Μια νέα μελέτη προτείνει μια συσχέτιση μεταξύ των αυξημένων επιπέδων βήτα αμυλοειδούς και της επιδείνωσης των συμπτωμάτων άγχους. Τα ευρήματα υποστηρίζουν την υπόθεση ότι τα νευροψυχιατρικά συμπτώματα θα μπορούσαν να αντιπροσωπεύουν την πρώιμη εκδήλωση της νόσου του Alzheimer σε ηλικιωμένους ενήλικες.
Η νόσος του Αλτσχάιμερ είναι μια νευροεκφυλιστική κατάσταση που προκαλεί την μείωση της γνωστικής λειτουργίας και την αδυναμία εκτέλεσης καθημερινών δραστηριοτήτων. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η κατάθλιψη και άλλα νευροψυχιατρικά συμπτώματα μπορεί να είναι προγνωστικοί της εξέλιξης της AD κατά τη διάρκεια της «προκλινικής φάσης» της, κατά τη διάρκεια της οποίας οι εγκεφαλικές εναποθέσεις ινώδους αμυλοειδούς και παθολογικού tau συσσωρεύονται στον εγκέφαλο ενός ασθενούς. Αυτή η φάση μπορεί να συμβεί περισσότερο από μια δεκαετία πριν από την εμφάνιση ασθενούς γνωστικής εξασθένησης.
Οι ερευνητές στο νοσοκομείο Brigham εξέτασαν τη συσχέτιση βήτα αμυλοειδούς εγκεφάλου και διαχρονικά μέτρα κατάθλιψης και καταθλιπτικών συμπτωμάτων σε γνωστούς, ηλικιωμένους ενήλικες. Τα ευρήματά τους, που δημοσιεύθηκαν χθες στην American Journal of Psychiatry, υποδηλώνουν ότι υψηλότερα επίπεδα αμυλοειδούς βήτα μπορεί να σχετίζονται με αυξανόμενα συμπτώματα άγχους σε αυτά τα άτομα. Αυτά τα αποτελέσματα υποστηρίζουν τη θεωρία ότι τα νευροψυχιατρικά συμπτώματα θα μπορούσαν να αποτελέσουν πρώιμο δείκτη AD.
“Σε αντίθεση με την απλή εξέταση της κατάθλιψης ως συνολική βαθμολογία, εξετάσαμε συγκεκριμένα συμπτώματα όπως το άγχος. Σε σύγκριση με άλλα συμπτώματα κατάθλιψης όπως θλίψη ή απώλεια ενδιαφέροντος, τα συμπτώματα άγχους αυξήθηκαν με την πάροδο του χρόνου σε εκείνα με υψηλότερα επίπεδα βήτα αμυλοειδούς εγκεφάλου “, δήλωσε η πρώτη συνάδελφος Nancy Donovan, MD, γηριατρική ψυχίατρος στο Brigham. “Αυτό υποδηλώνει ότι τα συμπτώματα του άγχους θα μπορούσαν να είναι εκδήλωση της νόσου του Αλτσχάιμερ πριν από την έναρξη της γνωστικής εξασθένησης” σημείωσε.
Αν η περαιτέρω έρευνα τεκμηριώνει το άγχος ως πρώιμο δείκτη, θα ήταν σημαντικό όχι μόνο να ταυτοποιηθούν οι άνθρωποι νωρίς με τη νόσο, και πιθανώς να επιβραδύνει ή να αποτρέψει τη νόσου από νωρίς “. Καθώς το άγχος είναι συχνό στους ηλικιωμένους, τα αυξανόμενα συμπτώματα άγχους μπορεί να αποδειχθούν πολύ χρήσιμα ως δείκτης κινδύνου σε ηλικιωμένους ενήλικες με άλλους γενετικούς, βιολογικούς ή κλινικούς δείκτες υψηλού κινδύνου AD.
Οι ερευνητές πήραν στοιχεία από τη μελέτη Brain Brain Study Brainard, μια μελέτη παρατήρησης εθελοντών ηλικιωμένων ενηλίκων με στόχο τον καθορισμό των νευροβιολογικών και κλινικών αλλαγών στην πρώιμη νόσο του Alzheimer. Οι συμμετέχοντες περιελάμβαναν 270 κοινοτικές κατοικίες, γνωστούς φυσιολογικούς άνδρες και γυναίκες, ηλικίας 62 έως 90 ετών, χωρίς δραστικές ψυχιατρικές διαταραχές.
Τα άτομα υποβλήθηκαν επίσης σε βασικές ανιχνεύσεις απεικόνισης που χρησιμοποιούνται συνήθως στις μελέτες για τη νόσο του Αλτσχάιμερ και σε ετήσιες αξιολογήσεις με την κλίμακα γηριατρικής κατάθλιψης 30 στοιχείων (GDS), μια αξιολόγηση που χρησιμοποιείται για την ανίχνευση της κατάθλιψης σε ηλικιωμένους ενήλικες.
Η ομάδα υπολόγισε συνολικά αποτελέσματα GDS καθώς και βαθμολογίες για τρία συμπτώματα συμπίεσης: κατάθλιψη, δυσφορία και άγχος. Αυτά τα αποτελέσματα εξετάστηκαν σε διάστημα πέντε ετών.
Από την έρευνά τους, η ομάδα διαπίστωσε ότι το υψηλότερο φορτίο βήτα αμυλοειδούς εγκεφάλου συνδέεται με την αύξηση των συμπτωμάτων άγχους με την πάροδο του χρόνου σε φυσιολογικούς ηλικιωμένους ενήλικες. Τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι η επιδείνωση των συναισθηματικών καταθλιπτικών συμπτωμάτων μπορεί να αποτελεί πρόωρη πρόβλεψη αυξημένων επιπέδων βήτα αμυλοειδούς – και με τη σειρά τους AD – και να υποστηρίξει την υπόθεση ότι τα αναδυόμενα νευροψυχιατρικά συμπτώματα αντιπροσωπεύουν μια πρώιμη εκδήλωση της προκλινικής νόσου του Alzheimer.
Ο Donovan σημειώνει ότι απαιτείται περαιτέρω διαχρονική παρακολούθηση για να καθοριστεί αν αυτά τα κλιμακούμενα καταθλιπτικά συμπτώματα προκαλούν κλινική κατάθλιψη και άνοια της νόσου του Alzheimer με την πάροδο του χρόνου.