Οι ασθενείς που έχουν υψηλότερα επίπεδα της θυρεοειδικής ορμόνης τριιωδοθυρονίνη (Τ3) χάνουν περισσότερο βάρος μετά από βαριατρική χειρουργική επέμβαση, αναφέρει μια νέα έρευνα από την Πορτογαλία. Τα αποτελέσματα της μελέτης παρουσιάστηκαν στην ετήσια συνάντηση της Αμερικανικής Ενδοκρινολογικής Εταιρείας, στο Ορλάντο της Φλόριντα.
«Η βαριατρική χειρουργική είναι η πιο αποτελεσματική θεραπεία για την παχυσαρκία και τη λειτουργία του θυρεοειδούς διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στη ρύθμιση του σωματικού βάρους. Ωστόσο, οι προγνωστικοί παράγοντες της απώλειας βάρους μετά από βαριατρική επέμβαση έχουν παραμείνει σε μεγάλο βαθμό άγνωστοι,» ανέφερε ο επικεφαλής συγγραφέας João Sérgio Neves, MD, ενδοκρινολόγος στο Νοσοκομείο São João και Βοηθός του Τμήματος Χειρουργικής και Φυσιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Πόρτο, στην Πορτογαλία.
Η ερευνητική ομάδα αξιολόγησε 649 ασθενείς με νοσογόνο παχυσαρκία και φυσιολογική λειτουργία του θυρεοειδούς οι οποίοι υποβλήθηκαν σε βαριατρική επέμβαση . Συνολικά, 84,3% των ασθενών ήταν γυναίκες και κατά μέσο όρο, οι ασθενείς ήταν 41,8 ετών, με προεγχειρητικό δείκτη μάζας σώματος (ΒΜΙ) κατά μέσο όρο 44.65 kg / m2. Οι ερευνητές εξαίρεσαν ασθενείς με ιστορικό νόσου του θυρεοειδούς, εκείνους που λαμβάνουν θεραπεία με λεβοθυροξίνη ή αντιθυρεοειδικά φάρμακα και τους ασθενείς με θυρεοτροπίνη (TSH) ή ελεύθερη θυροξίνη (Τ4) εκτός του εύρους αναφοράς.
Οι ερευνητές έλαβαν υπόψιν προεγχειρητικά την ηλικία, το φύλο, των συμμετεχόντων, τη λειτουργία του θυρεοειδούς (TSH, ελεύθερη Τ3, ελεύθερη Τ4), το λιπιδαιμικό προφίλ, τη γλυκαιμία νηστείας, τη γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (Hb) A1C, τον ΒΜΙ, την αρτηριακή πίεση, τυχούσα διάγνωση σακχαρώδη διαβήτη, δυσλιπιδαιμίας και υπέρτασης, το είδος της χειρουργικής επέμβασης και το ποσοστό της απώλειας βάρους ένα έτος μετά την επέμβαση.
Τα προεγχειρητικά επίπεδα της TSH και ελεύθερης T4 δεν συσχετίστηκαν με την απώλεια βάρους . Αντίθετα, 11,4% των ασθενών των οποίων η ελεύθερη T3 ήταν υψηλότερη από το εύρος αναφοράς (ελεύθερη T3 άνω των3,71 πικογραμμαρίων ανά χιλιοστόλιτρο) έχασαν σημαντικά περισσότερο βάρος απ’ότι οι ασθενείς με φυσιολογική ελεύθερη Τ3 (76,6% έναντι 65,4%). Ακόμη και μετά την προσαρμογή ως προς την ηλικία, το φύλο, τον ΒΜΙ, τον τύπο χειρουργικής επέμβασης, την TSH και τα επίπεδα της ελεύθερης Τ4, η απώλεια του υπερβάλλοντος βάρους στην ομάδα με υψηλή ελεύθερη T3 ήταν σημαντική. «Η μελέτη μας δείχνει ότι οι ασθενείς με υψηλότερα επίπεδα Τ3 χάνουν περισσότερο βάρος μετά από βαριατρική επέμβαση. Τα αποτελέσματά μας υπογραμμίζουν τις μελλοντικές δυνατότητες για θεραπεία μετά από χειρουργική επέμβαση», δήλωσε ο Neves.