Ερευνητές σε μια νέα μελέτη παρουσιάζουν έναν νέο τρόπο χειρισμού της διαφοροποίησης των Τ κυττάρων στο ανοσοποιητικό σύστημα έτσι ώστε να επιτυγχάνεται ισορροπία μεταξύ των προ-φλεγμονωδών και των αντιφλεγμονωδών κυττάρων. Αυτή η ανακάλυψη μπορεί να έχει επιπτώσεις για την αντιμετώπιση αυτοάνοσων νοσημάτων και ορισμένων τύπων καρκίνου.
Τα αυτοάνοσα νοσήματα ενεργοποιούνται όταν το ανοσοποιητικό μας σύστημα εκλάβει εσφαλμένα τα υγιή κύτταρα ως ξένα σώματα και αποφασίζει να τους επιτεθεί. Σε αυτή τη διαδικασία, εμπλέκονται τα Τ λεμφοκύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος. Τα Τ κύτταρα είναι διαφορετικών τύπων και έχουν ξεχωριστές λειτουργίες, αλλά ο κύριος ρόλος τους είναι να διαμεσολαβούν ανοσολογικές αντιδράσεις στο σώμα. Μερικά Τ κύτταρα είναι προ-φλεγμονώδη, προωθώντας μια ανοσοαπόκριση, ενώ άλλα είναι ανοσοκατασταλτικά, ρυθμίζοντας την “επιθετικότητα” αυτής της αντίδρασης.
Τα αυτοάνοσα νοσήματα, καθώς και ορισμένοι τύποι καρκίνου, όπως ο ορθοκολικός καρκίνος και ο καρκίνος του πνεύμονα , προκαλούνται από ανισορροπία των Τ κυττάρων στο ανοσοποιητικό σύστημα. Αυτή η ανισορροπία οδηγεί είτε σε παθολογική φλεγμονή είτε σε έλλειψη αντίδρασης, όπου το σώμα αδυνατεί να εντοπίσει παθογόνους παράγοντες.
Σε πρόσφατη έρευνα για ένα συγκεκριμένο τύπο Τ κυττάρων που ονομάζονται βοηθητικά κύτταρα 17 (T helper 17 – Th17) έχει καταδειχθεί ότι τα κύτταρα Th17 μπορεί να είναι ασταθή, συντηρώντας έτσι αυτοάνοσα νοσήματα και διαμεσολαβώντας ορισμένους καρκίνους. Σε μια νέα μελέτη με επικεφαλής τον Δρ. Sheng Ding, από τα ινστιτούτα Gladstone στο Σαν Φρανσίσκο, CA, ανακαλύφθηκε ένας τρόπος αλλαγής της πορείας των κυττάρων για τον προσδιορισμό της διαφοροποίησής τους, είτε προς κύτταρα Th17, τα οποία είναι προ-φλεγμονώδη, είτε προς ρυθμιστικά Τ κύτταρα, τα οποία είναι ανοσοκατασταλτικά . Οι ερευνητές δημοσίευσαν τα ευρήματά τους στο περιοδικό Nature . “Τα ευρήματά μας θα μπορούσαν να έχουν σημαντικό αντίκτυπο στη θεραπεία των αυτοάνοσων νοσημάτων, καθώς και στις θεραπείες με βλαστοκύτταρα ή ανοσολογικούς παράγοντες κατά όγκων”, αναφέρει ο Δρ Ding.
Σε αυτή τη μελέτη, πραγματοποιήθηκαν πειράματα τόσο in vitro (χρησιμοποιώντας κυτταρικές καλλιέργειες) όσο και in vivo (χρησιμοποιώντας ποντίκια) για να ελεγχθεί η επίδραση μιας χημικής ένωσης που ονομάζεται αμινοξοξικό οξύ (AOA). Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το AOA είναι το κλειδί στο να καθοδηγεί ένα προγονικό κύτταρο για να ειδικευτεί είτε σε Th17 είτε σε ρυθμιστικά Τ κύτταρα. Αυτό επιτρέπει την προώθηση της κυτταρικής ισορροπίας στο ανοσοποιητικό σύστημα.