Μια διεθνής ομάδα ερευνητών διαπίστωσε, για πρώτη φορά, επτά γονίδια κινδύνου για την αϋπνία. Με αυτή τη διαπίστωση οι ερευνητές έχουν κάνει ένα σημαντικό βήμα για την διαλεύκανση των βιολογικών μηχανισμών που προκαλούν αϋπνία. Επιπλέον, το εύρημα αποδεικνύουν ότι η αϋπνία δεν είναι, όπως συχνά θεωρείται, μια καθαρά ψυχολογική νόσος. Η επιθεώρηση Nature Genetics δημοσιεύει τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας.
Η αϋπνία είναι ίσως η πιο κοινή διαταραχή της υγείας. Με τον καθορισμό των γονιδίων κινδύνου για αϋπνία οι καθηγητές Danielle Posthuma και Eus Van Someren (από το Ολλανδικό Ινστιτούτο Νευροεπιστημών), επικεφαλής ερευνητές του διεθνούς αυτού προγράμματος, πλησίασαν στην διαλεύκανση των βιολογικών μηχανισμών που προκαλούν την προδιάθεση για αϋπνία.
Ο καθηγητής Van Someren, εξειδικευμένος στον ύπνο και αϋπνία, πιστεύει ότι τα ευρήματα αυτά είναι η αρχή μιας πορείας προς την κατανόηση της αϋπνίας στο επίπεδο της επικοινωνίας εντός και μεταξύ των νευρώνων, και ως εκ τούτου για την εξεύρεση νέων τρόπων θεραπείας. Ελπίζει, επίσης, ότι τα ευρήματα θα βοηθήσουν στην αναγνώριση της αϋπνίας. «Σε σύγκριση με τη σοβαρότητα, τον επιπολασμό και τους κινδύνους της αϋπνίας, μόνο λίγες μελέτες απευθύνονται στα αίτιά της. Η έρευνα μας φέρνει μια νέα προοπτική. Η αϋπνία είναι και στα γονίδια.»
Σε ένα δείγμα 113.006 ατόμων, οι ερευνητές διαπίστωσαν 7 γονίδια για την αϋπνία. Αυτά τα γονίδια παίζουν ένα ρόλο στη ρύθμιση της μεταγραφής. Ένα από τα αναγνωρισθέντα γονίδια, το MEIS1, έχει συσχετισθεί με δύο άλλες διαταραχές του ύπνου: τις περιοδικές κινήσεις των άκρων στον ύπνο (PLMS) και το σύνδρομο ανήσυχων ποδιών (RLS). Οι ερευνητές βρήκαν επίσης μια ισχυρή γενετική επικάλυψη με άλλα χαρακτηριστικά, όπως με διαταραχές άγχους, κατάθλιψη και νεύρωση. «Αυτό είναι ένα ενδιαφέρον εύρημα, επειδή αυτά τα χαρακτηριστικά τείνουν να συνυπάρχουν με την αϋπνία. Τώρα ξέρουμε ότι αυτό οφείλεται εν μέρει στην κοινή γενετική βάση», λέει η νευροεπιστήμονας Anke Hammerschlag, πρώτη συγγραφέας της μελέτης .
Οι ερευνητές μελέτησαν επίσης αν οι ίδιες γενετικές παραλλαγές ήταν σημαντικές για άνδρες και γυναίκες. «Διαφορετικοί βιολογικοί μηχανισμοί μπορεί να οδηγήσουν σε αϋπνία τους άνδρες και τις γυναίκες», λέει ο καθηγητής Posthuma. «Βρήκαμε επίσης διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών όσον αφορά τον επιπολασμό: στο δείγμα που μελετήθηκε, συμπεριλαμβανομένων κυρίως ατόμων άνω των πενήντα ετών, το 33% των γυναικών ανέφεραν ότι πάσχουν από αϋπνία ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τους άνδρες ήταν 24%».