Top News

Νέα προσέγγιση παρακολούθησης του πολλαπλού μυελώματος

Νέα προσέγγιση παρακολούθησης του πολλαπλού μυελώματος
Η αλληλούχιση επόμενης γενιάς θα μπορούσε να είναι χρήσιμη για την παρακολούθηση τυχούσας ελάχιστης υπολειμματικής νόσου σε πολλαπλούν μυέλωμα, με βάση τα αποτελέσματα μίας πιλοτικής μελέτης επί 27 ασθενών. Από τους συμμετέχοντες ασθενείς στη μελέτη με πολλαπλούν μυέλωμα (από αυτούς με τουλάχιστον εν μέρει εξάλειψη της νόσου μετά από θεραπεία), στο 41% καταδείχθηκε ύπαρξη επιμονής […]

Η αλληλούχιση επόμενης γενιάς θα μπορούσε να είναι χρήσιμη για την παρακολούθηση τυχούσας ελάχιστης υπολειμματικής νόσου σε πολλαπλούν μυέλωμα, με βάση τα αποτελέσματα μίας πιλοτικής μελέτης επί 27 ασθενών.

Από τους συμμετέχοντες ασθενείς στη μελέτη με πολλαπλούν μυέλωμα (από αυτούς με τουλάχιστον εν μέρει εξάλειψη της νόσου μετά από θεραπεία), στο 41% καταδείχθηκε ύπαρξη επιμονής κυκλοφορούντων κυττάρων μυελώματος ή DNA μυελώματος άνευ κυττάρων, με βάση αλληλούχιση επόμενης γενιάς της κλωνοτυπικής αναδιάταξης V (D) J, σε σύγκριση με το 91% των ατόμων με μη ανταπόκριση στην αγωγή ή εξέλιξη της νόσου (P λιγότερο από 0.001), ανέφερε η Anna Oberle του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου του Αμβούργου-Eppendorf, Αμβούργο, Γερμανία, και τους συνεργάτες της. Τα ευρήματα δημοσιεύθηκαν στο Haematologica.

Ο ανασυνδυασμός V (D) J, περιλαμβάνει τη δημιουργία μιας μοναδικής μεταβλητής περιοχής ανοσοσφαιρίνης. Η μεταβλητή περιοχή της κάθε ανοσοσφαιρίνης, βαριάς ή ελαφριάς αλυσίδας, κωδικοποιείται σε πολλά κομμάτια γνωστά ως τμήματα γονιδίου (υπογονίδια). Αυτά τα τμήματα ονομάζονται μεταβλητά (V), διαφοροποίησης (D) και συνδετήρια (J) τμήματα.

«Στο σύνολό της η πιλοτική μελέτη μας δίνει πολύτιμες βιολογικές γνώσεις σχετικά με τα διαμερίσματα με κυκλοφορούντα κύτταρα και τα διαμερίσματα ελεύθερα κυττάρων που εκτιμώνται με «υγρή βιοψία» στο πολλαπλούν μυέλωμα», έγραψαν οι ερευνητές. Τα επίπεδα των V (D) J-θετικών κυκλοφορούντων κυττάρων μυελώματος και του DNA άνευ κυττάρων θα μπορούσαν να μειωθούν ταχύτερα σε απόκριση σε αποτελεσματική θεραπεία συγκριτικά με την «σχετικώς αδρανή πρωτεΐνη-Μ», και θα μπορούσε επομένως να είναι ένας καλύτερος τρόπος για να εκτιμηθεί άμεσα η αποτελεσματικότητα της θεραπείας ή να προβλεφθεί η ελάχιστη υπολειμματική νόσου, πρόσθεσαν.

Οι νέες θεραπείες του πολλαπλού μυελώματος προκαλούν πλέον απαντήσεις εκ-βαθέων και για μακρότερα χρονικά διαστήματα, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για την παρακολούθηση της ελάχιστης υπολειμματικής νόσου, είπαν οι ερευνητές. Η αλληλούχιση επόμενης γενιάς της κλωνοτυπικής V (D) J αναδιάταξης ανοσοσφαιρίνης είναι πολλά υποσχόμενη, αλλά απαιτεί επώδυνη δειγματοληψία μυελού των οστών. Μια ελάχιστα επεμβατική εναλλακτική λύση είναι η παρακολούθηση για κυκλοφορούντα κύτταρα μυελώματος (CMC) ή μυελώματος ελεύθερου κυττάρων (CFM). Για να διερευνηθεί η σκοπιμότητα αυτής της τεχνικής, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν αλληλούχιση επόμενης γενιάς για τον καθορισμό της αναδιάταξης V (D) J του μυελώματος στο μυελό των οστών και για την παρακολούθηση διαδοχικών δειγμάτων περιφερικού αίματος από ασθενείς με πολλαπλούν μυέλωμα πριν και κατά τη διάρκεια της θεραπείας.

Μετά την έναρξη της θεραπείας, το 47% των δειγμάτων περιφερικού αίματος κατά την παρακολούθηση ήταν θετικά για CMC-V (D) J, CFM-V (D) J, ή και στα δύο. Οι ερευνητές βρήκαν μια σαφή σχέση μεταξύ της κακής κατάστασης σε ύφεση της νόσου και θετικής CMC-V (D) J δειγματοληψίας, με συντελεστή παλινδρόμησης: 1,60 (95%  όρια εμπιστοσύνης (CI): 0,68 – 2,50, P = 0,002). Η κακή κατάσταση σε ύφεση της νόσου συσχετίστηκε επίσης με στοιχεία CFM-V (D) J (συντελεστής παλινδρόμησης: 1,49 (95% CI: 0,70 – 2,27,P = 0,001).

«Περίπου στα μισά περιστατικά με μερική ανταπόκριση έδειξαν πλήρη κάθαρση των κυκλοφορούντων κυττάρων μυελώματος και στο DNA-V (D) J μυέλωμα ελεύθερο κυττάρων παρά την επιμονή της Μ-πρωτεΐνης, γεγονός που υποδηλώνει ότι αυτοί οι δείκτες είναι λιγότερο αδρανείς συγκριτικά με τη M-πρωτεΐνη. Επίσης, σε 30% των περιπτώσεων, οι ασθενείς ήταν θετικοί για μόνο μία από τις δύο V (D) J αναδιατάξεις, γεγονός που υποδηλώνει ότι η CFM-V (D) J μπορεί να αντικατοπτρίζει τη συνολική επιβάρυνση του όγκου, και όχι μόνο τα κυκλοφορούντα καρκινικά κύτταρα, πρόσθεσαν. «Προοπτικές μελέτες πρέπει να καθορίσουν το προγνωστικό δυναμικό του προσδιορισμού υψηλής ευαισθησίας των κυκλοφορούντων κυττάρων μυελώματος και του DNA στην παρακολούθηση του πολλαπλού μυελώματος, συμπέραναν.