Μια νέα μελέτη στο περιοδικό JACC: Heart Failure διαπίστωσε ότι οι ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια με προϋπάρχοντα διαβήτη τύπου 2 έχουν υψηλότερα ποσοστά νοσηλείας και θανάτου, αλλά και ότι η διατήρηση της γλυκαιμίας σε ικανοποιητικά επίπεδα μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του κίνδυνου σε επίπεδο σχεδόν ίδιο με εκείνο των ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια χωρίς διαβήτη.
Η μελέτη, με επικεφαλής την ερευνήτρια Claire Lawson από το Πανεπιστήμιο Keele, και σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Leicester, αναδεικνύει τη σύνθετη αλληλεπίδραση μεταξύ του διαβήτη τύπου 2 και της καρδιακής ανεπάρκειας. Αυτή είναι η πρώτη και μεγαλύτερη μελέτη στο γενικό πληθυσμό των νεοδιαγνωσθέντων ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια που κατέδειξε τους κινδύνους που συνδέονται με τον διαβήτη τύπου 2.
Η έρευνα εξέτασε 49.000 καρδιοπαθείς στο Ηνωμένο Βασίλειο και διερεύνησε ποια επίπεδα ελέγχου της γλυκαιμίας φαίνεται να προσδίδουν περισσότερο κίνδυνο σε άτομα με διαβήτη. Κατά τη διάρκεια της 12-έτους μελέτης, στους ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια με διαβήτη μετρήθηκε γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη, εκτιμήθηκε η αγωγή τους, έξι μήνες πριν από νοσηλεία, ή ένα έτος πριν από το θάνατο, και τα αποτελέσματα συγκρίθηκαν μεταξύ ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια με και χωρίς σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2.
Οι ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια με διαβήτη τύπου 2 είχαν υψηλότερο κίνδυνο νοσηλείας και θανάτου εάν η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη τους ήταν υψηλότερη από 9,5% (80mmol) και χαμηλότερη από 5,5% (37mmol). Αλλά oι ασθενείς που διατήρησαν ένα πολύ καλό και σταθερό επίπεδο γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης, δεν παρουσίασαν πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο για εισαγωγή ή θάνατο συγκριτικά με άτομα που δεν είχαν διαβήτη.
Η Lawson, δήλωσε: «Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι η σχέση μεταξύ επιπέδων γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης σε άτομα με διαβήτη τύπου 2 και όλα τα αίτια νοσηλείας και θανάτου είναι σχήματος U, δηλαδή εκείνα τα άτομα με υψηλά και χαμηλά επίπεδα έχουν αυξημένο σημαντικά τον κίνδυνο εισαγωγής στο νοσοκομείο εντός έξι μηνών και θανάτου εντός ενός έτους. Η αστάθεια στη γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη με μεταβολές της τάξης του 1% σε έξι ή 12 μήνες συσχετίστηκε επίσης με αυξημένο κίνδυνο εισαγωγής ή θανάτου».
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα ευρήματα υπογραμμίζουν τη σημασία της διατήρησης των επιπέδων σακχάρου στο αίμα εντός ορίων, προκειμένου να μειωθούν οι επιπλοκές, και ότι οι στόχοι γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης για τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 πρέπει να είναι εξατομικευμένοι ανάλογα με την εξέλιξη των συμπτωμάτων της καρδιακής ανεπάρκειας.