Top News

Κρίσιμος παράγοντας κινδύνου για την απώλεια οστικής μάζας

Κρίσιμος παράγοντας κινδύνου για την απώλεια οστικής μάζας
Ο ανεπαρκής ύπνος, ένα κοινό πρόβλημα που έχει συνδεθεί με κίνδυνο χρόνιων νοσημάτων, μπορεί επίσης να είναι ένας παραγνωρισμένος παράγοντας κινδύνου για απώλεια οστικής μάζας. Τα αποτελέσματα μιας σχετικής μελέτης παρουσιάστηκαν στο 99ο ετήσιο συνέδριο της Ενδοκρινολογικής Εταιρείας στο Ορλάντο της Φλόριντα. Οι ερευνητές στη μελέτη διαπίστωσαν ότι υγιείς άνδρες είχαν μειωμένα επίπεδα ενός δείκτη […]

Ο ανεπαρκής ύπνος, ένα κοινό πρόβλημα που έχει συνδεθεί με κίνδυνο χρόνιων νοσημάτων, μπορεί επίσης να είναι ένας παραγνωρισμένος παράγοντας κινδύνου για απώλεια οστικής μάζας. Τα αποτελέσματα μιας σχετικής μελέτης παρουσιάστηκαν στο 99ο ετήσιο συνέδριο της Ενδοκρινολογικής Εταιρείας στο Ορλάντο της Φλόριντα.

Οι ερευνητές στη μελέτη διαπίστωσαν ότι υγιείς άνδρες είχαν μειωμένα επίπεδα ενός δείκτη οστικού σχηματισμού στο αίμα τους μετά από τρεις εβδομάδες σωρευτικού περιορισμού του ύπνου και κιρκαδιανής διαταραχής, παρόμοια με αυτή που παρατηρείται στο jet lag ή με εργασία σε βάρδιες, ενώ ένας βιολογικός δείκτης της οστικής επαναρρόφησης , ήταν αμετάβλητος.

«Αυτή η αλλαγή στην ισορροπία των οστών δημιουργεί ένα παράθυρο οστικής απώλειας που θα μπορούσε να οδηγήσει σε οστεοπόρωση και κατάγματα των οστών » ανέφερε η επικεφαλής ερευνήτρια Christine Swanson, MD, επίκουρη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο. «Εάν η χρόνια διαταραχή του ύπνου χαρακτηριζόταν ως ένας νέος παράγοντας κινδύνου για οστεοπόρωση, θα μπορούσε να βοηθήσει να εξηγήσει γιατί δεν υπάρχει σαφής αιτία για την οστεοπόρωση στο περίπου 50% των κατ ‘εκτίμηση 54 εκατομμύρια Αμερικανών με χαμηλή οστική μάζα ή οστεοπόρωση,» είπε η Swanson. Ο ανεπαρκής ύπνος είναι πολύ συχνός, και επηρεάζει περισσότερο από το 25% του πληθυσμού των ΗΠΑ περιστασιακά και το 10% συχνά, σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου Νοσημάτων των ΗΠΑ.

Οι 10 άνδρες σε αυτή τη μελέτη ήταν μέρος μιας μεγαλύτερης μελέτης που είχε διεξαχθεί το 2012 στο Νοσοκομείου Brigham and Women της Βοστόνης, Mass. Η μελέτη αξιολόγησε τις συνέπειες για την υγεία του περιορισμού του ύπνου σε συνδυασμό με την «κιρκαδιανή διαταραχή» (κατά την Swanson ορίζεται ως «μια αναντιστοιχία μεταξύ εσωτερικού ρολογιού του σώματος και του περιβάλλοντος που προκαλείται από το να ζει κανείς σε μια ημέρα μικρότερη ή μεγαλύτερη από 24 ώρες»).

Τα άτομα της μελέτης έμειναν εντός ενός εργαστηρίου, όπου για τρεις εβδομάδες κατακλίνονταν για ύπνο κάθε μέρα τέσσερις ώρες αργότερα από ό, τι την προηγούμενη μέρα, με αποτέλεσμα μία ημέρα 28 ωρών. Οι άνδρες είχαν τη δυνατότητα να κοιμούνται μόνο 5,6 ώρες ανά περίοδο 24 ωρών. Οι άνδρες έτρωγαν τις ίδιες ποσότητες θερμίδων και θρεπτικών συστατικών στη διάρκεια της μελέτης. Ελήφθησαν βασικά δείγματα αίματος και πάλι μετά από τρεις εβδομάδες χειραγώγησης ύπνου για τη μέτρηση των βιοχημικών δεικτών των οστών. Έξι από τους άνδρες ήταν ηλικίας 20 έως 27 ετών, και οι άλλοι τέσσερις ήταν ηλικίας 55 έως 65.  Μετά από τρεις εβδομάδες, όλοι οι άνδρες είχαν σημαντικά μειωμένα επίπεδα του δείκτη οστικού σχηματισμού Ρ1ΝΡ σε σύγκριση με την αρχική τιμή, οι ερευνητές ανέφεραν. Η μείωση αυτή ήταν μεγαλύτερη για τους νεότερους άνδρες από ό, τι στους μεγαλύτερους άνδρες: 27% έναντι 18% μείωση. Τα επίπεδα του δείκτη οστικής απορρόφησης CTX παρέμειναν αμετάβλητα.