Η χρήση της δεξαμεθαζόνης μείωσε τη θνητότητα στις 28 ημέρες για εκείνους τους ασθενείς με COVID-19 που είτε βρίσκονταν σε μηχανική υποβοήθηση της αναπνοής είτε λάμβαναν εξωτερική παροχή οξυγόνου. Δε διαπιστώθηκε κάποιο όφελος για τους ασθενείς που δεν ήταν εξαρτώμενοι από το οξυγόνο τη στιγμή της τυχαιοποίησης.
Στις 17 Ιουλίου 2020 δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό New England Journal of Medicine από τη συνεργατική ομάδα Recovery τα πρώτα αποτελέσματα από τη μελέτη για το ρόλο της δεξαμεθαζόνης σε νοσηλευόμενους ασθενείς με COVID-19 (DOI: 10.1056/NEJMoa2021436). Οι Ιατροί της Θεραπευτικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Ιωάννης Ντάνασης, Μαρία Γαβριατοπούλου και Θάνος Δημόπουλος, Καθηγητής Θεραπευτικής και Πρύτανης ΕΚΠΑ, συνοψίζουν τα ευρήματα αυτής της μελέτης. Ο νέος κορωνοϊός έχει συσχετιστεί με εκτεταμένη πνευμονική βλάβη. Τα κορτικοστεροειδή μπορούν να περιορίσουν τη φλεγμονή που επάγει την πνευμονική βλάβη και ως εκ τούτου να μειώσουν την πιθανότητα εξέλιξης σε αναπνευστική ανεπάρκεια και θάνατο. Η συγκεκριμένη μελέτη ήταν μια ανοιχτή μελέτη που συνέκρινε διάφορους θεραπευτικούς συνδυασμούς σε νοσηλευόμενους ασθενείς με Covid-19 από 176 νοσηλευτικά ιδρύματα του Ηνωμένου Βασιλείου.
Οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν να λάβουν από του στόματος ή ενδοφλέβια δεξαμεθαζόνη (σε δόση 6 mg μία φορά ημερησίως) για διάστημα 10 ημερών ή να λάβουν μόνο τα συνήθη μέτρα αντιμετώπισης. Το πρωτεύον καταληκτικό σημείο της μελέτης ήταν η θνητότητα στις 28 ημέρες. 2104 ασθενείς έλαβαν δεξαμεθαζόνη και 4321 τα συνήθη μέτρα αντιμετώπισης της νόσου. Συνολικά 482 ασθενείς (22.9%) από την ομάδα της δεξαμεθαζόνης και 1110 ασθενείς (25.7%) από την ομάδα της συνήθους κλινικής πρακτικής κατέληξαν εντός 28 ημερών από την τυχαιοποίηση. Οι διαφορές που καταγράφηκαν στη θνητότητα είχαν μεγάλη διακύμανση ανάλογα με το επίπεδο της αναπνευστικής υποστήριξης που λάμβαναν οι ασθενείς τη στιγμή της τυχαιοποίησης. Για τους ασθενείς που βρίσκονταν σε μηχανική υποστήριξη της αναπνοής το ποσοστό της θνητότητας ήταν σημαντικά χαμηλότερο στην ομάδα της δεξαμεθαζόνης. Ανάλογα αποτελέσματα διαπιστώθηκαν και για τους ασθενείς που υποστηρίζονταν με εξωτερική χορήγηση οξυγόνου. Δεν παρατηρήθηκε διαφορά στη θνητότητα ανάμεσα στις δύο ομάδες για εκείνους τους ασθενείς που δεν είχαν ανάγκη αναπνευστικής υποστήριξης ή παροχής οξυγόνου.