Κάθε έτος, έως και 50 εκατομμύρια άτομα στις Ηνωμένες Πολιτείες επηρεάζονται από την ακμή, καθιστώντας την πιο συχνή πάθηση του δέρματος στη χώρα. Σε μια νέα μελέτη, ερευνητές έχουν ανακαλύψει νέα στοιχεία για τα αίτια της ακμής, τα οποία θα μπορούσαν να αλλάξουν τον τρόπο που αντιμετωπίζεται η νόσος. Οι ερευνητές εντόπισαν διαφορές σε στελέχη του Propionibacterium acnes (P. Acnes) μεταξύ των ατόμων με και χωρίς ακμή.
Η επικεφαλής της μελέτης Δρ Huiying Li, του της Ιατρικής Σχολής David Geffen του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Λος Άντζελες (UCLA), και οι συνεργάτες της δείχνουν ότι η ακμή δεν μπορεί να προκληθεί μόνο από την παρουσία ενός συγκεκριμένου στελέχους βακτηρίων. Στη μελέτη τους, οι ερευνητές ανακάλυψαν στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η ισορροπία των βακτηρίων στο δέρμα μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη ακμής. Η Δρ Li και η ομάδα της παρουσίασαν πρόσφατα τα ευρήματα τους στο ετήσιο συνέδριο του 2017 της Εταιρείας Μικροβιολογίας, που πραγματοποιήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο αλλά και στο επιστημονικό περιοδικό Scientific Reports.
Η ακμή είναι νόσος του δέρματος που εμφανίζεται κατά κύριο λόγο στην εφηβική ηλικία και έχει σαν αποτέλεσμα την αυξημένη λιπαρότητα του δέρματος, καθώς και μια ποικιλία βλαβών στο πρόσωπο και το σώμα. Προκαλείται από την υπερδραστηριότητα των σμηγματογόνων αδένων, σε συνδυασμό με την απόφραξη του εκφορητικού τους πόρου. Στην ακμή συμβάλλει ο αποικισμός του δέρματος με το μικρόβιο P. Acnes. Το βακτήριο αυτό θεωρείται βασικός παράγοντας στην ανάπτυξη της ακμής. Μελέτες έχουν δείξει ότι το P. acnes χρησιμοποιεί σμήγμα ως πηγή ενέργειας, και η παρουσία του στους πόρους ξεκινά μια ανοσιακή απόκριση που προκαλεί φλεγμονή. Οι περιοχές του σώματος που πλήττονται περισσότερο από την ακμή είναι το πρόσωπο, ο λαιμός, το στήθος, οι ώμοι και η πλάτη. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι περιοχές αυτές έχουν υψηλό αριθμό σμηγματογόνων αδένων. Ωστόσο, το P. acnes αφθονεί σε πόρους ατόμων με και χωρίς ακμή, γεγονός που δείχνει ότι δεν είναι απλά η παρουσία του βακτηρίου που οδηγεί στη δερματική αυτή νόσο.
Για τη μελέτη τους η Δρ Li και οι συνεργάτες της προσπάθησαν να μάθουν περισσότερα σχετικά με το ρόλο των βακτηρίων στην ανάπτυξη της ακμής. Μελέτησαν 72 ενήλικες, εκ των οποίων 38 είχαν ακμή και 34 όχι. Οι ερευνητές συνέλεξαν δείγματα θυλακίων δέρματος από κάθε συμμετέχοντα με ταινίες δερματικού καθαρισμού. Στη συνέχεια, αλληλούχισαν το DNA του υλικού τους προκειμένου να προσδιοριστεί η σύνθεση της μικροχλωρίδας του δέρματος για κάθε άτομο. Από τη σύγκριση των μικροβιωμάτων του δέρματος των ατόμων με και χωρίς ακμή, οι ερευνητές εντόπισαν κάποιες διαφορές σε στελέχη του P. acnes. Βρήκαν ότι οι ενήλικες χωρίς ακμή είχαν P. acnes πλούσια σε γονίδια που σχετίζονται με τον βακτηριακό μεταβολισμό.
Τέτοια γονίδια πιστεύεται ότι εμπλέκονται στην ανάσχεση του αποικισμού του δέρματος με επιβλαβή βακτήρια. Αντίθετα, οι ενήλικες με ακμή είχαν υψηλότερα επίπεδα παθογόνων γονιδίων που σχετίζονται με το P. Acnes. Αυτά περιλαμβάνουν γονίδια που συνδέονται με την παραγωγή βακτηριακών τοξινών που προάγουν φλεγμονή και κακή υγεία του δέρματος. «Αυτή η μελέτη δείχνει ότι η σύνθεση των βακτηρίων στα θυλάκια μπορεί να αντανακλά, και να επηρεάζει την κατάσταση του δέρματος» λέει η Δρ Li. Τα αποτελέσματα αυτά θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε εξατομικευμένες θεραπείες ακμής.