Κάθε κύτταρο στο ανθρώπινο σώμα περιέχει 23 ζεύγη χρωμοσωμάτων, με τέσσερα τελομερή σε κάθε ζεύγος. Τα τελομερή καλύπτουν τα άκρα του χρωμοσώματος, προστατεύοντάς το από σύντηξη με γειτονικά χρωμοσώματα. Οι ερευνητές διαπίστωσαν για πρώτη φορά ότι τα άτομα με καρδιακή ανεπάρκεια έχουν βρχύτερα τελομερή μέσα στα καρδιομυοκύτταρα, που συνθέτουν τον καρδιακό μυ.
Μια ομάδα ερευνητών από την Ιατρική σχολή του πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια (Penn Medicine), σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Κοννέκτικατ, δημοσίευσαν τα ευρήματά τους στο επιστημονικό περιοδικό. Η εργασία τους βασίσθηκε σε μεθοδολογία που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στην επιθεώρηση Nature Protocols. Η συγκεκριμένη ερευνητική ομάδα είναι η πρώτη που έχει αναπτύξει μια μέθοδο μέτρησης του μήκους των τελομερών χρησιμοποιώντας ανθρώπινο καρδιακό ιστό.
“Αφού είχαμε καθιερώσει τη μέθοδο μέτρησης των τελομερών στα καρδιακά κύτταρα, η οποία είναι δυσχερής, επειδή τα ανθρώπινα καρδιακά κύτταρα σπάνια λαμβάνονται από ένα ζωντανό άτομο, μελετήσαμε δείγματα καρδιακού ιστού από ασθενείς που υποβλήθηκαν σε μεταμόσχευση καρδιάς και από δότες οργάνων για να αξιολογήσουμε το μήκος των τελομερών” δήλωσε ο Kenneth B. Margulies, MD, καθηγητής Ιατρικής της Penn.
«Χρησιμοποιώντας δείγματα από την Penn Heart Tissue Biobank σήμαινε ότι μπορούσαμε επίσης να αποκτήσουμε δεδομένα ασθενών για τα δείγματα, έτσι είχαμε πρόσβαση σε χρήσιμες πληροφορίες όπως η ηλικία, το φύλο και η κατάσταση της καρδιακής λειτουργίας των ασθενών».
Οι ερευνητές μπόρεσαν να μετρήσουν τα τελομερή σε δείγματα ασθενών με καρδιακή νόσο καθώς και σε άτομα χωρίς καρδιακή νόσο. Διαπίστωσαν ότι στα δείγματα των υγιών ατόμων, η ηλικία δεν παίζει ρόλο στο μήκος των τελομερών, αφού τα τελομερή των νεαρών και των ηλικιωμένων υγιών ατόμων δεν επηρεάστηκαν.
Ωστόσο, οι ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια είχαν μικρότερα τελομερή ανεξάρτητα από την ηλικία τους. Συγκρίνοντας τα δείγματα ασθενών και υγιών, οι ερευνητές μπόρεσαν να εντοπίσουν μια συσχέτιση μεταξύ των βραχύτερων τελομερών και της παρουσίας καρδιακής ανεπάρκειας. Οι ασθενείς με τα μικρότερα τελομερή στα καρδιακά τους κύτταρα είχαν επίσης τη βαρύτερα μειωμένη καρδιακή λειτουργία.
Η ομάδα διαπίστωσε επίσης ότι τα καρδιομυοκύτταρα ήταν τα μόνα καρδιακά κύτταρα που επηρεάστηκαν από το μήκος των τελομερών στα δείγματα των ασθενών. “Αυτή η έρευνα για τον ανθρώπινο ιστό είναι κρίσιμη, καθώς μπορεί να ανοίξει την πόρτα για μελλοντικές θεραπείες για τη διατήρηση των τελομερών με στόχο την προστασία του ανθρώπου από την καρδιακή ανεπάρκεια”, δήλωσε ο Margulies. “Ενώ υπάρχει ανάγκη καλύτερης κατανόησης του τρόπου με τον οποίο οι καρδιακές παθήσεις προκαλούν τη μείωση του μήκους των τελομερών, αυτή η έρευνα αποτελεί ένα σημαντικό βήμα στην ερευνητική διαδικασία που μας φέρνει πιο κοντά στην καλύτερη κατανόηση της καρδιακής ανεπάρκειας”.