Μια νέα μελέτη έδειξε ότι τα άτομα που διαγνώστηκαν με επιληψία στην Αγγλία και την Ουαλία διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να πεθάνουν από αυτοκτονία και ατυχήματα. Αν και οι κίνδυνοι θνησιμότητας για άτομα με επιληψία είναι χαμηλοί σε απόλυτους αριθμούς (0,3-0,5%), είναι υψηλότεροι από ό, τι στους ανθρώπους χωρίς επιληψία, λέει ο Dr Hayley Gorton από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. Η έρευνα που διεξάγεται στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ και στο Πανεπιστήμιο Swansea και χρηματοδοτείται από το NIHR, δημοσιεύτηκε χθες στο περιοδικό JAMA Neurology.
Η ομάδα ανέλυσε δεδομένα από 44.678 άτομα με επιληψία σε σύγκριση με 891.429 άτομα χωρίς επιληψία στην Αγγλία και 14.051 άτομα με επιληψία σε σύγκριση με 279.365 άτομα χωρίς επιληψία στην Ουαλία.
Τα δεδομένα δείχνουν ότι σε σύγκριση με άτομα χωρίς επιληψία, τα άτομα με επιληψία είναι συγκεκριμένα:
Δύο φορές πιο πιθανό να πεθάνουν από αυτοκτονία
Τρεις φορές πιο πιθανό να πεθάνουν τυχαία
Πέντε φορές πιο πιθανό να πεθάνουν ειδικά από τυχαία δηλητηρίαση από φαρμακευτική αγωγή
Τρεις και μισή φορές πιο πιθανό να πεθάνουν από σκόπιμη δηλητηρίαση από φάρμακα
Τα παυσίπονα με οπιοειδή και τα φάρμακα για ψυχικές ασθένειες λαμβάνονται συνήθως με θανατηφόρες δηλητηριάσεις μεταξύ ατόμων με και χωρίς επιληψία, ενώ οι μοιραίες υπερβολικές δόσεις που περιλαμβάνουν αντιεπιληπτικά φάρμακα ήταν συγκριτικά σπάνιες. Τα αντιεπιληπτικά φάρμακα εμπλέκονταν σε περίπου 10% των θανάτων από δηλητηρίαση μεταξύ των ατόμων με επιληψία.
Ο Δρ Gorton δήλωσε: «Αν και ο αφύσικος θάνατος συμβαίνει σπάνια σε όλες τις ομάδες του πληθυσμού, τα άτομα με επιληψία έχουν σχεδόν τριπλάσια πιθανότητα να πεθάνουν από οποιαδήποτε αφύσικη αιτία από εκείνα που δεν ασθενούν.
«Γνωρίζουμε ήδη ότι τα άτομα με επιληψία διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να πεθάνουν πρόωρα, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει διεξαχθεί τόσο λεπτομερής εξέταση συγκεκριμένων τύπων αφύσικου θανάτου. “Ωστόσο, οι άμεσες αιτίες αυτών των αυξημένων κινδύνων θνησιμότητας δεν έχουν κατανοηθεί πλήρως. “Και αν και το έγγραφο εντοπίζει μια σχέση μεταξύ της θνησιμότητας και της επιληψίας, δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα τι εμπλέκονται αιτιώδεις μηχανισμοί”.
Ο Δρ Gorton πρόσθεσε: “Λόγω αυτών των κινδύνων, είναι σημαντικό τα άτομα με επιληψία να προειδοποιούνται επαρκώς ώστε να μπορούν να λάβουν μέτρα για την πρόληψη ατυχημάτων.
«Καλούμε τους κλινικούς ιατρούς να συμβουλεύουν τους ασθενείς τους για την πρόληψη των ακούσιων τραυματισμών και να τους παρακολουθούν για αυτοκτονικές σκέψεις και συμπεριφορές. “Θα συμβούλευα επίσης τους γιατρούς να αξιολογήσουν την καταλληλότητα και την τοξικότητα των φαρμάκων όταν συνταγογραφούν φάρμακα για άλλες σχετικές παθήσεις σε αυτά τα άτομα.”