Ένα μοναδικό σύνδρομο αιμορραγίας που σχετίζεται με την κίρρωση και την πυλαία υπέρταση έχει αναγνωριστεί από ερευνητές του Ιατρικού Πανεπιστημίου της Νότιας Καρολίνας (MUSC), του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Wake Forest, και του Ιατρικού Κέντρου Southwestern του Πανεπιστημίου του Τέξας και δημοσιεύθηκε στο Journal of Investigative Medicine.
Το σύνδρομο χαρακτηρίζεται από τυπική παρουσίαση με οξεία αιμορραγία (αιματέμεση, μέλαινα, ή αιματοχεζία) και επίσης από την παρουσία χρόνιας αιμορραγίας του γαστρεντερικού (GI) – που τεκμηριώνεται με σιδηροπενική αναιμία. Οι ερευνητές έχουν επινοήσει έναν όρο για το σύνδρομο: οξεία αιμορραγία σε έδαφος χρόνιας αιμορραγίας.
Η κίρρωση προκαλεί περίπου 35.000 θανάτους κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η κίρρωση είναι η ένατη κύρια αιτία θανάτου στις Ηνωμένες Πολιτείες και είναι υπεύθυνη για το 1,2% όλων των θανάτων των ΗΠΑ. Η πυλαία φλέβα μεταφέρει περίπου 1500 mL / min αίματος από το έντερο, τον σπλήνα και το στομάχι στο ήπαρ. Η παρεμπόδιση της ροής της φλεβικής ροής, ανεξάρτητα από την αιτιολογία, έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της φλεβικής πίεσης στην πυλαία.
Η ανταπόκριση στην αυξημένη φλεβική πίεση είναι η ανάπτυξη παράπλευρης κυκλοφορίας που εκτρέπει την παρεμποδισμένη ροή αίματος στις συστηματικές φλέβες, με συνακόλουθη δημιουργία αγγειακών κιρσών. Υπολογίζεται ότι το 30% των κιρρωτικών ασθενών με κιρσούς οισοφάγου θα αιμορραγήσουν μέσα στα πρώτα δύο έτη της διάγνωσης. Στους ενήλικες αυτή η αιμορραγία αντιστοιχεί στο 25%-33% των αιμορραγιών του ανώτερου πεπτικού. Η χειρουργική δεν έχει ρόλο στην πρωτογενή προφύλαξη καθώς ο ρόλος της στην οξεία αιμορραγία των κιρσών είναι εξαιρετικά περιορισμένος: η ενδοσκοπική θεραπεία ελέγχει την αιμορραγία στο 90% των ασθενών.
Η χειρουργική επέμβαση επιλέγεται για την πρόληψη της επανεμφάνισης αιμορραγίας ανώτερου GI όταν η φαρμακολογική και/ή ενδοσκοπική θεραπεία έχουν αποτύχει. Η χειρουργική θεραπεία περιλαμβάνει επεμβάσεις παράκαμψης καθώς και ορθοτοπική μεταμόσχευση ήπατος, που είναι η θεραπεία εκλογής σε ασθενείς με προχωρημένη ηπατική νόσο.
«Αυτή είναι η αναγνώριση ενός κοινού συνδρόμου το οποίο οι ιατροί θα πρέπει να γνωρίζουν», λέει ο κύριος ερευνητής Don Rockey, MD, πρώτος συγγραφέας σε αυτό το άρθρο, πρόεδρος του Τμήματος Ιατρικής και καθηγητής γαστρεντερολογίας στο MUSC.
Από τους 1.460 ασθενείς με αιμορραγία GI που συμμετείχαν στη μελέτη, 430 (29%) βρέθηκαν να έχουν οξεία αιμορραγία σε έδαφος χρόνιας αιμορραγίας GI. Η αιμορραγία σε ασθενείς με αιμορραγία ανώτερου GI ήταν τις περισσότερες φορές αποτέλεσμα πυλαίας υπέρτασης. Οι ερευνητές συμβουλεύουν ότι οι κλινικοί ιατροί αντιμέτωποι με ασθενείς που πάσχουν από οξεία αιμορραγία σε έδαφος χρόνιας αιμορραγίας θα πρέπει να γνωρίζουν τη σχέση αυτής της οντότητας με την κίρρωση και την πυλαία υπέρταση – αυτό έχει σημασία για την κατάλληλη διάγνωση και θεραπεία.