Σε μια μελέτη-ορόσημο, Ερευνητές της Σχολής Ιατρικής του πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας (UNC) έχουν δείξει ότι ο αυτοέλεγχος της γλυκόζης στο αίμα δεν προσφέρει ένα σημαντικό πλεονέκτημα στον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα και την ποιότητα ζωής των ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, οι οποίοι δεν αντιμετωπίζονται με ινσουλίνη. «Δεν υπήρχε καμία διαφορά μεταξύ των ομάδων», δήλωσε η ενδοκρινολόγος Laura Young, MD, PhD, πρώτη συγγραφέας του άρθρου.Το άρθρο, που δημοσιεύθηκε στο JAMA Internal Medicine , παρουσιάζει ευρήματα από την τυχαιοποιημένη μελέτη MONITOR, που εξετάζει την παρακολούθηση της γλυκαιμίας στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο διαβήτης τύπου 2 είναι μια επιδημία που πλήττει ένα στα 11 άτομα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Για ασθενείς που λαμβάνουν ινσουλίνη, ο αυτοέλεγχος του σακχάρου είναι μια αποδεκτή πρακτική για την παρακολούθηση των αποτελεσμάτων της θεραπείας με ινσουλίνη. Ωστόσο, η πλειονότητα των ασθενών με διαβήτη τύπου 2 δεν υποβάλλονται σε αγωγή με ινσουλίνη. Στους ασθενείς αυτούς επίσης συχνά συνιστάται παρακολούθηση της γλυκόζης αίματος, παρά την συνεχιζόμενη συζήτηση σχετικά με την αποτελεσματικότητά της στον έλεγχο του διαβήτη ή τη βελτίωση του πώς αισθάνονται οι ασθενείς.
«Τα αποτελέσματα της μελέτης μας έχουν τη δυνατότητα να μετατρέψουν την τρέχουσα κλινική πρακτική για τους ασθενείς και τους παρόχους υγείας τους», αναφέρει η Katrina Donahue, MD, MPH, κύρια συγγραφέας της μελέτης και Καθηγήτρια Οικογενειακής Ιατρικής στο UNC.
Κατά τη διάρκεια της μελέτης διάρκειας ενός έτους, 450 ασθενείς χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: χωρίς παρακολούθηση του σακχάρου στο αίμα, παρακολούθηση της γλυκόζης μία φορά την ημέρα, ή ενισχυμένη παρακολούθηση της γλυκόζης μία φορά την ημέρα σε συνδυασμό με ένα καθημερινό (μέσω internet) προσαρμοσμένο μήνυμα ενθάρρυνσης ή διδασκαλίας. Κατά το πέρας της μελέτης, δεν υπήρχαν σημαντικές διαφορές στον έλεγχο της γλυκόζης του αίματος και στις τρεις ομάδες. Δεν υπήρχαν σημαντικές διαφορές στην ποιότητα ζωής, στην εμφάνιση υπογλυκαιμίας, νοσηλείες ή επισκέψεις στα επείγοντα περιστατικά.
«Τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν ότι ο αυτοέλεγχος της γλυκόζης του αίματος σε μη-ινσουλινοθεραπευόμενους ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 έχει περιορισμένη χρησιμότητα. Για την πλειονότητα των ασθενών, το κόστος μπορεί να αντισταθμίζει τα οφέλη» δήλωσε η Donahue. Σήμερα στις ΗΠΑ, περισσότερα από 25 εκατομμύρια άτομα με διαβήτη τύπου 2 δεν λαμβάνουν ινσουλίνη. Επί του παρόντος, το 75% των ασθενών αυτών εκτελούν επίσης τακτικό έλεγχο της γλυκαιμίας στο σπίτι.