Η χρήση φλεβοκαθετήρων κατά τη διάρκεια αιμοδιάλυσης εξακολουθεί να συνδέεται με αυξημένα ποσοστά αιματογενών λοιμώξεων (ΑΛ), σύμφωνα με μια πρόσφατη ανάλυση δεδομένων από μονάδες αιμοκάθαρσης στις ΗΠΑ. Τα ευρήματα εμφανίζονται στην επιστημονική επιθεώρηση Clinical Journal of the American Society of Nephrology (CJASN).
Τα άτομα που υποβάλλονται σε αιμοκάθαρση διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης λοιμώξεων που οφείλονται στην επαναλαμβανόμενη ανάγκη πρόσβασης στην αιματική κυκλοφορία τους. Οι ειδικοί συστήνουν τη δημιουργία μίας αρτηριοφλεβικής επικοινωνίας (fistula) για πρόσβαση της αιμοκάθαρση, με τη δημιουργία ενός εύκολου και γρήγορου τρόπου εισόδου στην κυκλοφορία του αίματος. Εναλλακτικά, ένας ασθενής μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα συνθετικό αρτηριοφλεβικό μόσχευμα. Ένας μικρότερος αριθμός ασθενών χρησιμοποιούν καθετήρα αντί για fistula ή μόσχευμα για διάφορους λόγους, συμπεριλαμβανομένων της ανεπαρκούς προετοιμασίας ή επιθυμίας αποφυγής της χειρουργικής επέμβασης.
Τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) των ΗΠΑ επιτηρούν τις λοιμώξεις σε ασθενείς που υποβάλλονται σε αιμοκάθαρση με τη χρήση του Εθνικού Δικτύου Υγείας Ασφάλειας (NHSN). Σε πρόσφατη ανάλυση των πληροφοριών του NHSN που συγκεντρώθηκαν από το 2014, ο Duc Bui Nguyen, MD του CDC και οι συνεργάτες του, σημείωσαν ότι 6005 μονάδες αιμοκάθαρσης εξωτερικών ασθενών ανέφεραν στοιχεία για συνολικά 160.971 συμβάντα κατά την αιμοκάθαρση, συμπεριλαμβανομένων 29.516 ΑΛ, έναρξης ενδοφλέβιας αντιμικροβιακής αγωγής 149722 φορές και 38.310 επεισοδίων διαπύησης, ερυθρότητας, ή οιδήματος στο σημείο της πρόσβασης για την αιμοκάθαρση.
Η ομάδα διαπίστωσε ότι το 77% των ΑΛ είχαν σχέση με την πρόσβαση στην κυκλοφορία των ασθενών. Οι περισσότερες (63%) συνέβησαν σε ασθενείς με κεντρικό φλεβικό καθετήρα. Ο Staphylococcus aureus ήταν το πιο συχνά απομονωθέν παθογόνο ΑΛ (31%), και 40% των στελεχών του ήταν ανθεκτικά στη μεθικιλλίνη. «Έχουμε τώρα μια σαφέστερη εικόνα των ποσοστών και των τύπων των λοιμώξεων των ασθενών που υποβάλλονται σε αιμοκάθαρση στις Ηνωμένες Πολιτείες» είπε ο Δρ Nguyen. «Τα ευρήματά μας υπογραμμίζουν την ανάγκη πρόληψης των μολύνσεων και ουσιαστικής βελτίωσης των πρακτικών αγγειακής πρόσβασης των μονάδων αιμοκάθαρσης».
Σε ένα συνοδευτικό κύριο άρθρο, οι Dana Miskulin, MD (Tufts University School of Medicine) και Ambreen Gul, MD σημειώνουν ότι ένα σημαντικό πρόβλημα με τα διαθέσιμα στοιχεία είναι ότι οι μονάδες αιμοκάθαρσης αναφέρουν τα δικά τους στοιχεία «καλή τη πίστει», τα οποία πρέπει να «καθαριστούν» για να καταστεί δυνατή η αξιοποίησή τους.