H απώλεια της πρωτεϊνικής έκφρασης της E-cadherin σε βιοψία του καρκίνου του ορθού σχετίζεται με λιγότερες μεταστάσεις και βελτιωμένη επιβίωση, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Journal of Digestive Diseases.
Η E-cadherin είναι ένα από τα πιο σημαντικά μόρια στην προσκόλληση μεταξύ των κυττάρων σε επιθηλιακούς ιστούς. Είναι εντοπισμένη στις επιφάνειες των επιθηλιακών κυττάρων στις περιοχές επαφής κυττάρου-κυττάρου. Είναι μέλος μιας μεγάλης οικογένειας γονιδίων που κωδικοποιούν τα μόρια προσκόλλησης κυττάρων και που είναι εξαρτώμενα από το ασβέστιο (CAMs). Η E-cadherin παίζει σημαντικό ρόλο στο σχηματισμό των ιστών κατά τη διάρκεια της οργανογένεσης. Εκτός από το ρόλο του στα φυσιολογικά κύτταρα, το γονίδιο αυτό μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στον μετασχηματισμό κακοηθών κυττάρων, και ιδιαίτερα στην ανάπτυξη και την εξέλιξη του όγκου.
Η καταστολή της έκφρασης της E-cadherin θεωρείται ως ένας από τους κύριους μοριακούς παράγοντες που είναι υπεύθυνος για τη δυσλειτουργία της προσκόλλησης κυττάρου-κυττάρου. Οι περισσότεροι όγκοι έχουν ανώμαλη κυτταρική αρχιτεκτονική, και η απώλεια της ακεραιότητας του ιστού μπορεί να οδηγήσει σε τοπική εισβολή. Έτσι, η απώλεια της λειτουργίας της ογκοκατασταλτικής πρωτεΐνης E-cadherin σχετίζεται με αυξημένη διεισδυτικότητα και μετάσταση των όγκων. Σε ανθρώπινους όγκους, η απώλεια της μεσολάβησης της E-cadherin στην προσκόλληση του κυττάρου συσχετίζεται με απώλεια της επιθηλιακής μορφολογίας και με μεταστατική ικανότητα.
Ο Jonas Jessberger, από το Friedrich-Alexander-Universität, Erlangen-Nürnberg στη Γερμανία, και οι συνεργάτες του αξιολόγησαν 223 ασθενείς με καρκίνο του ορθού που αντιμετωπίστηκαν με νεο-ενισχυτική ακτινο-χημειοθεραπεία και στη συνέχεια με χειρουργική επέμβαση. Αξιολογήθηκαν η πρωτεϊνική έκφραση της E-cadherin και το μοντέλο ανάπτυξης του όγκου (στερεό-αδενικό έναντι μονόστιβου κυτταρικού) χρησιμοποιώντας 88 βιοψίες προ ακτινοχημειοθεραπείας και 213 εκτομές όγκων.
Οι ερευνητές παρατήρησαν μια σημαντική μείωση της έκφρασης της E-cadherin (Ρ = 0,002) και σημαντικά αυξημένη ανάπτυξη μονόστιβου κυτταρικού μοντέλου (Ρ = 0,001) στο διηθητικό τμήμα του όγκου μετά ακτινο-χημειοθεραπείας έναντι των βιοψιών του πρωτογενούς όγκου. Μεγαλύτερη επιβίωση χωρίς μετάσταση (Ρ = 0,033) και επιβίωση γενικά (Ρ = 0,030) σχετίστηκαν με χαμηλή έκφραση E-cadherin στη βιοψία. Η μονόστιβη κυτταρική ανάπτυξη στο μέτωπο διήθησης του όγκου ήταν ένας προγνωστικός παράγοντας για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα επιβίωσης (Ρ = 0,021) μετά ακτινο-χημειοθεραπεία. «Ο συνδυασμός του προτύπου ανάπτυξης και της βαθμολογίας υποχώρησης του όγκου (RegPat-Score) έδειξε τη μεγαλύτερη διακριτική ικανότητα για τον εντοπισμό ασθενών υψηλού κινδύνου», αναφέρουν οι συγγραφείς.