Ερευνητές από τη Βραζιλία και το Τέξας έχουν αρχίσει κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους μιας νέας μεθόδου για την αύξηση της αποτελεσματικότητας της τοπικής αναισθησίας που χρησιμοποιείται στην οδοντιατρική. Στόχος τους είναι η μείωση της δυσφορίας του ασθενούς κατά τη διάρκεια των ενέσεων στο στόμα. Η προσέγγισή τους περιλαμβάνει μια μικρή συσκευή (που περιέχει 57 μικροβελόνες), η οποία, όταν τοποθετείται στα ούλα, στο μάγουλο ή σε άλλη θέση στο στόμα, κάνει μικροσκοπικές οπές μέσω των οποίων αναισθητικές ουσίες όπως η λιδοκαΐνη μπορεί να διεισδύσουν βαθιά σε περιοχές του βλεννογόνου του στόματος. Ο φόβος της ένεσης είναι ένας από τους κύριους λόγους που οι ασθενείς αναπτύσσουν οδοντιατρική φοβία και αποφυγή οδοντιατρικών θεραπειών, η οποία επηρεάζει αρνητικά τη στοματική υγεία.
Ο Harvinder Gill, καθηγητής στο Τμήμα Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Texas Tech (TTU), λέει, «Αυτή η κατάσταση προκαλεί ανησυχία στους ασθενείς και στους οδοντιάτρους και θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την έκβαση της θεραπείας». Σύμφωνα με τον Gill επειδή οι συμβατικές μέθοδοι αναισθησίας έχουν μικρή διεισδυτική ικανότητα δεν είναι πολύ αποτελεσματικές και δεν μπορούν να εξασφαλίσουν πλήρη προστασία για τον ασθενή. «Απαιτείται μια βαθιά ένεση για να μουδιάσει την περιοχή όπου πρόκειται να εκτελεσθεί μία οδοντιατρική εργασία ή να αποκλεισθεί ένα νεύρο. Και αυτή η ένεση είναι συνήθως επώδυνη».
Οι συστοιχίες μικροβελόνων τυπικά περιλαμβάνουν έναν αριθμό προεξοχών τοποθετημένων σε μια πλάκα βάσης (η διάταξη σε συστοιχίες επιτρέπει μεγαλύτερους όγκους ρευστού που θα διαχυθεί έναντι μεμονωμένων βελόνων). Ενώ το πρώτο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για μικροβελόνες κατατέθηκε το 1976, η τεχνολογία για την κατασκευή τους αναπτύχθηκε μετά από 20 χρόνια. Οι πρώτες μικροβελόνες κατασκευάστηκαν με πυρίτιο. Ακολούθησαν κατασκευές από πολυμερή. Επί του παρόντος, οι μικροβελόνες κατασκευάζονται από διαφορετικά υλικά (ακόμη και βιοαποδομούμενα) και έχουν διάφορες γεωμετρίες και διαστάσεις. Παρόλο που συνήθως περιορίζονται σε μήκος έως 1,5 mm, μπορούν να κατασκευαστούν μακρύτερες (έως 4,0 έως 5,0 mm).
Οι μικροβελόνες επιτρέπουν έναν εναλλακτικό τρόπο διαδερμικής χορήγησης φαρμάκων σε σύγκριση με τις υποδόριες ενέσεις. Η νέα μέθοδος έχει ήδη δοκιμαστεί σε 10 ασθενείς σε μια προκαταρκτική δοκιμή, και σύμφωνα με τον Gill, ήταν καλά ανεκτή. «Μεταξύ των στόχων μας είναι η μέτρηση του πόνου που προκαλείται από τις 700 μικροβελόνες μήκους ενός μικρόμετρου, καθώς επίσης και τον προσδιορισμό της αποτελεσματικότητας του συστήματος αυτού στην επέκταση της δράσης της τοπικής αναισθησίας», δήλωσε ο ερευνητής. Ένας από τους κύριους στόχους του προγράμματος είναι η αξιολόγηση της σκοπιμότητας αυτής της νέας στρατηγικής για την απελευθέρωση φαρμάκων μέσα στο βλεννογόνο του στόματος .