Με βάση την ανάλυσή τους σε μια ομάδα με πάνω από μισό εκατομμύριο άτομα, Σουηδοί ερευνητές πιστεύουν τώρα ότι τα ήπια αυξημένα επίπεδα γλυκόζης πλάσματος νηστείας και τριγλυκεριδίων θα μπορούσαν να δείξουν αυξημένο κίνδυνο για διαβήτη τύπου 2 σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα πριν από τη διάγνωση.
«Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι παράγοντες κινδύνου για διαβήτη τύπου 2, συμπεριλαμβανομένων της παχυσαρκίας και αυξημένων επιπέδων γλυκόζης νηστείας, μπορεί να υφίστανται έως και 10 έτη πριν από την έναρξη της νόσου. Η μελέτη μας επεκτείνει την περίοδο αυτή σε περισσότερο από 20 χρόνια πριν από τη διάγνωση» είπε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Håkan Malmström, PhD , επιδημιολόγος στο Ινστιτούτο Καρολίνσκα, στη Στοκχόλμη. «Ακόμη και μικρές αυξήσεις με την πάροδο του χρόνου – αλλά σχετικά πρώιμα – μπορεί να είναι σημαντικές στο να αναγνωρισθούν, ιδίως για άτομα που είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα.» Τα ευρήματα της μελέτης παρουσιάστηκαν σε μια προφορική παρουσίαση στις επιστημονικές συνεδρίες της Αμερικανικής Διαβητολογικής Εταιρείας.
Οι ερευνητές εντόπισαν 47.997 νέες περιπτώσεις διαβήτη τύπου 2 σε μια σουηδική ομάδα 537.119 ανθρώπων που παρακολουθήθηκαν μεταξύ των ετών 1985 με 2012. Για κάθε περίπτωση ασθενούς με διαβήτη, σύγκριναν παράγοντες κινδύνου από κλινικές εξετάσεις που πραγματοποιήθηκαν την περίοδο 1985-1996 με εκείνες πέντε ατόμων από ομάδα ελέγχου. Διαπίστωσαν ότι, κατά μέσο όρο, αρκετοί παράγοντες κινδύνου ήταν συχνότεροι μεταξύ των ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, σε σύγκριση με τους υγιείς μάρτυρες «πολλά χρόνια πριν τη διάγνωση» είπε ο Δρ Malmström. «Ειδικότερα, ο ΒΜΙ [δείκτης μάζας σώματος], τα τριγλυκερίδια νηστείας, η γλυκόζη νηστείας, η αναλογία apoΒ/apoΑΙ και οι δείκτες φλεγμονής έδειξαν αύξηση μέχρι και 25 χρόνια πριν από τη διάγνωση.»
Για παράδειγμα, 25 χρόνια πριν από τη διάγνωση, η γλυκόζη πλάσματος νηστείας στην ομάδα του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 ήταν υψηλότερη από τα άτομα στην ομάδα ελέγχου, στα 90 mg/dL έναντι 86 mg/dL, αντίστοιχα. Δέκα έτη πριν από τη διάγνωση, η διαφορά διευρύνθηκε σε 98 mg/dL έναντι 88 mg/dL και 1 έτος πριν τη διάγνωση, τα επίπεδα ήταν 106 mg/dL έναντι 90 mg/dL.
Όσο για τα τριγλυκερίδια νηστείας, υψηλά επίπεδα νωρίτερα στη ζωή φαίνεται να είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα: άτομα με επίπεδα πάνω από 124 mg/dL ήταν πιο πιθανό να αναπτύξουν διαβήτη τύπου 2 μετά από 20 έτη, ακόμη και αν δεν ήταν υπέρβαρα ή είχαν αυξημένη μέση τιμή γλυκαιμίας νηστείας. Στα 25 χρόνια πριν από τη διάγνωση, η ομάδα του διαβήτη τύπου 2 είχε μέσα επίπεδα τριγλυκεριδίων νηστείας 120 mg/dL έναντι 89 mg/dL στην ομάδα ελέγχου. Και στο 1 έτος πριν από τη διάγνωση, η διαφορά είχε διευρυνθεί σε 146 mg/dL έναντι 106 mg/dL.