Η Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία (ACS) και άλλοι οργανισμοί συνιστούν ο έλεγχος για τον καρκίνο του παχέος εντέρου για άτομα με μέσο κίνδυνο να ξεκινά στην ηλικία των 50 ετών. Ωστόσο,νέα δεδομένα δείχνουν αύξηση της συχνότητας εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου σε άτομα ηλικίας κάτω των 50 ετών και σε μερικές περιπτώσεις πολύ νεώτερα των 50 ετών.
Πολύ πρόσφατα δημοσιευθείσα μελέτη στο περιοδικό Cancer προσθέτει αυτά τα νέα δεδομένα σε ένα νέο μοντέλο ελέγχου διαλογής που ξεκινά από την ηλικία των 45 ετών, για άνδρες και γυναίκες όλων των φυλών και εθνοτήτων. “Η μετακίνηση στην ηλικία των 45 ετών για τον πληθυσμό μέσου κινδύνου είναι μια σημαντική αλλαγή”, λέει η Andrea (Andi) Dwyer, διευθύντρια του Colorectal Screening Program του Κολοράντο στο Ογκολογικό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Κολοράντο και διευθύντρια του προγράμματος Δημόσιας Υγείας του.
“Εάν όλοι ακολούθησαν τις συστάσεις ελέγχου διαλογής με βάση τον κίνδυνο, θα μπορούσαμε να μειώσουμε τη θνησιμότητα από τον καρκίνο του παχέος εντέρου τουλάχιστον στο μισό, με κάποιους να εκτιμούν ότι η θνησιμότητα θα μειωνόταν στο 70%”, λέει. Η Dwyer είναι συν-συγγραφέας του άρθρου. Κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, θα διαγνωστούν περίπου 140.000 νέες περιπτώσεις καρκίνου του παχέος εντέρου και πάνω από 50.000 Αμερικανοί θα πεθάνουν από τη νόσο αυτή.
Σε όλο τον κόσμο, σχεδόν 850.000 άτομα πεθαίνουν από καρκίνο του παχέος εντέρου κάθε χρόνο. “Σκεφτείτε” λέει η Dwyer, “αν η εξέταση ξεκινούσε στην ηλικία των 20 ετών, θα είχαμε το μέγιστο όφελος αλλά και ένα τεράστιο οικονομικό κόσοτος-θα ήταν αναποτελεσματική. Θα βρίσκαμε πολύ λίγες περιπτώσεις καρκίνου ανά κολονοσκόπηση. Εάν ο έλεγχος ξεκινούσε στην ηλικία των 60 ετών, θα είχαμε ελάχιστη επιβάρυνση αλλά και ελάχιστο όφελος – θα χάναμε κάποιους καρκίνους και θα βρίσκαμε άλλους πολύ αργά. Σκοπός των κατευθυντήριων γραμμών είναι να βρουν το σημείο όπου υπάρχει το μεγαλύτερο όφελος με το λιγότερο κόστος”.
Με νέα δεδομένα , το σχετικό μοντέλο ανίχνευσης βρίσκει την υψηλότερη αναλογία οφέλους προς κόστος με κολονοσκοπήσεις ανά δεκαετία, αρχίζοντας από την ηλικία των 45 ετών και καταλήγοντας στην ηλικία των 75 ετών. Φυσικά, οι συνέπειες της αύξησης της συχνότητας εμφάνισης του καρκίνου του παχέος εντέρου στους νέους ξεπερνούν την ανάγκη για προσαρμοσμένες συστάσεις προσυμπτωματικού ελέγχου. Ίσως ένα ακόμη μεγαλύτερο ερώτημα είναι γιατί η επίπτωση σε αυτόν τον πληθυσμό αυξάνεται καταρχάς.