Ασθενείς με σοβαρή στένωση της αορτής έχουν σημαντικά χαμηλότερο κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου και άλλων νευρολογικών επιπλοκών στις 30 ημέρες μετά διαδερμική αντικατάσταση αορτικής βαλβίδας (TAVR) συγκριτικά με την χειρουργική αντικατάσταση της βαλβίδας (SAVR), σύμφωνα με νέα αποτελέσματα από την κλινική δοκιμή – ορόσημο SURTAVI .
«Αυτή είναι η πρώτη φορά που το ποσοστό εγκεφαλικού επεισοδίου έχει αποδειχθεί να είναι χαμηλότερο με TAVR από ό, τι με SAVR,» σημείωσε ο Α Pieter Kappetein, MD, κατά την παρουσίαση των αποτελεσμάτων στο ετήσιο συνέδριο της European Association of Percutaneous Cardiovascular Interventions. «Καθώς κινούμαστε προς την κατεύθυνση των ασθενών χαμηλού κινδύνου γίνεται ακόμη πιο σημαντικό να δούμε αν υπάρχει διαφορά στα εγκεφαλικά επεισόδια. Τώρα που βλέπουμε ότι σε ασθενείς ενδιάμεσου κινδύνου το ποσοστό εγκεφαλικού επεισοδίου είναι στην πραγματικότητα λίγο μικρότερη από ό, τι με τη χειρουργική επέμβαση, πιστεύω ότι θα αισθανόμαστε πιο άνετα να κινηθούμε προς ασθενείς χαμηλότερου κινδύνου», σύμφωνα με τον Δρ Kappetein, καθηγητή Καρδιοχειρουργικής στο Πανεπιστήμιο Erasmus Medical Center του Ρότερνταμ.
Η μελέτη SURTAVI τυχαιοποίησε 1.660 ασθενείς με σοβαρή συμπτωματική αορτική στένωση είτε να υποβληθούν σε TAVR είτε σε SAVR. Όλοι οι συμμετέχοντες θεωρήθηκαν ότι ήταν ενδιάμεσου λειτουργικού κινδύνου με βάση προβλεπόμενη χειρουργική θνητότητα της τάξης του 3% -15%. Το κύριο αποτέλεσμα – συνδυασμός θνησιμότητας και εγκεφαλικού επεισοδίου στα 2 έτη – παρουσιάστηκε το 2017 και ήταν 12,6% με TAVR και 14% με SAVR.
Ο Δρ Kappetein παρουσίασε μια δευτερεύουσα ανάλυση όλων των νευρολογικών επιπλοκών των πρώτων 30 ημερών, συμπεριλαμβανομένων εγκεφαλικών επεισοδίων και εγκεφαλοπάθειας. Στις 30 ημέρες η συχνότητα εμφάνισης ήπιου εγκεφαλικού επεισοδίου ήταν 3,3% στους ασθενείς TAVR, σημαντικά χαμηλότερη από το ποσοστό 5,4% της ομάδας SAVR. Στη διετία η διαφορά δεν ήταν πλέον στατιστικά σημαντική, με ποσοστό 6,3% στην ομάδα TAVR σε σύγκριση με 8,0% με SAVR.
Η συντριπτική πλειονότητα (95%) των εγκεφαλικών επεισοδίων ήταν ισχαιμικά. Στις 30 ημέρες η συχνότητα εμφάνισης σοβαρού εγκεφαλικού επεισοδίου ήταν 1,2% στους ασθενείς TAVR, μη σημαντικά χαμηλότερη από το ποσοστό 2,4% της ομάδας SAVR. Στη διετία η διαφορά δεν ήταν επίσης στατιστικά σημαντική, με ποσοστό 2,4% στην ομάδα TAVR σε σύγκριση με 4,5% με SAVR. Μόνο το 36% των ασθενών που εμφάνισαν νωρίς εγκεφαλικό επεισόδιο πήραν εξιτήριο για την οικία τους, σε σύγκριση με το 87% των ασθενών χωρίς εγκεφαλικό επεισόδιο. Όπως ήταν αναμενόμενο, η ποιότητα ζωής, όπως αξιολογήθηκε με τη χρήση του εργαλείου SF-36, ήταν σημαντικά χειρότερη στην ομάδα του πρόωρου εγκεφαλικού επεισοδίου. Ωστόσο, με ή χωρίς εγκεφαλικό επεισόδιο, οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε TAVR ανάκτησαν την ποιότητα της ζωής τους πιο γρήγορα από ό, τι οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε SAVR. Η αναζήτηση για προγνωστικούς παράγοντες αυξημένου κινδύνου εγκεφαλικού επεισοδίου μεταξύ των ασθενών TAVR και SAVR δεν απέδωσε σημαντικά αποτελέσματα.