Στη μεγαλύτερη μέχρι τώρα μελέτη σχετικά με οστικές μεταστάσεις στον καρκίνο του θυρεοειδούς, ερευνητές του Πανεπιστημίου του Michigan διαπίστωσαν ότι οι ασθενείς με θυλακιώδες ή μυελοειδές καρκίνωμα του θυρεοειδούς είχαν το υψηλότερο ποσοστό σχετιζόμενων με καρκίνο βλαβών των οστών, καταγμάτων και αυξημένου κινδύνου θανάτου.
«Γνωρίζουμε ότι οι μεταστάσεις είναι ένα δυσοίωνο εύρημα. Αλλά οι ασθενείς στη μελέτη μας, οι οποίοι είχαν οστικές μεταστάσεις είχαν χειρότερο ποσοστό επιβίωσης σε σύγκριση με τους ασθενείς που είχαν άλλες απομακρυσμένες μεταστάσεις », λέει η Μegan Haymart, MD, επίκουρη καθηγήτρια Ιατρικής και ένας από τους οι ερευνητές στη μελέτη. «Αυτό δείχνει ότι οι οστικές μεταστάσεις αποτελούν ένα μοναδικό κακό προγνωστικό δείκτη».
Ωστόσο, οι ασθενείς με εντοπισμένο καρκίνο του θυρεοειδούς ή με καρκίνο του θυρεοειδούς με τοπική επέκταση μόνον – χωρίς μεταστάσεις – έχουν εξαιρετική πρόγνωση, προσθέτει η Palak Choksi, MD, επίκουρη καθηγήτρια Ιατρικής και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism , εξέτασε όλες τις μορφές του καρκίνου του θυρεοειδούς (θηλώδη, θυλακιώδη, μυελοειδή, και αναπλαστικό). Η μελέτη βασίστηκε σε δεδομένα περίπου 30.000 ασθενών, το 70% των οποίων ήταν Καυκάσιες γυναίκες με μέσο όρο ηλικίας τα 64 έτη. Το υψηλό ποσοστό των γυναικών στη μελέτη αντανακλά το γεγονός ότι ο καρκίνος του θυρεοειδούς είναι τρεις φορές πιο συχνός στις γυναίκες από ό, τι στους άνδρες. Προηγούμενες μελέτες εξέτασαν κυρίως διαφοροποιημένο καρκίνο του θυρεοειδούς και οστικές μεταστάσεις και είχαν σημαντικά μικρότερο μέγεθος δείγματος.
«Μόνο περίπου 8% των ασθενών στη μελέτη είχαν είτε μια μετάσταση στα οστά ή εμφάνισαν ένα γεγονός σχετιζόμενο με το σκελετικό σύστημα, όπως ένα κάταγμα οστού σχετιζόμενο με τον καρκίνο,» εξηγεί η Haymart. «Τώρα που έχουμε εντοπίσει ότι ορισμένοι θυρεοειδικοί καρκίνοι οδηγούν σε υψηλότερο κίνδυνο για σκελετικά συμβάματα, μπορούμε να σχεδιάσουμε κατάλληλα μελέτες που εξετάζουν αγωγές που θα μπορούσαν να αποτρέψουν ή να θεραπεύσουν τέτοιες επιπλοκές αποτελεσματικά», λέει η Choksi.
Οι συγγραφείς αναγνωρίζουν ότι υπάρχουν περιορισμοί στη μελέτη, και η εφαρμογή των ευρημάτων της έρευνας σε νεότερους ασθενείς δεν είναι τόσο δεδομένη. Για τους ασθενείς υψηλού κινδύνου, χρειάζεται μελλοντική έρευνα για πρόληψη και τη θεραπεία οστικών μεταστάσεων. Οι ερευνητές υποπτεύονται ότι η αντιοστεοπορωτική αγωγή μπορεί να είναι ευεργετική για τους ασθενείς με καρκίνο του θυρεοειδούς και οστικές μεταστάσεις, αν και απαιτούνται πρόσθετες προοπτικές μελέτες.