Μια απλή θεραπεία έρχεται να δώσει μία συσκευή, στο κοινό πρόβλημα της άπνοιας, που αφορά σε χιλιάδες πρόωρα βρέφη.
Το σώμα μας, κατά την εξέλιξη του ανθρώπου, ανέπτυξε ένα σύστημα που ανταπεξέρχεται όταν ο οργανισμός χρειάζεται ξαφνικά περισσότερο οξυγόνο, όπως όταν τρέχουμε. Τώρα, χρησιμοποιώντας ως πηγή έμπνευσης αυτό το έμφυτο αντανακλαστικό, ερευνητές από το πανεπιστήμιο του UCLAέχουν αναπτύξει έναν μη επεμβατικό τρόπο, για τη θεραπεία πιθανών επιβλαβών αναπνευστικών προβλημάτων σε μωρά που γεννήθηκαν πρόωρα.
Η τεχνική χρησιμοποιεί μια απλή συσκευή που «ξεγελάει», τον εγκέφαλο των μωρών, σαν να τους λέει ότι τρέχουν, και έτσι τους προτρέπει να αναπνεύσουν περισσότερο. Κάθε χρόνο, περίπου 150.000 μωρά γεννιούνται πρόωρα στην Αμερική, γεγονός που τους θέτει σε κίνδυνο για άπνοια, μια κατάσταση κατά την οποία η αναπνοή σταματάει συχνά για αρκετά δευτερόλεπτα και συνοδεύεται από σοβαρή πτώση της οξυγόνωσης.
Η κατάσταση αυτή παρουσιάζεται επειδή, το αναπνευστικό σύστημα, που δεν έχει ακόμη διαμορφωθεί πλήρως, αγνοεί ή δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τα σήματα του σώματος, για να αναπνεύσει. Οι πνεύμονες των πρόωρων νεογνών δεν έχουν αναπτυχθεί πλήρως, και ως εκ τούτου δεν έχουν πολύ οξυγόνο στο αποθεματικό, γεγονός που επιδεινώνει τον κίνδυνο. Όταν η αναπνοή σταματά σε αυτές τις περιόδους άπνοιας, το επίπεδο του οξυγόνου στο σώμα κατεβαίνει, και ο καρδιακός ρυθμός μπορεί να μειωθεί. Αυτός ο συνδυασμός μπορεί να βλάψει τους πνεύμονες και τα μάτια, να τραυματίσει τα νεύρα στην καρδιά, να επηρεάσει το ορμονικό σύστημα (το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε διαβήτη αργότερα), ή να τραυματίσει τον εγκέφαλο (το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα συμπεριφοράς αργότερα).
Τα νοσοκομεία χρησιμοποιούν μια ποικιλία προσεγγίσεων, για την ελαχιστοποίηση της διάρκειας των παύσεων της αναπνοής, στα πρόωρα μωρά, όπως η τοποθέτηση μάσκας που αναγκάζει τον αέρα να πάει στους πνεύμονες και λήψη καφεΐνης για να διεγείρουν τον εγκέφαλο. Καμία προσέγγιση όμως δεν είναι τέλεια και κάθε μία από αυτές εμπεριέχει και άλλους κινδύνους.
Σύμφωνα με τον Δρ. RonaldHarper, διακεκριμένο καθηγητή νευροβιολογίας στην Ιατρική Σχολή DavidGeffen, του UCLA, ακόμα και τα νεογέννητα έχουν τον έμφυτο μηχανισμό που προκαλεί αυξημένη αναπνοή. Συγκεκριμένα είπε: «Όταν τρέχουμε λυγίζουμε τους μυς και τις αρθρώσεις, που έχουν νευρικές ίνες, αυτές οδηγούν στον εγκέφαλο και σηματοδοτούν ότι το σώμα βρίσκεται σε λειτουργία. Αυτό το μήνυμα είναι συζευγμένο με ένα άλλο σετ ινών σε τμήματα του εγκεφάλου, που ρυθμίζουν την αναπνοή και στέλνουν ένα μήνυμα ότι τα τμήματα αυτά πρέπει να αυξήσουν την αναπνοή. Ευτυχώς, η σύζευξη αυτή υπάρχει ακόμη και σε εξαιρετικά νεαρά βρέφη».
Το εργαστήριο του Harper, το οποίο εστιάζει στους μηχανισμούς του εγκεφάλου που οδηγούν στην αναπνοή κατά τη διάρκεια του ύπνου, είχε ήδη αναπτύξει μια συσκευή, με σκοπό να τη δοκιμάσει για τη θεραπεία ατόμων με αναπνευστικά προβλήματα. Πρόκειται για μια συσκευή τηλεειδοποίησης, με καλώδια που συνδέονται με μικρούς δίσκους, που τοποθετούνται στο δέρμα, πάνω από τις αρθρώσεις των ποδιών και των χεριών. Όταν η συσκευή, που τροφοδοτείται από μπαταρία, είναι ενεργοποιημένη οι δίσκοι δονούνται ήπια και αυτό προκαλεί τα νεύρα, που με τη σειρά τους ειδοποιούν τον εγκέφαλο ότι το σκέλος κινείται.
Οι ερευνητές δοκίμασαν τη συσκευή σε 15 πρόωρα βρέφη, που γεννήθηκαν μετά από 23-34 εβδομάδες κύησης, τα οποία είχαν άπνοια και χαμηλό οξυγόνο. Οι δίσκοι τοποθετήθηκαν σε ένα χέρι και ένα πόδι, και η συσκευή τέθηκε σε λειτουργία για κάθε έξι ώρες το 24ωρο. Οι επιστήμονες συνέκριναν τα ζωτικά σημεία των μωρών κατά τη διάρκεια των περιόδων που η συσκευή ήταν ανοιχτή και κλειστή. Βρήκαν ότι όταν ήταν ανοιχτή, τα χαμηλά επίπεδα του οξυγόνου στα βρέφη μειώθηκαν κατά 33% και ο αριθμός των παύσεων στην αναπνοή ήταν 40% χαμηλότερος απ’ όταν ήταν πριν. Η συσκευή επίσης μείωσε τα επεισόδια με χαμηλό καρδιακό ρυθμό κατά 65%. Ταευρήματαδημοσιεύθηκανστοπεριοδικό PLOS One.
Οι ερευνητές σχεδιάζουν τώρα να μελετήσουν την προσέγγιση σε μεγαλύτερο αριθμό ασθενών και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Επίσης, θα μελετήσουν τις επιπτώσεις της συσκευής στην πίεση του αίματος και σε άλλα καρδιοαναπνευστικά συστήματα, καθώς και τις επιπτώσεις της, στην ποιότητα του ύπνου. Αξιοσημείωτο και το γεγονός ότι ο Harper δοκιμάζει την συσκευή και σε σε εφήβους, που πάσχουν από αναπνευστικά προβλήματα λόγω τραυματισμών του νωτιαίου μυελού, καθώς και ενήλικες με άπνοια ύπνου.