμό νέων νευρώνων σε αυτήν την περιοχή του εγκεφάλου. Η τρέχουσα μελέτη έδειξε ότι ένας μεγαλύτερος ιππόκαμπος μπορεί να υποδηλώνει μια μεγαλύτερη ικανότητα για τους εφήβους να επωφεληθούν από τη στήριξη στα περιβάλλοντά τους, στο να μπορέσουν να ξεπεράσουν το φόβο, το άγχος και την κατάθλιψη.
«Καθώς οι έφηβοι με πιο σοβαρά συμπτώματα κατάθλιψης διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν κλινικά καταθλιπτικές διαταραχές στην εφηβεία και μετέπειτα, τα αποτελέσματα μας έχουν σημαντικές συνέπειες για τις στρατηγικές πρόληψης και παρέμβασης. Με αυτή τη γνώση, μπορούμε να στοχεύουμε προς καλύτερη πρόληψη και θεραπεία των καταθλιπτικών συμπτωμάτων στην εφηβική ηλικία» δήλωσε η Αmanda Guyer, καθηγήτρια της ανθρώπινης ανάπτυξης στο UCD.
Η μελέτη εξέτασε 209 νέους, που τελείωναν το σχολείο με λειτουργική απεικόνιση. Οι ερευνητές τους παρακολούθησαν για αυτο-αναφερόμενα συμπτώματα κατάθλιψης, και εξέτασαν την έκθεσή τους σε οικογενειακή συνεκτικότητα, και σε παραβατικότητα/εγκληματικότητα στην κοινότητά τους. Οι έφηβοι που συμμετείχαν στη μελέτη ήταν μεξικανικής καταγωγής, μια ομάδα με αυξημένο κίνδυνο για κατάθλιψη, δηλώνουν οι συγγραφείς.
Αυτή η έρευνα προωθεί την καλύτερη κατανόηση των πολύπλοκων διαδραστικών ρόλων των βιολογικών και περιβαλλοντικών παραγόντων που προδιαθέτουν αλλά και που προσδίδουν ανθεκτικότητα στα καταθλιπτικά συμπτώματα, διαπίστωσε η μελέτη. Η μελέτη επισημαίνει επίσης ότι η νευροαπεικόνιση γίνεται πιο εφικτή για τη διάγνωση, και τα ευρήματά της θα μπορούσαν να αποδειχθούν χρήσιμα για τον έγκαιρο εντοπισμό των ατόμων που κινδυνεύουν από κατάθλιψη.