Με την αύξηση της επίπτωσης της κοιλιοκάκης, οι ερευνητές αγωνίζονται να εντοπίσουν κάθε παράγοντα που μπορεί να διαδραματίσει ρόλο. Πρόσφατη προσοχή έχει στραφεί στον ρόλο των λοιμώξεων του αναπνευστικού συστήματος σε παιδιά. Η κοιλιοκάκη είναι μια αυτοάνοση νόσος. Όταν κάποιος με κοιλιοκάκη τρώει γλουτένη, η οποία είναι πρωτεΐνη στο σιτάρι, στη σίκαλη και στο κριθάρι, το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στο λεπτό έντερο. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο ακριβής επιπολασμός της κοιλιοκάκης δεν είναι γνωστός.
Ωστόσο, ορισμένοι εκτιμούν ότι επηρεάζεται περίπου 1 στους 141 ανθρώπους , ενώ ένα σημαντικό ποσοστό ατόμων δεν γνωρίζουν ακόμη ότι έχουν τη νόσο. Σε όλο τον κόσμο, περίπου το 1% του πληθυσμού πιστεύεται ότι έχει κοιλιοκάκη, και αυτό το ποσοστό φαίνεται να αυξάνεται. Παρόλο που τώρα ανιχνεύονται περισσότερες περιπτώσεις, οι ειδικοί πιστεύουν ότι η αύξηση δεν οφείλεται μόνο σε αυξημένη εγρήγορση για τη νόσο. Η κοιλιοκάκη έχει οικογενή κατανομή.
Τα άτομα με συγγενή πρώτου βαθμού με την πάθηση έχουν 1 στις 10 πιθανότητες να αναπτύξουν τη νόσο κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Προς το παρόν, δεν είναι γνωστό γιατί κάποιοι που διατρέχουν κίνδυνο αναπτύσσουν τη νόσο και άλλοι όχι, παρόλο που υποτίθεται ότι περιβαλλοντικοί ενεργοποιητές υποκινούν την εκδήλωση της κοιλιοκάκης. Ο αριθμός των παιδιών σε κίνδυνο – ή εκείνων με συγγενείς που έχουν κοιλιοκάκη – που συνεχίζουν να αναπτύσσουν την πάθηση φαίνεται να αυξάνεται. Και πρόσφατα, η Δρ. Renata Auricchio, από το Πανεπιστήμιο της Νάπολι Federico II στην Ιταλία, ξεκίνησε να κατανοεί γιατί μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο.
Μελέτες έχουν δείξει τις λοιμώξεις στην παιδική ηλικία ως πιθανή αιτία της κοιλιοκάκπης σε εκείνους που είναι γενετικά ευαίσθητοι. Πολλές προηγούμενες έρευνες για λοιμώξεις και κοιλιοκάκη βασίστηκαν στη γονική ανάκληση των λοιμώξεων. Ωστόσο, για τη συλλογή λεπτομερέστερων πληροφοριών, η νέα μελέτη ήταν προοπτική. Η ομάδα μελέτησε μια ομάδα βρεφών με γνωστό κίνδυνο να αναπτύξουν κοιλιοκάκη και τα παρακολούθησαν για 6 χρόνια.
Τα ευρήματά τους δημοσιεύθηκαν πρόσφατα στο περιοδικό Pediatrics . Όπως εξηγούν οι συγγραφείς, ο σκοπός της μελέτης ήταν να «διερευνήσει τη σχέση μεταξύ πρώιμων κλινικών γεγονότων (συμπεριλαμβανομένων των λοιμώξεων) και την ανάπτυξη κοιλιοκάκης σε μια προοπτική ομάδα γενετικά προδιαθετειμένων βρεφών». Συνολικά παρακολούθησαν 373 νεογέννητα με τουλάχιστον έναν συγγενή με κοιλιοκάκη.
Παρακολουθήθηκαν στενά για 6 χρόνια με εξετάσεις αίματος κάθε 4 εβδομάδες για τους πρώτους 6 μήνες, κάθε 3 μήνες μέχρι την ηλικία 1, κάθε 6 μήνες από την ηλικία 1 έως 3 και στη συνέχεια μία φορά το χρόνο μέχρι την ηλικία των 6. Κατά τη διάρκεια της μελέτης, 6% των παιδιών διαγνώστηκαν με κοιλιοκάκη στην ηλικία των 3 ετών, 13,5% στην ηλικία των 5 ετών και 14% κατά την ηλικία 6. Επίσης, διαπίστωσαν ότι «η γαστρεντερίτιδα και οι αναπνευστικές λοιμώξεις κατά τη διάρκεια των πρώτων δύο ετών της ζωής προσέδωσαν διπλάσια αύξηση στον κίνδυνο εμφάνισης κοιλιοκάκης.”