Παρά τα βήματα βελτίωσης στη λειτουργία των νοσοκομείων και των υπόλοιπων δημόσιων δομών, είπε ο κ. Ξανθός, η δύσκολη εξίσωση εξακολουθεί να είναι μπροστά μας: τήρηση των δημοσιονομικών περιορισμών και των μέτρων λιτότητας, μέτρα καθολικής και ισότιμης κάλυψης των υγειονομικών αναγκών με προστασία των πιο αδύναμων, στήριξη του ΕΣΥ και ανάπτυξη της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις για τη συνολική ανασυγκρότηση του Συστήματος Υγείας.
«Παρά τις τεράστιες προσπάθειες ενεργοποίησης όλων των διαθέσιμων πόρων και της έντιμης και ορθολογικής διαχείρισής τους, το σημερινό επίπεδο δημόσιων δαπανών υγείας (5,1% του ΑΕΠ) είναι πολύ περιοριστικό για να ανταποκριθεί το Σύστημα Υγείας με επάρκεια στις σύγχρονες απαιτήσεις πρόληψης, διάγνωσης, φαρμακευτικής αγωγής, εξειδικευμένης θεραπείας, αποκατάστασης και ψυχοκοινωνικής φροντίδας των πολιτών» τόνισε ο υπουργός Υγείας.
«Με σοβαρότητα και τεκμηρίωση ήρθε η ώρα να συζητήσουμε την αναθεώρηση των ορίων δαπανών υγείας, όπως η φαρμακευτική δαπάνη» δήλωσε ο κ. Ξανθός, σε συνδυασμό όμως με διαρθρωτικά μέτρα. «Το αδιέξοδο στη μνημονιακή φαρμακευτική πολιτική είναι αδιαμφισβήτητο και είναι κοινή εκτίμηση ότι απαιτείται "αλλαγή μείγματος" πολιτικής έτσι ώστε να διασφαλιστεί η εγγυημένη πρόσβαση των ασθενών τόσο σε φθηνά και αξιόπιστα φάρμακα όσο και στη φαρμακευτική καινοτομία που τεκμηριωμένα έχει θεραπευτική προστιθέμενη αξία».
Συγκεκριμένα, αυτήν την περίοδο προωθούνται οι εξής αλλαγές:
1. Αξιολόγηση φαρμακευτικής καινοτομίας (ΗΤΑ), δηλαδή εισαγωγή επιστημονικών και όχι δημοσιονομικών κριτηρίων επιλογής των φαρμάκων που πρέπει να αποζημιωθούν. Το πρώτο βήμα για τη θεσμοθέτηση της Επιτροπής HTA η οποία θα αντικαταστήσει την Επιτροπή Θετικής Λίστας είναι ήδη έτοιμο και το σχετικό σχέδιο νόμου θα βγει σύντομα σε δημόσια διαβούλευση.
Έχει προβλεφθεί, επίσης, με εγκύκλιο του υπουργείου Υγείας η -κατά παρέκκλιση- έγκριση αποζημίωσης σε εξαιρετικές περιπτώσεις και πάντα με ειδική ιατρική τεκμηρίωση, φαρμάκων που δεν πληρούν τα κριτήρια του νόμου αλλά κρίνονται απαραίτητα για τη θεραπεία ενός ασθενή.
2. Διεύρυνση και αναβάθμιση των θεραπευτικών πρωτοκόλλων στο σύστημα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης – επέκτασή του στα νοσοκομεία και για τους νοσηλευόμενους ασθενείς.
3. Αναδιοργάνωση της Επιτροπής Διαπραγμάτευσης Φαρμάκων, έτσι ώστε να υπάρχει ένας αποτελεσματικός μηχανισμός διασφάλισης προσιτών τιμών αποζημίωσης για τα νέα φάρμακα (ΕΟΠΥΥ και νοσοκομεία) – διακρατικές συνεργασίες για κοινές διαπραγματεύσεις με τη φαρμακοβιομηχανία (έχουν γίνει τα πρώτα βήματα προετοιμασίας μετά τη «Διακήρυξη της Μάλτας»).
4. Αλλαγή στην τιμολογιακή-αποζημιωτική πολιτική, έτσι ώστε να διαμορφωθεί ένα νέο σταθερό και προβλέψιμο περιβάλλον τιμολόγησης το οποίο θα υπερβεί τις σημερινές στρεβλώσεις και θα ενισχύσει την εύρυθμη λειτουργία της φαρμακευτικής αγοράς. Ταυτόχρονα είναι κρίσιμο να μειωθεί η οικονομική επιβάρυνση των ασθενών για τη συμμετοχή στο κόστος των φαρμάκων, συνδυαζόμενη με κίνητρα αυξημένης διείσδυσης γενοσήμων στην ελληνική αγορά.