Ερευνητές ανακάλυψαν τρεις νέες γενετικές μεταλλάξεις που σχετίζονται με την ενδοθηλιακή δυστροφία Fuchs του (FECD), την πιο κοινή διαταραχή του κερατοειδούς που απαιτεί μεταμόσχευση.
Η μελέτη δημοσιεύεται στο Nature Communications . Η Sudha Κ Iyengar, PhD, Καθηγήτρια Επιδημιολογίας και Βιοστατιστικής στο Case Western Reserve University School of Medicine, είναι ο κύριος συγγραφέας.
Οι νόσοι του κερατοειδούς είναι συνήθεις αιτίες τύφλωσης σε όλο τον κόσμο. Η FECD είναι κληρονομική νόσος, προκαλεί επώδυνο οίδημα του κερατοειδούς και θολή όραση. Η νόσος απαιτεί συνήθως μεταμόσχευση κερατοειδούς από νεκρό δότη. Περίπου το 4% των ενηλίκων ηλικίας 40 ετών και άνω στις ΗΠΑ αναπτύσσουν FECD.
Μόνο ένα γονίδιο-το TCF4-είχε συσχετισθεί επιτυχώς με την FECD σε γενετικές μελέτες. Η Iyengar και η ομάδα της έθεσαν ως στόχο να εκτελέσουν τη μεγαλύτερη γενετική σάρωση μέχρι σήμερα για την νόσο, να προσδιορίσουν άλλους γενετικούς παράγοντες κινδύνου που θα μπορούσαν να συνεισφέρουν σ τις προσπάθειες θεραπείας της FECD.
Μια διεθνής ομάδα 36 ερευνητών συνέκριναν αλληλουχίες DNA από 2.075 άτομα με FECD) και 3.342 χωρίς τη νόσο. Έχουν δημιουργήσει μια λίστα με 18 γενετικές παραλλαγές που βρέθηκαν μόνο σε άτομα με FECD, μετά τον περιορισμό στις τρεις πιο σχετικές με τη νόσο με τη βοήθεια εργαστηριακών μοντέλων κερατοειδούς.
Η μελέτη αποκάλυψε τρεις νέες παραλλαγές στο ανθρώπινο γονιδίωμα που αυξάνουν τον κίνδυνο της FECD. Οι παραλλαγές-KANK4, LAMC1 και ATP1B1-δεν είχαν ποτέ πριν συνδεθεί με FECD. Η νέα μελέτη τετραπλασιάζει τον αριθμό των γνωστών γενετικών παραγόντων κινδύνου για FECD, και εξηγεί πληρέστερα τη γενετική αιτιολογία της.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν επίσης τις πρώτες διαφορές ανά φύλο σε FECD. Βρήκαν ότι άνδρες με μια συγκεκριμένη παραλλαγή στο γνωστό γονίδιο TCF4 έχουν υψηλότερο κίνδυνο της νόσου, ενώ οι γυναίκες με παραλλαγές σε ένα από τα πρόσφατα ταυτοποιημένα γονίδια, το LAMC1, έχουν αυξημένο κίνδυνο. Τα γονίδια μπορεί να βοηθήσουν στην πρόβλεψη του κινδύνου ενός ατόμου να αναπτύξει τη νόσο με ακρίβεια περίπου 78%, και θα μπορούσε να στοχεύσει τις εξετάσεις μοριακής διαγνωστικής.
«Στα περισσότερα άτομα με FECD η αιτία της νόσου είναι άγνωστη. Θεωρήθηκε ότι η γενετική παίζει ρόλο μόνο σε άτομα με οικογενειακό ιστορικό FECD. Τα αποτελέσματά μας επεσήμαναν τρεις νέους γενετικούς δείκτες για FECD και επιβεβαίωσαν το ρόλο ενός προηγουμένως γνωστού δείκτη ακόμη και μεταξύ εκείνων που δεν είχαν προηγουμένως γνωστό οικογενειακό ιστορικό της νόσου. Έτσι, το έργο μας έδειξε ότι η γνώση της γενετικής αρχιτεκτονικής είναι το κλειδί για την κατανόηση αυτής της νόσου», δήλωσε η Iyengar.