Ερευνητές από τα πανεπιστήμια του Πεκίνου, του Zhejiang και του Cardiff ανακάλυψαν ένα νέο κινητό γονίδιο αντίστασης στην κολιστίνη, το mcr -3, σε χοίριο E. coli. Το νέο γονίδιο mcr -3 ανακαλύφθηκε όταν ένα κολιστινο-ανθεκτικό προϊόν απομονώσεως Escherichia coli βρέθηκε αρνητικό και για mcr -1 και mcr -2. Αυτό το νέο κινητό γονίδιο κολιστινοαντίστασης μπορεί ήδη να έχει διαδοθεί ευρέως. Η αλληλουχία mcr -3 του E. coli είναι παρόμοια με αλληλουχίες που βρίσκονται στα Enterobacteriaceae και Aeromonas, τα οποία βρίσκονται συνήθως στο περιβάλλον. Λόγω της πιθανής μεταφοράς του mcr -3 μεταξύ αυτών των βακτηριακών ειδών , ο επιπολασμός του mcr -3 μπορεί να έχει υποτιμηθεί σε μεγάλο βαθμό. Ο έλεγχος διαλογής για το γονίδιο mcr -3 θα πρέπει να συμπεριληφθεί επειγόντως στην επιτήρηση των κολιστινο-ανθεκτικών Gram-αρνητικών παθογόνων από ζώα, τον άνθρωπο και το περιβάλλον.
Ήδη τα γονίδια “κινητοποιημένης ανθεκτικότητας στην κολιστίνη” (mcr -1 & 2) προσδίδουν πλασμιδικά μεσολαβούμενη αντίσταση στην κολιστίνη (τα πλασμίδια είναι μικροβιακά μόρια DNA που περιέχουν γονίδια ανθεκτικότητας σε αντιβιοτικά). Μέχρι σήμερα έχουν αναφερθεί έξι ελαφρώς διαφορετικές παραλλαγές του mcr-1 και ένα δεύτερο κινητό γονίδιο αντοχής στην κολιστίνη το mcr-2. To mcr -2 έχει ταυτότητα νουκλεοτιδίων της τάξης του 76,7% ως προς το mcr -1. Είναι τα πρώτα γονίδια ανθεκτικότητας πολυμυξίνης που είναι γνωστό ότι είναι ικανά για οριζόντια μεταφορά μεταξύ διαφορετικών στελεχών βακτηριακών ειδών έχοντας ήδη βρεθεί σε τουλάχιστον πέντε είδη βακτηρίων: Escherichia coli, Salmonella enterica, Klebsiella πνευμονία, Enterobacter aerogenes και Enterobacter cloacae, ενώ έχει πειραματικά μεταφερθεί στο εργαστήριο από Ε. Coli σε Pseudomonas aeruginosa.
Ο μηχανισμός αντοχής των γονιδίων mcr είναι μέσω μιας τρανσφεράσης φωσφατιδυλοαιθανολαμίνης. Το ένζυμο μεταφέρει ένα υπόλειμμα φωσφοαιθανολαμίνης στο λιπίδιο Α που υπάρχει στη κυτταρική μεμβράνη αρνητικών κατά Gram βακτηρίων. Αυτό το τροποποιημένο λιπίδιο Α έχει πολύ χαμηλότερη συγγένεια για την κολιστίνη και τις σχετικές πολυμυξίνες, με αποτέλεσμα τη μειωμένη δραστικότητα των αντιμικροβιακών. Αυτός ο τύπος αντίστασης είναι γνωστός ως τροποποίηση στόχου.
H αλληλουχία αμινοξέων του mcr-3 έδειξε ταυτοσημία 99,8 έως 100% και 75,6 έως 94,8% προς τις τρανσφεράσες φωσφατιδυλοαιθανολαμίνης που βρέθηκαν σε άλλα είδη Enterobacteriaceae και Aeromonas, αντίστοιχα. Οι πολυμυξίνες χρησιμοποιούνται ευρέως στην κτηνοτροφία. Η αυξανόμενη ανθεκτικότητα των μικροοργανισμών στα αντιβιοτικά, ανανέωσε ξανά το ενδιαφέρον γι’ αυτή την κατηγορία αντιμικροβιακών στον άνθρωπο.