Οι καρδιοχειρουργοί εκτελούν επιτυχώς πιο εκτεταμένες χειρουργικές επανορθώσεις του διαχωριστικού ανευρύσματος της αορτής τύπου Α – μία από τις πιο επικίνδυνες καρδιοθωρακικές επεμβάσεις. Νέες χειρουργικές τεχνικές, μαζί με βελτιωμένη μετεγχειρητική φροντίδα, έχουν ως αποτέλεσμα καλύτερα αποτελέσματα μακροπρόθεσμα και χαμηλότερα ποσοστά επιπλοκών, σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση The Annals of Thoracic Surgery.
Οι χειρουργοί προσάρμοσαν τις χειρουργικές τεχνικές τους για την αντιμετώπιση του πιο επιθετικού διαχωριστικού ανευρύσματος της αορτής με βελτιωμένα αποτελέσματα. Το ποσοστό θνησιμότητας για την χειρουργική επέμβαση του διαχωριστικού ανευρύσματος της αορτής τύπου Α παραμένει υψηλό στο 19%, αλλά ο κίνδυνος για ορισμένες επιπλοκές όπως η πνευμονία και η επανεγχείρηση είναι σημαντικά χαμηλότερος.
«Το διαχωριστικό ανεύρυσμα της αορτής τύπου Α απαιτεί επείγουσα χειρουργική αποκατάσταση», δήλωσε ο συγγραφέας της μελέτης Ravi Κ Ghanta, MD, τώρα στο Baylor College of Medicine, στο Χιούστον. «Αυτή η μελέτη δείχνει ότι οι χειρουργοί προσαρμόζουν τις χειρουργικές στρατηγικές τους για τη θεραπεία του πιο επιθετικού διαχωριστικού ανευρύσματος της αορτής, χωρίς πρόσθετο κίνδυνο. Ως εκ τούτου, οι ασθενείς επωφελούνται από πιο εκτεταμένη αποκατάσταση του ανευρύσματος, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε βελτιωμένα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα.»
Το διαχωριστικό ανεύρυσμα της αορτής συνίσταται σε διάσχιση του τοιχώματος της αορτής παράλληλα με το μέσο χιτώνα του αγγείου. Ο διαχωρισμός του τοιχώματος της αορτής επεκτείνεται κατά μήκος του αγγείου. Με τον τρόπο αυτό, πέρα από τον αληθή αυλό του αγγείου, δημιουργείται και ένας ψευδής αυλός , ο οποίος ενδέχεται να ραγεί είτε προς τα έξω, είτε πάλι προς το εσωτερικό. Στο διαχωριστικό ανεύρυσμα της αορτής τύπου Α, η διάσχιση αρχίζει στην ανιούσα αορτή και εκτείνεται.
Αν και το διαχωριστικό ανεύρυσμα της αορτής τύπου Α είναι σπάνιο, είναι ο πιο κοινός τύπος διαχωριστικού ανευρύσματος της αορτής και εμφανίζεται κυρίως σε άνδρες ηλικίας 50-65 με υψηλή αρτηριακή πίεση, σκλήρυνση των αρτηριών, ή οποιαδήποτε άλλη ανωμαλία της αορτής. Έως 40% των ατόμων με διαχωριστικό ανεύρυσμα της αορτής τύπου Α πεθαίνουν ακαριαία, και ο κίνδυνος θανάτου αυξάνει 1% για κάθε ώρα που η διάγνωση και χειρουργική αποκατάσταση καθυστερούν.
Για τη μελέτη αυτή, ο Δρ Ghanta, ο Robert B. Hawkins, MD, και οι συνεργάτες τους αξιολόγησαν στοιχεία 884 ασθενών που υποβλήθηκαν σε επείγουσα χειρουργική επέμβαση για διαχωριστικό ανεύρυσμα της αορτής τύπου Α τα έτη 2003-2015 στην Κοινοπολιτεία της Βιρτζίνια. Η μελέτη αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες αναλύσεις του είδους του. Οι ασθενείς ομαδοποιήθηκαν σε τρεις «λειτουργικές περιόδους»: πρώιμη (2003-2008, n = 309), μέση (2009-2012, n = 316) και τρέχουσα (2013-2015, n = 259).
Η μέση ηλικία των ασθενών ήταν 59 ετών, με την υπέρταση ως τον πιο κοινό παράγοντα κινδύνου μεταξύ τους (81%). Οι ερευνητές βρήκαν ότι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε ολοένα και πιο σύνθετες επεμβάσεις με την πάροδο του χρόνου, συμπεριλαμβανομένης της χειρουργικής επέμβασης αορτικής ρίζας (σε 16%, 39%, και 67% των περιπτώσεων, αντιστοίχως) και επισκευής αορτικού τόξου (σε 27%, 26%, και 37% των περιπτώσεων, αντίστοιχα). Είναι σημαντικό, ότι η μελέτη έδειξε ότι ο κίνδυνος θνησιμότητας παρέμεινε σταθερός (στο 19%), ενώ ο κίνδυνος για επιπλοκές όπως πνευμονία ή επανεγχείρηση ήταν σημαντικά χαμηλότερος.
«Οι χειρουργοί έχουν όλο και πιο συχνά άνεση στην εκτέλεση πιο εκτεταμέων χειρουργικών αποκαταστάσεων της αορτής. Αξιοποιούν νέες χειρουργικές τεχνικές, και το κάνουν χωρίς αύξηση του κινδύνου», εξηγεί ο Δρ Ghanta. «Ωστόσο, η θνησιμότητα στο 19% εξακολουθεί να είναι σημαντική και απαιτείται περαιτέρω βελτίωση».