Η σχιζοφρένεια είναι μια περίπλοκη ασθένεια που εμφανίζεται συχνά στην πρώιμη ενηλικίωση. Αν και οι επιστήμονες δεν έχουν εντοπίσει τα γενετικά αίτια, περισσότερο από το 80% των περιπτώσεων σχιζοφρένειας θεωρείται ότι έχουν κληρονομική αιτία. Σε μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Translational Psychiatry, Ιάπωνες ερευνητές αναφέρουν ότι μια σπάνια γενετική παραλλαγή, η RTN4R, μπορεί να έχει θεμελιώδη ρόλο στην ασθένεια.
“Η σχιζοφρένεια είναι μια ασθένεια που προκαλείται από διαταραχές στα νευρικά κυκλώματα. Τα γονίδια που σχετίζονται με τη μυελίνη σχετίζονται με τη νόσο”, εξηγεί ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οζάκα, Τosihide Yamashita, ένας από τους συγγραφείς των μελετών. Η μυελίνη δρα ως αγωγός σημάτων για τα νευρικά κυκλώματα. Ο Yamashita υποθέτει ότι τα σχετικά με τη μυελίνη γονίδια θα μπορούσαν να συμβάλουν στην παθολογία της σχιζοφρένειας .
Το RTN4R είναι μια υπομονάδα του RTN4, η οποία ρυθμίζει κρίσιμες λειτουργίες στα νευρικά κυκλώματα , δηλαδή την αναγέννηση του νευρικού συστήματος και τη δομική πλαστικότητα. Επιπλέον, το “RTN4 είναι ένα υποσχόμενο υποψήφιο γονίδιο για τη σχιζοφρένεια επειδή βρίσκεται στο χρωμόσωμα 22q11.2, που ήδη εμπλέκεται στην εμφάνιση σχιζοφρένειας”, δήλωσε.
Σπάνιες παραλλαγές περιγράφουν μεταλλάξεις που έχουν χαμηλή συχνότητα αλλά μεγάλο αποτέλεσμα. Ο Yamashita και οι συνεργάτες του αναζητούσαν σπάνιες παραλλαγές του RTN4. Με τη διαλογή του DNA από 370 ασθενείς με σχιζοφρένεια , βρήκαν μια μοναδική μετάλλαξη, την R292H, όπου σε αυτή την πρωτεΐνη διαπιστώθηκε αντικατάσταση της αργινίνης από ιστιδίνη σε δύο ασθενείς. Η R292H βρίσκεται στην περιοχή του RTN4R που δεσμεύεται με προσδέτες, έτσι ώστε μια αλλαγή ακόμη και σε ένα απλό αμινοξύ θα μπορούσε να έχει βαθιές επιδράσεις στη λειτουργία του RTN4.
Για να εξετασθεί αυτή η πιθανότητα, οι επιστήμονες εξέφρασαν τη μετάλλαξη σε κύτταρα αμφιβληστροειδούς κοτόπουλου, τα οποία εκφράζουν μόνο ασθενώς το γονίδιο, βρίσκοντας μια σημαντική αλλαγή στην εξαρτώμενη από μυελίνη συμπεριφορά των νευρααξόνων. Οι προσομοιώσεις από υπολογιστή έδειξαν ότι η μετάλλαξη μείωσε την αλληλεπίδραση μεταξύ του RTN4 και της συνδεόμενης πρωτεΐνης του, LINGO1, αυξάνοντας την απόσταση μεταξύ των δύο.
Ο Yamashita είναι πεπεισμένος ότι οι σπάνιες παραλλαγές θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως παράγοντες κινδύνου για τη σχιζοφρένεια. “Υπάρχουν αυξανόμενες ενδείξεις ότι οι σπάνιες παραλλαγές συμβάλλουν στις νευροεκφυλιστικές ασθένειες.” Η μετάλλαξη R292H δεν βρέθηκε σε υπάρχουσες βάσεις δεδομένων.