Οι επιζώντες της σήψης αντιμετωπίζουν σημαντικά αυξημένο κίνδυνο επιληπτικών κρίσεων μετά από νοσηλεία, ανεξάρτητα από οποιοδήποτε προηγούμενο ιστορικό σπασμών ή επιληπτικών κρίσεων που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της νοσηλείας, σύμφωνα με ευρήματα από μια αναδρομική μελέτη.
Ο κίνδυνος για επόμενα κρίσεις ήταν υψηλότερoς για τους ασθενείς ηλικίας κάτω των 65 ετών, αλλά εξακολουθεί να είναι αυξημένος συγκριτικά με το γενικό πληθυσμό και για άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω, ανέφερε ο Michael Reznik, MD, στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας.
Οι επιληπτικές κρίσεις είναι ήδη γνωστή επιπλοκή της σήψης, και επίσης μπορεί να συμβούν παράλληλα με σήψη που σχετίζεται με εγκεφαλοπάθεια, εγκεφαλικό επεισόδιο, και η νευρομυϊκή νόσο. Η συχνότητα της σήψης που σχετίζεται με εγκεφαλοπάθεια έχει οδηγήσει στην αναγνώριση της μετασηπτικής γνωστικής δυσλειτουργίας, δήλωσε ο Δρ Reznik, από το τμήμα νευρολογίας, Weill-Cornell Medical Scholl & Columbia University Medical Center, στη Νέα Υόρκη.
Δεν είναι σαφές, ωστόσο, ποιο ποσοστό του κινδύνου για γνωστική δυσλειτουργία μετά από σήψη οφείλεται σε προϋπάρχουσα γνωστική εξασθένιση, αδυναμία, ή σε παρατεταμένες συνέπειες της καταστολής, είπε ο Δρ Reznik.
Είναι δυνατόν, σημείωσε, οι «επιληπτικές κρίσεις να είναι πιο ειδικές για τις δομικές βλάβες του εγκεφάλου, και νομίζω ότι τα ευρήματά μας μπορούν να υποστηρίζουν την υπόθεση ότι η σήψη θα μπορούσε να συνδέεται με μονοπάτια που οδηγούν σε μακροχρόνια βλάβη του εγκεφάλου.»
Οι Δρ Reznik και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν δεδομένα από τμήματα επειγόντων περιστατικών και νοσοκομεία στην Καλιφόρνια, τη Νέα Υόρκη και Φλόριντα κατά τη διάρκεια του 2005-2013. Συνολικά, οι 842.735 ενήλικες επιζώντες σηψαιμίας στη μελέτη είχαν ένα σωρευτικό ποσοστό 6,67% επιληπτικών κρίσεων κατά την περίοδο 8 ετών, σε σύγκριση με 1,27% στο γενικό πληθυσμό. Αυτό μεταφράζεται σε μια συχνότητα περίπου 1.288 ανά 100.000 ασθενείς-έτη σε επιζώντες από σήψη, σε σύγκριση με 159 ανά 100.000 ασθενείς-έτη στο γενικό πληθυσμό.
Η αναλογία συνολικής συχνότητας εμφάνισης (IRR) για επιληπτικές κρίσεις μεταξύ των επιζώντων από σήψη ήταν περίπου 5, αλλά ήταν υψηλότερη για εκείνους που είχαν επίσης νευρολογική δυσλειτουργία (όπως παραλήρημα, κώμα, ή λήθαργο). Οι ερευνητές πραγματοποίησαν μια post hoc στρωματοποιημένη ανάλυση ανάλογα με την ηλικία. Η ηλικία αποδείχθηκε ότι έχει σημαντική επίδραση στη σχέση μεταξύ της σήψης και των μετέπειτα κρίσεων: οι ασθενείς ηλικίας 65 ετών και άνω είχαν IRR = 2,83, σε σύγκριση με IRR = 10.33 για άτομα κάτω των 65.