Μεταβολές στη μικροβιακή κοινότητα του στομάχου μπορεί να εξηγήσουν γιατί σχετικά νοσήματα προσδίδουν διαφορετικά επίπεδα κινδύνου γαστρικών όγκων, σύμφωνα με μια νέα μελέτη στο PLoS Pathogens.
Ένα αυτοάνοσο νόσημα ή λοίμωξη με το βακτήριο Helicobacter pylori μπορεί να βλάψει το στομάχι και να μειώσει την έκκριση γαστρικού οξέος. Παρά τις παρόμοιες επιδράσεις τους, καθεμία από αυτές τις νόσους σχετίζεται με υψηλότερο κίνδυνο ενός διαφορετικού τύπου γαστρικού όγκου. Εν τω μεταξύ, ευρέως χρησιμοποιούμενα φάρμακα γνωστά ως αναστολείς αντλίας πρωτονίων (PPIs) μειώνουν επίσης την έκκριση γαστρικού οξέος, αλλά δεν αυξάνουν τον κίνδυνο καρκίνου.
Η Bryony Parsons από το Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ, Ηνωμένο Βασίλειο, και οι συνεργάτες της υπέθεσαν ότι τα μικρόβια που ζουν στο στομάχι μπορεί να αποτελούν την εξήγηση στις διαφορές στον κίνδυνο καρκίνων που σχετίζονται με τις διάφορες αιτίες της μειωμένης έκκρισης γαστρικού οξέος. Κάθε υγιές στομάχι είναι γνωστό ότι στεγάζει διάφορες βακτηριακές κοινότητες, αλλά η μειωμένη έκκριση γαστρικού οξέος μπορεί να αλλάξει το περιβάλλον του στομάχου και να προκληθούν μεταβολές στην ποσότητα και το είδος των μικροβίων.
Για να διερευνήσουν πώς οι αλλαγές σε αυτές τις μικροβιακές κοινότητες θα μπορούσαν να επηρεάσουν τον κίνδυνο όγκου, οι ερευνητές ανέλυσαν βιοψίες στομάχου από 95 άτομα με διαφορετικές νόσους. Χρησιμοποίησαν μια γενετική τεχνική γνωστή ως αλληλούχιση 16S rRNA για να καθοριστεί ποια είδη βακτηρίων ζούν στον στόμαχο υγιών ατόμων, ατόμων που λαμβάνουν PPIs, και σε άτομα με μειωμένη έκκριση γαστρικού οξέος, ως αποτέλεσμα λοίμωξης από H. pylori ή αυτοάνοση νόσο.
Διαπίστωσαν ότι τα άτομα που λαμβάνουν PPIs είχαν παρόμοιες μικροβιακές κοινότητες στο στόμαχό τους, όπως αυτές που παρατηρήθηκαν σε υγιή άτομα, παρά την μειωμένη έκκριση γαστρικού οξέος. Ωστόσο, τα άτομα με λοίμωξη H. pylori είχαν μικρότερη ποσότητα και λιγότερα είδη βακτηρίων από ό, τι παρατηρήθηκε σε υγιείς ανθρώπους, ενώ εκείνα με αυτοάνοση νόσο είχαν υψηλότερες ποσότητες βακτηρίων και αντίστοιχη ποικιλομορφία με τα υγιή άτομα (αλλά με διαφορετικούς τύπους βακτηρίων να επικρατούν στη βακτηριακή τους κοινότητα ).
Οι ερευνητές προσδιόρισαν επίσης τις κυρίαρχες βιοχημικές διαδικασίες που συνδέονται με τις μικροβιακές κοινότητες εμφανίζονται σε κάθε τύπο νόσου. Διαφορές σε αυτές τις διαδικασίες θα μπορούσαν να εξηγήσουν γιατί το H. pylori σχετίζεται πιο συχνά με γαστρικό αδενοκαρκίνωμα, ενώ τα αυτοάνοσα νοσήματα σχετίζονται με νευροενδοκρινείς όγκους. Μελλοντική έρευνα θα μπορούσε τελικά να οδηγήσει στην ανάπτυξη νέων τρόπων για την πρόληψη του καρκίνου μέσω του χειρισμού της μικροβιακής κοινότητας του στομάχου.