Η αλλαγή του επιγενετικού κώδικα ενός μόνο γονιδίου αρκεί για να αναγκάσει ένα υγιές κύτταρο μαστού να ξεκινήσει μια αλυσιδωτή αντίδραση και να γίνει παθολογικό, σύμφωνα με έρευνα προερχόμενη από το Queen Mary University of London (QMUL). Τα ευρήματα θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πρωιμότερη διάγνωση του καρκίνου και πιθανώς σε νέες θεραπευτικές μεθόδους με τη μορφή επεξεργασίας γονιδίων.
Οι επιγενετικές αλλαγές αποτελούν χαρακτηριστικό γνώρισμα του καρκίνου, αλλά μέχρι τώρα δεν είναι γνωστό αν αυτές οι αλλαγές από μόνες τους επαρκούν για να ωθήσουν τα υγιή κύτταρα προς την κατεύθυνση του καρκίνου. Χρησιμοποιώντας το επιγενετικό εργαλείο επεξεργασίας CRISPR-dCas9, ερευνητές μεθυλίωσαν διαφορετικά γονίδια υγιών κυττάρων μαστού και διαπίστωσαν ότι αυτές οι μεταβολές ήταν επαρκείς για να προκαλέσουν κυτταρικό υπερ-πολλαπλασιασμό (μη φυσιολογική ταχεία κυτταρική διαίρεση η οποία είναι ένα αρχικό στάδιο της ογκογένεσης).
Η έρευνα, που χρησιμοποίησε κύτταρα από την τράπεζα ιστού καρκίνου του μαστού Now Tissue Bank και δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Nature Communications , δείχνει επίσης ότι οι επιγενετικές αλλαγές κληρονομούνται όσο διαχωρίζεται το κύτταρο και ότι οι πειραματικοί κυτταρικοί χειρισμοί της ομάδας επηρέασαν μόνιμα και αρνητικά τη βιολογία και φυσιολογία κυττάρων από υγιή άτομα. Η επικεφαλής της έρευνας δρ Gabriela Ficz από Ινστιτούτο Καρκίνου Barts-QMUL δήλωσε: «Είναι έκπληξη το γεγονός ότι τα κύτταρα από διάφορα υγιή άτομα είναι τόσο ανεκτικά σε αυτές τις επιγενετικές μεταβολές και ότι ένα “χτύπημα” από ένα επιγενετικό εργαλείο επεξεργασίας είναι αρκετό για να πυροδοτήσει αυτή την αλυσιδωτή αντίδραση, με δημιουργία μιας υπογραφής γονιδιακής έκφρασης όπως στα καρκινικά κύτταρα ».
Τα ευρήματα μπορεί να βοηθήσουν τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τις πρώιμες επιγενετικές αλλαγές που μπορούν να προκαλέσουν μη φυσιολογικές κυτταρικές διεργασίες και τη μετάβαση μεταξύ μίας προνοσηρής κατάστασης στον καρκίνο. Αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει στην ανάπτυξη νέων βιοδεικτών για έγκαιρη διάγνωση. Η Δρ Ficz εξηγεί επίσης ότι τα ευρήματα θα μπορούσαν να έχουν αντίκτυπο στις γνώσεις μας για τη γήρανση και τον καρκίνο: «Οι επιγενετικές διακυμάνσεις συμβαίνουν συνεχώς στα κύτταρά μας. Γνωρίζουμε ότι κατά τη γήρανση, το επιγονιδίωμά μας παραμορφώνεται προοδευτικά. Θα είναι λοιπόν συναρπαστικό να ανακαλύψουμε εάν αυτή η μετατόπιση είναι υπεύθυνη για την έναρξη ή την επιτάχυνση των ασθενειών που σχετίζονται με τη γήρανση. Η ηλικία είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος στον καρκίνο. Η εργασία μας υπογραμμίζει τη σημασία της κατανόησης του μηχανισμού πίσω από την επιγενετική ολίσθηση».