Ο πρόωρος τελειόμηνος τοκετός επηρεάζει τη μακροπρόθεσμη υγεία των μωρών, με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη και παθήσεων που σχετίζονται με την παχυσαρκία. Η γέννηση στη συγκεκριμένη χρονική φάση σχετίζεται και με μικρότερη διάρκεια ζωής, σύμφωνα με νέα μελέτη ερευνητών του Πανεπιστημίου Ben Gurion στη Negev (BGU) στο Ισραήλ.
Η εγκυμοσύνη θεωρείται τελειόμηνη όταν διαρκεί μεταξύ 37 και 42 εβδομάδων. Ως “πρόωρος τελειόμηνος” ορίζεται ο τοκετός μεταξύ 37 και 39 εβδομάδων. Τα μωρά που γεννήθηκαν μεταξύ 39 και 41 εβδομάδων κύησης έχουν καλύτερα αποτελέσματα από αυτά που γεννήθηκαν πριν ή μετά.
Στη μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο ιατρικό περιοδικό American Journal of Obstetrics and Gynecology, οι ερευνητές διερεύνησαν τις νοσηλείες παιδιών ηλικίας έως 18 ετών για να προσδιορίσουν τον αντίκτυπο που είχαν ο πρόωρος τελειόμηνος τοκετός και ο τελειόμηνος τοκετός στην παιδική υγεία και σε νοσηλείες. Αυτή η ανάλυση πληθυσμιακής κοόρτης διεξήχθη σε 54.073 πρόωρα τελειόμηνους τοκετούς και σε τοκετούς επί 171.000 τελειόμηνων κυήσεων.
“Διαπιστώσαμε ότι οι νοσηλείες μέχρι την ηλικία των 18 ετών που σχετίζονταν με την ενδοκρινική και μεταβολική νοσηρότητα ήταν πιο συνήθεις στην ομάδα του πρόωρα τελειόμηνου τοκετού ομάδα σε σύγκριση με την ομάδα του τελειόμηνου τοκετού, ειδικά σε ηλικίες πέντε ετών και άνω”, λέει ο καθηγητής Eyal Sheiner , MD, Ph.D., αντιπρύτανης της Σχολής Επιστημών Υγείας του BGU (FOHS) και επικεφαλής του Τμήματος Μαιευτικής και Γυναικολογίας του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Soroka.
Επιπλέον, η παχυσαρκία ήταν σημαντικά συχνότερη στην ομάδα του πρόωρα τελειόμηνου τοκετού ομάδα. Οι ερευνητές ανακάλυψαν επίσης ότι παιδιά ηλικίας άνω των πέντε ετών εμφάνισαν σημαντικά υψηλότερα ποσοστά σακχαρώδη διαβήτη τύπου Ι όταν γεννήθηκαν σχετικά νωρίς. «Οι κυήσεις που κατέληξαν σε πρόωρο τελειόμηνο τοκετό ήταν πιο πιθανό να περιπλέκονται από υπερτασικές διαταραχές και διαβήτη της μητέρας (τόσο κατά την κύηση όσο και πριν από την κύηση). “Τα μωρά που γεννήθηκαν με πρόωρο τελειόμηνο τοκετό ήταν επίσης πιο πιθανό να έχουν χαμηλό σωματικό βάρος-λιγότερο από 2,5 kg.”
Αυτά τα νοσήματα μπορεί να αυξήσουν την πιθανότητα άλλων σχετιζόμενων ασθενειών με επιβλαβείς μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην υγεία και ευεξία του ατόμου, αυξημένες δαπάνες για την υγειονομική περίθαλψη καθ ‘όλη τη διάρκεια της ζωής και μικρότερη διάρκεια ζωής , καταλήγουν οι ερευνητές.